بعد از مدتها یه اثر خوب و خیلی خوب از آگاتا کریستی خوندم که آدرنالینمو حسابی بالا برد. پنج خوک کوچک با ترجمه خوب محمدعلی ایزدی واقعا با هنرمندی تمام نوشته شده و حسابی ذهن مخاطب رو فریب میده.

چون یه روایت رسمی از پلیس داریم و پنج روایت غیررسمی از شاهدین ماجرا. اونم بعد از ۱۶سال! و نویسنده کاری می‌کنه که آدم به شنیده‌هاش که هیچ، به دیده‌هاش هم شک کنه. واقعا خیلی استادانه کاری کرد که ما بارها بین قاتل بودن یا نبودن زنی که بخاطر قتل محاکمه شد، مردد بشیم و هربار هم دلایل محکمی برای این تردید داشته باشیم. 

درنهایت هم سه چهار صفحه پایانی کتاب که پرده از راز جنایت برداشته میشه، نفس‌گیر و دلچسبه و آدمو وادار به تحسین نویسنده می‌کنه‌. 

چسبید.
        

          اولین، و احتمالا اخرین کتابی ک از آگاتا کریستی خوندم. 
دوسش نداشتم
        

          نوع روایت کتاب بسیار جالب بود.یک اتفاق در گذشته بار ها توسط افراد حاضر تعریف میشه (البته این تکرار گاهی حوصله سر بر هست)اما به طور کلی در هر بار اطلاعات جدید دستگیر آقای پوآرو میشه و در نهایت کتاب خواننده را آرام آرام به سمت قاتل سوق میده  و ضربه ی ناگهانی را وارد میکنه.در حالی که مطمئن بودم قاتل را پیدا کردم دیدم باز هم کریستی غافلگیرم کرده.
        

          در یک کلام ؛ فوق العاده بود !
اولین کتابی بود که در سبک جنایی خوندم و برام بسیااااار جذاب بود 
به کتاب سوم که می‌رسه دیگه دلت نمی‌خواد کتاب رو زمین بگذاری 😉
ممنونم از دوست قشنگم که این کتاب رو پیشنهاد داد و باهم شروعش کردیم😍♥️ 
        

          خیلی عالی بود 🥲 حتی قاتلم‌ خفن و دوست داشتنی بود!
        

          از ایرانصدا گوش دادم بسیار با صدای استاد منانی جذاب بود هنوزم معمای آگاتا کریستی  تازگی دارند 
        

          تا آخر داستان اصلا هم نظر نیستین با پوآرو و میگین قاتل همونیه که بقیه شاهدین میگن ولی آخرای داستان پوآرو یه استدلال های میاره که پووووف 
        

          یه پوآروی جذاب دیگه، یا بهتره بگیم کلی پوآرو، از اول تا آخر داستان حضور زیادی داره، قلم روون و گیرا مثل همیشه اما فقط یه چیز که شاید خسته کننده شه بعضا نقل یک واقعه به زبان آدم‌های مختلفه! هم اینکه تونستم قاتل رو پیدا کنم، برای اولین بار. :) [بعد از ده کتاب گمونم.
پی‌رنگ و خط داستانی جذابی داشت و پوآرو خیلی حرفه‌ای ما رو به ۱۶ سال قبل می‌بره، قتلی که در آخر ما رو خیلی شگفت‌زده می‌کنه، جوری که گذاشتن زمین کتاب در نتیجه‌گیری‌های پوآرو سخت و غیرممکن میشه. 
اگر قصد خوندنش دارید بهش فرصت بدید، کم کم با شخصیت‌ها آشنا میشید و وقتی که دیگه همشون رو شناختید پوآرو میاد براتون کل کار رو جوری جمع می‌کنه که هر خط میگی «پشمام!».
تا اینجا که اومدیم بذارید یه پوآرو هم براتون نقل کنم:
«گوش کنید. موقعی دارید دست از مبارزه می‌کشید که از هر موقع دیگری برای مبارزه باارزش‌تر است.»
[امیدوارم زود تسلیم اتفاقات سخت زندگی‌تون نشید!
———
[اگر دوست دارین بیشتر از کتابایی که می‌خونم ببینید تلگرام می‌تونید به نشونی @ReadByMani دنبالم کنید.
        

          داستان زیبایی داشت ولی قابل حدس بود
        

          داستان‌های آگاتاکریستی همیشه هیجان‌انگیز و خوندنیه