کتاب «امواجِ اراده‌ها» گزیده‌ای از خاطرات است که به دستاوردها و پیشرفت‌های درخشان انقلاب اسلامی می‌پردازد و به ما می‌گوید کجا بوده‌ایم، کجا ایستاده‌ایم و به کدام سو باید برویم. این کتاب اولین عنوان از مجموعه کتاب‌های ناشر در رده تاریخ شفاهی پیشرفت انقلاب اسلامی یا «ایران پیشرفته» به شمار می‌آید. کتاب حاضر، خاطراتی از توان و اراده ایرانی به سمت خودکفایی و پیشرفت است که در انتشارات راه‌یار منتشر شده است. خاطرات فراوان و متنوع هستند. گاهی از نوع نظامی، گاهی هسته‌ای، گاهی پزشکی و گاهی صنعتی و...هرچند خاطرات گردآوری‌شده تمام آنچه باید نیست؛ اما به‌قدر وسع، تلاش شده تا مجموعۀ متنوعی از خاطرات را جمع‌آوری و بازنویسی شود. خاطرات بر اساس موضوع، در پنج فصل شامل «صنایع نظامی»، «صنعت هسته‌ای»، «علوم پزشکی»، «دیپلماسی و مدیریت» و «فناوری و صنعت» گردآوری شده است.
        

          در زیر تیتر کتاب هم ذکر شده است که «گوشه‌ای از اراده و توان ایرانی به سمت خودکفایی و پیشرفت». این کار فاخر که اولین اثر با موضوع ایران پیشرفته ذیل محور تاریخ شفاهی پیشرفت است، به همت آقایان میلاد حبیبی و پژمان عربی گردآوری و توسط خانم راضیه عزیزی نگاشته شده است. کتاب به فصول مهمی از تاریخ پیشرفت ایران عزیز ما پرداخته است.
«صنایع نظامی» (صنعت موشکی، نیروی هوایی، نیروی دریایی، جنگ الکترونیک)، «صنعت هسته ای»، «علوم پزشکی» (پژوهشگاه رویان، پیشرفت‌های پزشکی، «دیپلماسی و مدیریت» (دیپلماسی پیشرفت، مدیریت پیشرفت)، «فناوری و صنعت» (مهندسی رزمی، نانو، دانش بنیان، فناوری فضایی) از جمله عرصه‌های مهم و قابل اعتنا است که کتاب به آنها پرداخته است. علاوه بر روانی و گویایی متون و اشاره به نقاط قوت، دستاوردها و پیشرفت‌ها در حوزه‌های گوناگون، ویژگی مهم کتاب این است که راویان خود بر فراز کارها و بر مصدر امور بوده‌اند و همین امر، حقانیت، سندیت و اتقان مطالب را موجب شده است. این کتاب به ما می‌آموزد که چگونه از تهدیدها، فرصت بسازیم و موانع را چطور با تدبیر و حوصله از میان برداریم و در دنیای پیچیده امروز و در میان امواج سنگین دشمنی‌ها و دروغ‌ها و تحریم‌ها و از همه بدتر موانع داخلی و تنبلی‌ها و عدم خودباوری‌ها و سنگ اندازی‌ها و بی‌اعتنایی‌ها و... با اراده و فکر و شوق و خودکفایی و... موج آفرینی و افتخارآفرینی کنیم. این کتاب را باید یکی از خروجی‌های خوب و محوری دفتر مطالعات به حساب بیاوریم.
        

          کتاب روایتگر پیشرفت ایران در پنج حوزه‌ی صنایع نظامی، صنعت هسته‌ای، علوم پزشکی، دیپلماسی و مدیریت، و فناوری و صنعت.
من بخش دیپلماسی و مدیریت رو خیلی دوست داشتم و مطالب مربوط به نانو واقعا شگفت زده‌ام کرد.
کتاب مجموعه  خاطراتی از دست اندرکاران این حوزه‌هاست و اطلاعان خوبی میده.
اول هر بخش مقدمه ای تحت عنوان سر نخ آمده که خواندنش واقعا لذت بخشه
        

          کتاب جالبیه. تو حوزه‌های مختلفی که پیشرفت‌های چشم‌گیری در سال‌های گذشته داشته‌ایم، تعدادی روایت از روند شکل‌گیری و تطورش نقل کرده. حوزه‌هایش متنوع هستند و از این جهت کتاب خسته‌کننده نیست و سریع خورده می‌شود!
شاید همان‌طور که از اسم کتاب برمی‌آید، هدف اصلی نویسندگان کتاب تزریق نوعی روحیه و انگیزه برای پیشرفت بوده باشد؛ اما به نظرم دقت به برخی زوایای روایت‌ها می‌تواند نکات جالبی دیگری نیز داشته باشد. مثلاً این‌که شکل‌گیری پژوهشگاه رویان با حمایت شخص آقای خامنه‌ای بوده است و ظاهرا از طریق رابطه‌ای که مرحوم آشتیانی با یکی از نزدیکان رهبری داشته‌اند، صورت می‌گیرد. خب یک برداشت جالب از این نکته، میزان اعتماد ایشان به یک تیم جوان و تازه‌کار است. سؤال دیگری که در این‌باره می‌توان پرسید این است که چقدر تیم‌های مستعد دیگری بوده‌اند که دست‌شان به مسئول بلندپایه‌ای نرسیده و نتوانسته‌اند کارشان را عملی کنند؟ آیا اگر آن آشنای مشترک بین مرحوم کاظمی آشتیانی و رهبری نبود، ممکن نبود که پژوهشگاه رویان دیرتر سرپا شود؟ آیا نهادهای ما به صورتی هست که امثال پژوهشگاه رویان بتوانند به قاعده تولید شوند؟ (و کلی سؤال و نکتهٔ سیاست‌گذارانه و غیر آن که می‌توان از لابه‌لای روایت‌های کتاب بیرون کشید.)
        

          اصلا تمام دعوا سر همین است. 

همین که اگر اراده کنیم میتوانیم یا نمیتوانیم؟ 
اجازه داریم اراده کنیم و بتوانیم یا اجازه نداریم؟ 
چه کسی میتواند بگوید که اجازه نداریم؟ 

الان هیچکس.  ولی زمانی بود در این مملکت که نمی گذاشتند ایرانی اراده کند،  نمی گذاشتند از یک جایی جلوتر برود.  نمی گذاشتند اراده ها جمع شوند و موج درست کنند و خراب کنند و بسازند و پیش روند. 
استعداد بود،  توانمندی بود اما باور نبود. 
باور اینکه خودمان میتوانیم نبود. 
و افسوس که هنوز هم هستند دیرباورانی که استعداد و توانمندی ایرانی را نمیبینند و از دهان هایشان جز طعنه و تحقیر به...  به چه کسی؟  به خود،  بله جز تحقیر خود از دهان هایشان بیرون نمی آید. خود باخته و خود فروخته اند. 

امواج اراده ها کاری از انتشارات راهیار که در 280 صفحه به چاپ رسیده است و از تاریخ شفاهی پیشرفت برایمان میگوید. 
از نمیشودها و نمیتوانیم هایی میگوید که عده ای تبدیلش کردند به میشود و میتوانیم و بعد هم شد و توانستیم. 
از دست های خالی و امکاناتی که نبود می گوید و از باور و همت و غیرت و نبوغی که بود... 

و همه دعواها با ایران بر سر همین است که چرا اراده کردید،  چرا خواستید و چرا توانستید
        

          حس خوبی که این کتاب به من داد🥲👌
نمونه های بارز غیرممکن، غیر ممکنه بود.
ولی به دوستانی که باور دارن این عملکرد ها فیک و ماکت و غیره هست توصیه نمیکنم🙂