هدف نویسنده نشون دادن مشکلات بین یک زوج هست که با هم درمیون نمی زارن حالا طی یک اتفاقی غریبه ای وارد زندگیشون می شه و زندگیشون تحت تاثیر قرار می گیره
تا ۸۰ درصد کتاب من همش منتظر بودم ترنس(همون غریبه) نقش منفی داشته باشه ولی خب متاسفانه نداشت:)
یک قسمت شوکه کننده هم داشت که باعث اسپویل کتاب می شه پس هیچی:))
اما به نظرم نویسنده نتونسته بود  در نهایت حق مطلب رو ادا کنه و آخر داستان بهم اصلا نچسبید شبیه فیلمای ایرانی آخرش همه چی خوب شد و هن و جونیور زندگی خوب در کنار هم ادامه دادن:)))
دلیل کامل نبودن امتیاز هم به خاطر آخر داستان بود وگرنه روند داستان قشنگ بود!

        

          حس می‌کردم خوندنش داره زخممو ناسور می‌کنه. سطر به سطر با رنج خوندمش. دوسش هم نداشتم ولی از هیچ کلمه‌ایش نگذشتم. سبک، ایده و پردازش رو هم دوست نداشتم.
        

          شگفت‌زده‌ام از شیوه‌ی روایت و مشخصا این کتاب رو از کتاب قبلی نویسنده بیشتر دوست داشتم! خیلی لذت بردم و هنوز مبهوتم که چطور نویسنده ما رو درگیر می‌کنه و تا آخر دنبال شخصیت‌ها می‌کشونه...
قطعا این کتاب ارزش خوندن داره!
        

          ■بعضی از کتابارو که می‌خونی، خوشحال میشی که هنوز قدرت ادبیات اونقدر زیاده که تاثیرش از دیدنِ فیلم‌ها و سریال‌ها هم فراتر می‌ره و اثرش رو توی تو چنان باقی می‌گذاره که مدت‌ها بهش فکر کنی.
"غریبه" برای من جزو چنین آثاری بود. اثری که اتفاقا نه برای خیلی وقت پیش، بلکه برای ۴ یا ۵ سال قبل هستش. خوندنش لذت‌بخش و در عین‌حال مور مور کننده بود. چیزهایی که توی متنِ داستان می‌خونی یک داستان ساینس‌فیکشن رو ارائه میدن اما در فرامتن و زیرمتن داستان، ما با چیزهایی روبه‌روییم که حتی اگر چشم‌هامون رو به روشون ببندیم نمی‌تونیم مانع‌ِ متوجه شدنشون بشیم. داستانِ "غریبه" برای شک‌کردن نوشته شده. داستانی که توش دنیا آخر‌الزمانیه، پیشرفت بشر مثلِ برق و باد سریعه و دنیا اونقدر در حال تغییره که برای کرکترای داستان بسترِ نقطه‌ایه که باید دقت کنن چیزی که فکر می‌کنن هستن یا نه؟
روایتِ ایان رید از ماجرا جوریه که از همون اول متوجه میشی که یه چیزی سرِ جاش نیست و داره بهت سرنخ میده تا دچار شک بشی اما هرچقدر هم شک‌کنی، خیلی دشواره که سیلی محکمی که اواخر داستان قراره بهت بخوره رو پیش‌بینی کنی و این برای یک نویسنده‌ی امروزی خیلی کار سختیه چون مخاطب‌هاش هم از یک هوش نسبی برخورد دارن که اگر خوب با کارتات بازی نکنی دستت رو می‌خونن.
■همراه شدن با داستانِ "غریبه" اونقدر ساده‌ست که باورت نمیشه داری انقدر راحت در طول صفحات پیش‌روی می‌کنی. همه‌ی این‌ها برمی‌گر‌ده به هنرِ ایان رید در نوشتنِ اثری چنین گیرا و همراه کننده. پیش از این ایان رید به جستار نویسی و مموآر نویسی مشغول بوده و خب مشخصه که چرا انقدر می‌تونه مخاطب رو برای خودش نگه داره و همراه داستانش پیش ببره. چون کسی که جستار یا مموآر می‌نویسه یک بخشِ هنرش ایجادِ روایتِ جذاب از چیزهای معمولی و حوصله سر بره و این به شدت توی اثری مثل "غریبه" حائز اهمیته.
در یک دنیای آخرالزمانی که دنیا سراسر خاکستری شده، در حاشیه‌ی شهر توی یک خونه‌ی قدیمی چه اتفاقاتی ممکنه رقم بخوره که بشه با جزئیات بهشون پرداخت؟ خوردن، خوابیدن، ریدن و سکس... همین و بس. اما ایان رید دست روی همین مسائل میذاره و اون‌هارو در داستانش جوری دچار اهمیت و ارزش می‌کنه که تو به جای سر رفتن حوصله‌ت، احساس نزدیکی می‌کنی با داستان. پیش‌تر درباره‌ی خلاصه‌ی غریبه حرف زدم، اینکه شما همزمان با کاراکتر اصلی داستان دچار یک نبرد می‌شید تا برای حفظ موقعیت و مرزهای انسانی/اخلاقی‌تون بجنگید هنر بی‌نظیر نویسنده‌ به حساب میاد. 
■این کتاب برای من یادآورِ هرس‌انگیز دنیا بود. چه دشواره که چیزهایی که واقعا هستیم رو با مدرک بهمون ثابت کنند نیستیم و چه دشواره که نتونیم مرز بین‌ش رو ببینیم تا زمانی که کار از کار گذشته باشه.

■در کل، اثری مثل غریبه نورهای روشنی هستن در دنیای ادبیات این روزها. ادبیاتی که وقتی همه فکر می‌کنند تیره و تاره شده، اثری این‌چنینی میاد و می‌درخشه و انصافا هم خوب می‌درخشه.
به شدت توصیه می‌کنم بخونیدش. از سهل‌خوان‌ترین کتابهای امسال بود برام‌.

امتیاز: ۴ از ۵. (اگر قرار رو بر سخت‌گیری نمی‌ذاشتم، ممکن بود حتی ۵ بگیره)

*جا داره که از مترجم هم بابت ترجمه‌ی خوبش تشکر کرد. من واقعا راضی بودم.
        

          داستانی درباره رابطه، اما نه خسته‌کننده.
"غریبه" رو نمیشه زمین گذاشت؛ حداقل من نتونستم. مفاهیم ریز فلسفی و حرف و پیام‌های قابل تاملی درباره خود، و دنیای بیرون داره؛ کادوپیچ شده توی یک روایت جذاب.
البته که مسلما برداشت خاصی نمیشه ازش کرد. درباره موضوع قابل بحثیه و ایده‌ش کمک میکنه از زاویه دیگه‌ای درباره "رابطه" یا "ازدواج" فکر کنیم. روایت قابل پیش‌بینیه اما باعث نمیشه کتاب رو زمین بذاری؛ در واقع مثل اینه که خریدی که کردی رو بندازی دور چون بسته‌بندی‌ش قشنگ نبوده :)

اما ایده و مفهوم اصلی تله داره! اونم اینه که ممکنه کل زاویه دید ما نسبت به موضوع رو برگردونه. در صورتی که میشه از روایت و ایده و مفهوم لذت برد و گذر کرد. لازم نیست نتیجه خاصی ازش بگیریم :)
        

          
زوجی در یک خانه ی قدیمی در یک روستا زندگی میکنند و ظاهرا زندگی خوب و پر آرامشی هم دارند.(و البته یکنواخت)
یک شب صدای نزدیک شدن ماشینی را از بیرون میشنوند و بعد، مردی مرموز و غریبه درِ خانه شان را میزند و وارد میشود. مردی که به مرور متوجه میشویم که از خیلی چیزها خبر دارد.
در این کتاب ما با یک رمان روانشناختی، مهیج و عمیق طرف هستیم.از همان زمانی که مردِ غریبه وارد زندگی این زوج میشود، شک و تردید مانند خوره به جان خواننده می افتد و هرچه داستان جلوتر میرود، این تردید، بیشتر، عمیق تر و حتی در مواردی آزاردهنده تر میشود.از همان اول مدام حس میکنیم که چیزی سرجایش نیست و همین حس، تقریبا تا آخر داستان با ما میماند. تا اینکه با یک شوک، به انتهای آن میرسیم و بعد با پایانِ عجیب و جذابش تا مدتها به فکر فرو میرویم.
"غریبه"؛ چشمان ما را به روی موضوعات اساسی و مهمی که در زندگی مشترک و در بین زوجها وجود دارد، باز میکند.حتی جزئیات ریزی که به ظاهر اهمیت چندانی ندارند.این رمان با تردید و وسواسی که برای سردرآوردن از ابهامات و چیزها در خواننده ایجاد میکند و با پرداخت موشکافانه، به نظر من، علاوه بر جنبه های شناخت لایه های پنهانِ زندگی زناشویی، از منظر خودشناسی نیز بسیار حائز اهمیت است.البته نگران نباشید به دلیل مهیج و جذاب بودنِ فضای داستان، اصلا در خوانشِ آن احساسِ کسالت و خستگی نخواهید کرد.حتی فکر میکنم که این اثر باید بارها خوانده شود و با یک بار خواندن، شاید آنطور که باید تاثیرش را نگذارد.
        

          نمی دونم چی بنویسم که حق مطلب رو ادا کنه😅
خیلی داستان متفاوتی داشت، اوایل یکم حوصله سر بر بود ولی رفته رفته جذاب شد. کل تایم خوندنش میدونی که یه چیزی درست نیست ولی هرچی سعی میکنی بفهمی کمتر به جواب میرسی.
پلات داستان کوبنده بود واقعا👏
اصلا فکرشم نمی‌کردم اینجوری تموم بشه😅
ولی فکر می‌کنم شاید این بهترین راهش بود🤷🏻‍♀️

در آخر اینکه اصلا شک نکنید توی خوندنش. نمیدونم ازش فیلمی ساختن یا نه ولی اگه باشه خیلی خوب میشه به نظرم.