از هر دیدی به این کتاب نگاه میکنم لذت میبرم؛ بنظرم یکی از اهداف اصلی هنر هم همین است، بتوانیم از زوایای مختلف یک اثر را ببینیم و درباره‌اش حرف بزنیم.
داستان انقدر جذاب بود که زمین گذاشتنش اراده می‌طلبید. فارغ از جذابیت روایت، نگاه جدیدی نسبت به کهولت سن، زندگی و پردازش ادراک پیدا کردم. وقتی در یک ماجرا فقط میتونیم از یک نگاه -که مال خودمون نیست- به جهان نگاه کنیم، درک کلی اون جهان سخت‌تر میشه؛ و این جذابیت ماجرا رو به شدت بالا میبره.
موضوع اینه که قرار نیست همیشه همه‌چیز رو بدونیم و بفهمیم، شاید حتی مهم‌ترین نکته کتاب همین بوده.
      

        از دید کسی که به موضوع علاقه داره اما تازه داره شروع میکنه:
کلا به عنوان آخرین کتاب دانتو (و متاسفانه تنها کتاب ترجمه شده‌ش)، عقایدش رو خیلی خوب منتقل میکنه. میشه دید توی هر حوزه‌ای چه استدلال‌هایی برای ادعاش داره.
 متن بسیار روون و به‌دور از پیچیدگی مضاعفی داره. این باعث شد اصل مطلب رو بدون نیاز به کمک خاصی درک کنم؛ اما در کل فرمولش برای من این بود: کتاب و گوگل و چت‌جی‌پی‌تی رو با هم باز کردم و نام‌ها و وقایعی که نمیشناختم رو سرچ کردم و درباره آنچه از کتاب فهمیدم با جی‌پی‌تی بحث کردم.
هرچند قطعا دوباره بهش برخواهم گشت(؟) اما همین الان هم دید خوبی بهم داد و پاسخ خیلی از سوالاتم رو -حداقل از نظر دانتو- گرفتم.
      

        داستانی درباره رابطه، اما نه خسته‌کننده.
"غریبه" رو نمیشه زمین گذاشت؛ حداقل من نتونستم. مفاهیم ریز فلسفی و حرف و پیام‌های قابل تاملی درباره خود، و دنیای بیرون داره؛ کادوپیچ شده توی یک روایت جذاب.
البته که مسلما برداشت خاصی نمیشه ازش کرد. درباره موضوع قابل بحثیه و ایده‌ش کمک میکنه از زاویه دیگه‌ای درباره "رابطه" یا "ازدواج" فکر کنیم. روایت قابل پیش‌بینیه اما باعث نمیشه کتاب رو زمین بذاری؛ در واقع مثل اینه که خریدی که کردی رو بندازی دور چون بسته‌بندی‌ش قشنگ نبوده :)

اما ایده و مفهوم اصلی تله داره! اونم اینه که ممکنه کل زاویه دید ما نسبت به موضوع رو برگردونه. در صورتی که میشه از روایت و ایده و مفهوم لذت برد و گذر کرد. لازم نیست نتیجه خاصی ازش بگیریم :)