شاخهٔ درخت بالا سرم را پایین می‌کشم و تکه چوبی می‌کنم. می‌گذارم بین دندان‌هایم و می‌جوم. نگاهم را که می‌بیند با اخم می‌گوید:
هوم... چیه مثل گربه زل زدی به من؟
پاهایم را کش می‌دهم. لگدی حوالهٔ پایش می‌کنم و می‌گویم:
می‌گی یا نه؟ بازم مثل همیشه است؟
رو برمی‌گرداند و می‌گوید:
تو که از هفت دولت آبادی. ننه بابا نیستن که من دارم. از دیشب تا حالا دوباره مثل چی به جون هم افتادن. مجبور شدم برم جلو یارو که نزنه، بی‌وجدان کوبید توی گردنم. اصلا نتونستم بخوابم.
نگاه از روی چشمانش برمی‌دارم و می‌اندازم روی گردنش. پس بگو روی موتور صاف نشسته بود. برای خودش غر می‌زند:
من نمی‌دونم برای چی کنار هم موندن توی اون طویله.
طویله در ذهنم جان می‌گیرد. علی‌رضا را نمی‌توانم در فضای بدبوی آن‌جا تصور کنم. حیف می‌شود. گاو و خر و گوسفند وجه تشابهشان با علی‌رضا خیلی کم است. هرچند که خوراک و خواب و شهوتشان مرز مشترک باشد.
پس کدوم گوریند این دوتا.
جواد و آرشام از دور پیدایشان می‌شود.

#سو_من_سه
#نرجس_شکوریان_فرد
#عهد_مانا
#معرفی_کتاب
#کتاب_نوجوان

        

          راستش انتظار همچین چیزی را نداشتم:)
هیچ چیزی برای گفتن ندارد و من احساس می کنم در این جلد تنها نویسنده می‌خواهد یک چیزی را نشان بدهد : من می‌دانم که آن لات های بی سر و پا چه می‌کنند :)
کتابش پوچ است پوچ و خالی خالیه خالیه:(
متاسفم واقعا
        

          کتابی نبود که بتواند خواننده را با خودش همراه کند و تا آخر ببرد . من که از خواندش خسته شدم . 
بر خلاف جلد اول و دوم کتاب نظرم را جلب نکرد .
        

          مزخرف به تمام معنا 😑😑
هر چی دو جلد قبل قشنگ بود ، این یکی پر از نصیحت 

اول کتاب نویسنده میگه که استقبال از اون دو جلد خیلی خوب بود ؛ از من خواستن داستان رو ادامه بدم ولی خب رسما هیچی نداشت که بگه تو این کتاب 😑
        

          خانم شکوریان فرد خیلی تلاش کرده از جلد اول بهتر بشه اما نه تنها بهتر نشده که خیلی بدتر هم شده.
مشخصه که قرار نبوده جلد بعدی داشته باشه و الکی دارن کش میدن به داستان.
جلد های بعد "از کدام سو" واقعا ارزش خوندن نداره.
تضاد هایی داره و آنقدر این تضاد ها زیاده که نمیشه ندید گرفت.
اگه کسی با دقت بخونه متوجه این تضاد ها میشه.

        

          بیشتر از چهار جلد دیگه تونستم با این کتاب ارتباط بگیرم :»
کتاب خوبی بود.
با قرآن بخونید و عشق کنید🫀.
        

          کتاب قشنگیه قلم خیلی روون و خوبی داره که به راحتی میشه باهاش همراه شد البته به جلد اول نمیرسه اون جلد و از همه اش بیشتر دوست داشتم...
        

          سه گانه ی از کدام سو،هوای من و سو من سه رمان جالبیه.راجبه اکیپ پسراست که واسه سه نفرشون سوال هایی پیش میاد و از معاونشون که آقای مهدوی هست میپرسن.
پیشنهاد میکنم بخونید ؛)
        

          باعرض پوزش از نرجس‌جون،کتاب فاااقد محتوا.نصفش‌هم نصیحت های بابابزرگی بود😀💔
هرچند نکات خوبی هم داشت ولی خب...دوجلدقبل جذاب تر بود.
        

          این کتاب برای من کتاب تاثیرگذاری بود و دوسش داشتم
با وحید و علیرضا و جواد و آرشام آخر کتاب پای حرفای مصطفی نشستم و از صبوری آقای مهدوی لذت بردم و با پسرا از کله شقی علیرضا حرص خوردم 
و در کل باهاشون زندگی کردم 
و واقعا کاش چنین کتابایی رو نوجوونامون بیشتر بخونن
        

          به نام خدا
این کتاب ظاهرا جلد سوم از یک مجموعه ست ولی من شروع کردم به مطالعه ش. پشت کتاب نوشته بود سو من سه، شاید برای خیلی ها آغاز حرکت بشود... و واقعا هم همینه. 
داستان چند جوان که از تبلیغات غرب و شیطان پرستی و... بی نصیب نمانده اند و حالا با مرگ یکی از رفقایشان، همه چیز به هم می ریزه و آنها شروع می کنن به گشتن دنبال آرامشی که همیشه بهش تظاهر می کردن... نویسنده حرف ها و مقصود کتابش رو در قالب صحبت های آقای مهدوی و مصطفی (که مثلا بچه مثبته ست!) گفته . در اینجا دو امکان وجود داره: یا اینکه گوش تون از این حرفا پره و نسبت بهش ممکنه موضع بگیرید چون کاملا جوون های امروز رو زیر نظر گرفته و همینطور داره انتقاد می کنه، و شاید هم این کتاب مسیر روشنی بشه به سمت راهی متفاوت برای شما... ✨ البته یه امکان سوم هم داریم مثل من که کلا خودش بچه مثبت مدرسه ست و همه رو نصیحت می کنه و این میشه که از کل کتاب بریده می ذاره😂 در انتها هم که بسیار ماهرانه، موضوع را در قالب یک کلاس که خودشان تشکیل دادند و مصطفی تمام شبهه ها را پاسخ می دهد و حرف اصلی را می زند. 
تمام این کتاب پر از حرف حقققه!  ابتدا با سیگار و موسیقی شروع می شه و حتی منم گفتم برای اوضاع امروز این خیلی خوبه... اما بعد به جاهای دیگه کشیده میشه و یه جذابیتی پیدا می کنه که نمی تونید دست از خوندنش  بکشید. نویسنده به خوبی حرف هاش رو در قالب مکالمه شخصیت ها گنجونده و مثل کتاب «دختران آفتاب» نیست که همش احساس کنید از داستان میرید بیرون. کاملا مشخصه که برای تالیف کتاب مطالعه شده و حالا که تمومش کردم دارم فکر می کنم که هعییی به کجاها رسیدیم! ماها چطوری با این جهالت قراره آینده رو رقم بزنیم(منظورم خودمه! به کسی برنخوره). 
و در آخر نکته ای که ازش لذت بردم، این بود که شخصیت اصلی (وحید) خودش هم می دونست که راه اشتباه رو رفته اما انگار... چطور بگم؟ می خواست اما انگار نمی شد یا... نمی تونست دل بکنه. ولی وقتی واقعا با « خدای واقعی» آشنا شد(نه اونی که ازش هیولا ساختن، دارم میگم خدا) فهمید که عشقی که خدا بهش داده و این همه نعمتی که براش گذاشته، نمی ارزه به هیچ کدوم از اون لذت های زودگذر. و حتی با وجود گناهانی که انجام داده بود، خدا درونش رو دیده بود و برش گردوند تو آغوش گرم خودش... 🌱 فهمید که امام زمان همه ی بنده های خدا رو می خواد، از ته ته دلش، اما بقیه چی؟؟ اونا نمی خوان! متوجه شد که واقعا حیفه به خدا بگیم « خدا برو» با این همه محبتی که بهمون داده💝
در کل جالب است و خواندنی و طنزی هم که کنارش آمده... وای خدا یعنی مُردم موقع مطالعه این کتاب بس که همش یاد بچه های خودمون می افتادم. متوجه شدم ماها خیلیم عادی ایم😂😂😂
پ. ن : پیشنهاد می شود بریده هایی که از این کتاب گذاشتم را بخوانید... 
پ. ن²: اسم کتاب خیلی خلاقانه بود. ترکیبی از نام جلد اول و دوم و « سه»... 
یکشنبه، هشتم شهریور ماه ۴۰۴
ساعت ۲۳:۳۰