رنج‌ها، گاهی سختی‌هایی بی‌فایده است که در نتیجه‌ی بد زندگی کردن خود انسان است.

«قیمتی‌تر از اشک تو دنیا پیدا نمی‌شه. دل مهربون اشک داره و حیفه که خرج دنیات و غصه‌های کوچیک کنی. اگه غصه‌ی عالم رو بخوری، بزرگ می‌شی. دنیا آدم‌های کوچیک رو تو خودش غرق می‌کنه؛ تو بزرگ باش.»

«دشمن، دشمنه. اگه یه روز هم منتت رو می‌کشه چون بهت نیاز داره، و الا به وقتش ضربه‌ای که می‌زنه هوش از سرت می‌پرونه!»

مادر ریشه‌ی نسل است، ریشه‌ی فاسد ثمره ندارد.

«سختی اگه نباشه، زندگی افسرده‌ت می‌کنه. چون تو هیچ انگیزه‌ای برای تلاش پیدا نمی‌کنی.»