یکی از بدترین کتابایی که خوندم !
به شدت متن بد و ترجمه بدی داشت ، اصلا نمیشد فهمید چه اتفاقی داره میوفته
        

          کتاب خوب جنایی روانشناختی ولی با ترجمه و ویراستاری شدیدا بد :/
متاسفانه تاحالا ترجمه خوبی برای کتابای هریس ندیدم کلا ... 

        

          جنایت را دست کم نگیرید. زیرا می‌تواند به شکل یک پزشک ماهر یا خیاط ساده شما را فریب دهد.
............................................................................................
سکوت بره‌ها کتابی بود که ترجمهٔ بسیار سختی داشت. بسیار دیر و بافاصله شگفت زده می‌شدید. کتاب دارای ۶۱ فصل بود که هیجان رمان از فصل ۳۶ آشکار می‌شد و در ۱۰ فصل آخر کاملا با نفس‌هایی که در سینه حبس شده باید کتاب رو بخونید.
تموم شدنش برای من بسیار طول کشید (البته اگر مداوم خونده بشه خیلی زود تموم می‌شه).

این کتاب بیشتر به عنوان یک کتاب روانشناختی نام برده می‌شه اما به جرأت می‌تونم بگم بُعد جنایی این کتاب بسیار پررنگه.
پررنگ‌ترین مؤلفهٔ جنایی این کتاب، انسانیت زدایی و همچنین انسان‌گریزی هر دو قاتل حرفه‌ای داستانه.

طرح و نقشهٔ قتل‌ها در آخر داستان مشخص می‌شه و ذره ذرهٔ سرنخ‌هایی که کلاریس استارلینگ پیدا می‌کنه شما رو حیرت‌زده می‌کنه. (دختر باهوش من🤭)
توصیه می‌کنم بخونید اما به نظرم به ترتیب بخونید:
اژدهای سرخ، سکوت بره‌ها، هانیبال.
        

          عالی بود
        

          اولین کتابی بود که در ژانر جنایی می‌خوندم. زیاد علاقه‌ای به این ژانر ندارم و این کتاب رو هم هدیه گرفته بودم و مدتهای زیادی توی کتابخانه‌ام مانده بود. نمی‌دانم چه نیرویی مرا به خواندنش سوق داد. شاید شهرت خیلی زیاد سکوت بره‌ها و اسم کنجکاوی برانگیز و تصویر روی جلد عجیبش. به هرحال از خواندنش لذت بردم. با توجه به زمان نگارشش پیرنگ خیلی خوب و جذابی داشت و می‌توانست مخاطب را با خودش همراه کند. چه‌قدر در پردازش شخصیت هانیبال لکتر خلاقانه و استادانه عمل کرده بود و اینکه پلیس با راهنمایی یک مجرم خطرناک بتواند مجرم دیگری را پیدا کند هم خیلی خلاقانه و جالب است. تماشای فیلمی به همین نام را هم در لیست برنامه‌هایم گذاشته‌ام.
        

          کتاب سکوت بره ها کتابی درباره ی کلاریس استارلینگ هست،مامور جوان و تازه کار اف بی آی که طی یه سری اتفاقات پاش به پرونده ی یه قاتل به اسم بوفالو بیل باز میشه که پوست قربانی هاش رو می‌کَنه و ...
نسخه ای که من خوندم فونت بسیار قدیمی ای داشت و چون متن خود کتاب خیلی سنگینه‌ ، فهم و درکش رو دو برابر سخت تر کرده بود‌. ژانر کتاب رو هم زیاد دوست نداشتم چون یه حس و حال غم انگیز و اعصاب خرد کنی داره که اذیت کننده ست. 
ولی اگه بخوام در مورد بقیه ی موارد نظر بدم کتاب خوبی هست و داستان و ایده پردازی خوبی داره و نویسنده در صحنه پردازی و شخصیت پردازی خوب عمل کرده . 
ولی خب زیاد با کتاب ارتباط برقرار نکردم و این کتاب رو شاید چند سال دیگه بخونم (چون خوندمش داستانش برام اسپویل شده و لو رفته) و فیلمش رو به زودی می بینم. حس میکنم الان زمان مناسبی برای خوندنش نبود.
اگر که کتابخون قهاری باشید و ژانر معمایی و جنایی دوست داشته باشید ارزش خوندن رو داره،ولی اگر تازه شروع به کتاب خوندن کردین و از ژانر جنایی متنفر هستید نخونید. 
        

          پیشنهادم اینه که این کتاب رو قبل یا بعد «جایی برای پیرمردها نیست» آقا مک کارتی بخونید. درسته که وحشی‌هایی مثل جیم گامب و هانیبال لکتر ممکنه وجود خارجی نداشته باشن ولی خب همین که یه موجودی پا میشه همچین چیزی می‌نویسه نشون می ده دنیای متمدنمون داره کجا می‌ره!
من موندم هنوز هم واقعا برای کسی سوال هست که منشا این همه خشونت از کجاست؟

کتاب بدی نبود. جالب بود. ولی با دیدن همچین کتاب‌هایی همیشه یه خودم می‌گم چرا جای رده بندی سنی تو بازار نشر مخصوصا ادبیات داستانی باید این قدر خالی باشه؟