ذهنم مشغول این شد که بچه‌ها اگر بخونندش از اینکه نامه‌هه نمی‌رسیده و مامان بچه رو گول می‌زده به‌نوعی ناراحت نمی‌شن؟
        

          مناسب برای بچه‌هایی که پدرشون رو از دست دادن
        

          از دست دادن والد چالش بسیار سختی برای کودک است و درست طی کردن مراحل سوگ اهمیت دارد. در این داستان، کودک از انکار به پذیرش می‌رسد و اگرچه خشمی بروز داده‌نمی‌شود، مخاطب از آن مرحله هم در ذهن خودش عبور می‌کند.
        

          داستان بسیار زیبا نوشته شده و پایان غافلگیرانه ای دارد!

داستان تصویرسازی زیبایی دارد
در متن به تنهایی مادر و پسر (باکلی) اشاره خاصی نشده اما بسیار زیبا در تصویرسازی کتاب به این تنهایی اشاره شده
همه جا تنها هستند حتی در تولد باکلی !

بنظرم داستان با تفکر ما مسلمان ها همخوانی ندارد، ما معتقد هستیم همه‌ ی مردگان از احوال زنده ها با خبر هستند 
اما داستان این حس را به من القا کرد که کسی که فوت کرده، دیگر وجود ندارد و برای همیشه از بین رفته ( مادر قایق ها را از ساحل جمع می کرد و این موضوع که قایق ها را پدر نمی بیند و هیچ وقت پدر از این کارهای تو مطلع نمی شود، را از باکلی پنهان می کرد.)

من انتظار داشتم باکلی وقتی فهمید مادرش قایق هایی که می ساخته رو از ساحل برداشته، ناراحت بشه بخاطر همین وقتی پایانش رو دیدم غافلگیر شدم

 این که نویسنده عکس العمل باکلی را وقتی با قایق هایش در میز مادرش رو به رو شد، سریع نشان نداد، بنظرم برگ برنده داستان بود

در کل نویسنده خیلی هنرمندانه تلاش های مادرهایی که به تنهایی و با غم و دلتنگی زیاد بار زندگی و مراقبت از فرزندانشان را به دوش می کشند
 و دلتنگی کودکان در دوری از پدر را به قلم تحریر درآورده بود.
        

          درباره سوگ.
        

          به نام خدای رنگین کمان و برای تغییر مغزهایی که پوسیدن...
راز قایق‌ها را تنها کیان پیرفلک می‌دانست که توسط تروریست‌ها به قتل رسید.

باکلیِ دوست‌داشتنی به همراه مادرش در کنار اقیانوس زندگی می‌کنند. باکلی تکه چوب‌هایی که کنار ساحل افتاده را جمع می‌کند و با آن‌ها قایق‌های بزرگ و کوچکی می‌سازد و عاشق ساخت قایق‌هاست. پدر باکلی فوت کرده است. او که مانند مادرش خیلی دلتنگ پدرش است، یادداشتی برای پدرش می‌نویسد، و آن را روی هر قایق نصب کرده و نهایتا قایق زیبایش را به آب می‌سپارد. مادر باکلی به او گفته که اگر قایق‌ها به ساحل برنگشتند یعنی به دست پدرش رسیده تا اینکه...

از لحظه‌ی دیدن عنوان کتاب بغض کردم. وقتی به نقاشی‌های کتاب نگاه می‌کردم، چهره کیان به جای باکلی جلوی چشم‌های خیسم بود و از یادم نمی‌رفت... من اعتقادی به آن دنیای خیالی که شما وعده می‌دهید ندارم، اما شکی ندارم که روزی در دریای خون‌هایی که از مردم بی‌گناه ریخته‌اید غرق خواهید شد.

هجدهم بهمن‌ماه یک‌هزار و چهارصد و یک
        

          چه زیبا  ایثار  زنان را  نشان داده است
        

          درباره‌ی سوگ و نقش مادران در پشت‌سر گذاشتن سوگ.
پایان کتاب احساسی بود و به نظرم گزینه‌ی مناسبی برای کودکانی که والدشون رو از دست‌دادن نیست.
        

          قشنگ و حال خوب کن
        

          و نیکوکاری که این کتاب را با نسخه ی اصلی اش کمباین کند؟

https://www.goodreads.com/book/show/22718714-boats-for-papa