عجب آدمی بود این گابریل لامبر و چه قلمی داره این دوما.
نویسنده های بزرگی در طول تاریخ داستان و رمان نوشتن اما گزاف نیست اگر بگم الکساندر دوما شیرین‌ترین رمان ها رو نوشته. 
داستان اینقد شیرینه و کشش داره که زود خونده میشه و ترجمه خیلی خوبی هم داره.
        

          در کل نه داستان اتفاق غیرمنتظره‌ای داشت نه روایت مرموزی اما جالبه که کشش داستان حفظ شده بود! 
یک داستان کلاسیک و ساده با ترجمه‌ای روان که برای یک‌بار خوندن خوب بود. 
        

          سلام !!!
الکساندر دوما قلم روان و ساده داره در عین حال جذاب!!! 
شخصیت ها و کاراکترهای داستان به خوبی نقش خودشون رو بازی میکنند.
لوکیشن‌ها و موقعیت هایی که الکساندر در داستان بکار میبرد،چه زیباست!!! 
بنظرم حتما لوکیشن ها را سرچ بزنید تا بتوانید با داستان ارتباط بصری هم پیدا بنمایید. 
در هر صورت گابریل لامبر درون خود را باید پیدا کرد،اما فکر نمیکنم زندگی عزتمندانه ای با گابریل لامبر درون داشته باشیم.

یه عکس هم از لوکیشن نُرماندی میزارم،که الکساندر دوما در داستان به کار برده است.
        

          حس می‌کنم انقدر راوی به خواننده نوید خواندن یک داستان خیلی فوق‌العاده و خاص رو داده بود، داستان پیش نرفت. تجربه‌ی خوبی بود ولی به نظرم یک داستان معمولی از سرنوشت غم‌انگیز مردی به نام گابریل لامبر و داستان عشق نافرجام او...
زمان زندانی شدنش و مواجه شدن با پدرش و در نهایت کاری که پدرش باهاش میکنه خیلی دردناک بود... عمق تنهاییش اون قسمت کاملا مشهود بود...
قطعا هیچی سه تفنگدار نمیشه، نبوغ الکساندر دوما
        

          بر خلاف نام الکساندر دوما که بیشتر حالتی از سختی و کلاسیکی خشک به ذهن آدم می‌آورد اما "گابریل لامبر" داستانی ساده است. ساده و البته شیرین. اگر دلتان داستانی کلاسیک با ریشه‌های انسانی خواست که همزمان وقت زیادی از شما نگیرد می‌توانید روی این کتاب حساب کنید.
        

          کتابی گیرا و زیبا و داستانی هیجان‌انگیز. ترجمه ای بسیار روان و عالی. داستانی که پی در پی مارا به هزارتوی دیگری میکشد و در پیچ و تاپ داستانهای مرد فرانسویمان معلق میشویم. فضایی کلاسیک و زیبا و با اتمسفری روان و خیره کننده.
        

          

> 📚 «گابریل لامر» از الکساندر دوما – داستانی عاشقانه و تاریخی در قلب فرانسهٔ قرن شانزدهم. ماجرای  عجیب یک زندانی که دوما با او ملاقات میکند ، در همان دیدار اول این زندانی بخت برگشته خاطره ای در ذهن دوما بیدار میکند ولی او نمیتواند به یاد بیاورد که این زندانی را قبلا در کجا دیده است تا اینکه خود زندانی نامه ای برای دوما میفرستد و ... 
دوما مثل همیشه با قلمی پرکشش تاریخ و تخیل را در هم می‌آمیزد.



        

          داستان زندگی مردی ترسو اما جاه طلبی به نام گابریل لامبر 
در طول داستان بیشترین نمود شخصیتی ای که این مرد داشت بزدلی بود و الکساندر دوما با ظرافت این  ترس و بزدلی را در جای جای کتابش برایمان به جا گذاشته بود
اوایل کتاب کمی کند پیشرفت اما ۱۰۰ صفحه آخر را بدون وقفه خواندم 
        

          گابریل لامبر_ الکساندر دوما

کتاب رو برداشتم ببینم توش چه خبره ولی داستان خیلی جالب شروع شد. کتاب هایی که از یک نقطه‌ی نا مربوط شروع میشن رو خیلی دوست دارم . به مرور شخصیت ها و داستان ها تک تک اضافه شدن و داستان اصلی شکل گرفت. نوشتن این مدل داستان ها نیازمند اینه که سیر کلی داستان از همون اول تو ذهن نویسنده باشه و همه چیز حساب شده و از قبل مشخص باشه. 
این که فرصت گذاشت از جنبه های مختلف نظرات و خاطرات شخصیت های مختلف رو بررسی کرد قشنگ بود. حتی تو همون جریان دوئل هم ما نظرات هر دو طرف دعوا رو خوندیم و تقریبا به هر دو سمت حق دادیم این کار رو انجام بدن. از این نظر  شبیه جنگ و صلح نوشته شده بود. 
خود شخصیت گابریل لامبر هم برام جالب بود. شخصیتی ضعیف که خودشو قوی نشون میداد. و پیچیده هم نبود یعنی دوگانگی نمی‌دیدیم همش منفی بود و دل ما رو خیلی به رحم نمی‌آورد. معمولا عادت دارم توی داستان ها شخصیت های منفی قوی و پر از نفرت و تروماهای قبلی باشن ولی اینجا اینطور نبود. البته یه نقص هم وجود داشت. شخصت رو میتونست بهتر بسط بده. میتونست در ما دوگانگی ایجاد کنه ( مثال بهتری به ذهنم نمیرسه ولی مثل شخصیت امپراتور گوموآ تو جومونگ ) و باعث بشه همزمان هم ازش متنفر باشیم هم بهش حق بدیم و باهاش همدردی کنیم. 
در کل داستان کلاسیک جالبی بود. خوندنش رو پیشنهاد میکنم.