این کتاب مثل یه چاه میمونه با قطر بسیار کم اما عمقی داره که شمارو میبره به یه دنیای دیگه
این کتاب سرشار از امید و زندگیه 
این داستان میگه که حتی اگه مرغ دریایی هم باشی میتونی به نهایت خودت برسی...
این کتاب رو حتما بخونید. اثر بی نظیر ریچارد باخ!
        

          کتابی فوق العاده در وصف انسان هایی که فراتر از خواب و خوراک فکر میکنن :)
خیلی توصیش میکنم، هر تیکه از کتاب با فکر نوشته شده و سه مرحله از کمال رو بسیار عالی توصیف میکنه.
نویسنده چند وقت پیش فصل چهارمی هم به کتاب اضافه کرده که فکر نمیکنم این جا اومده باشه و اون هم خیلی قشنگه. 👌🏻
        

          در ابتدا کتابی سبک و مناسب رده سنی پایین به نظرم آمد،  اما با پیش رفتن فصل ها این نطر تقریبا عوض شد،  فصل های پایانی تامل برانگیز بود 
برای دوستانی که میخواهند کتابخوانی را آغاز کنند بسیار پیشنهاد خوبی است ،من این کتاب را در یک شب خوانده ام ، ارزش خواندن دارد
        

          خوب بود.
        

          کتابی کم حجم ولی با مفاهیمی عمیق
        

          خیلی تابلو داشت پیامشو منتقل میکرد به نظرم
        

          ب نظرم خیلی کتاب خاصی نبود.معمولی بود
        

          من نسخه صوتی کتاب را با صدای زیبای مهرداد اسکویی گوش کردم. به نظرم به خوبی در حس داستان قرار می گرفت.
        

          جاناتان کتابی است که با اینکه بسیار مختصر و کوتاه است، مفاهیم ارزشمندی را درون خود جا داده.
وسعت نگاه و وسعت اهداف که آدمی را به اوج خودش می رساند.
اهدافی که بعضا در تضاد با جامعه‌ی اطراف ماست‌. اما بزرگ و والا است.
جاناتان با استفاده از استعاره پرواز به خواننده گوش زد میکند که اگر ما هم اهداف و رویای خودمان را دنبال کنیم میتوانیم اوج بگیریم و بالا برویم‌.

        

          آرام و الهام بخش
        

          «جاناتان مرغ دریایی» مضمونی عرفانی دارد. البته به عرفان اسلامی نمی‌خورد، چراکه عرفان در اسلام غالباً با شریعت گره خورده است. اگر بخواهم اندکی از توصیف فراتر روم و به قضاوت بنشینم مضمون کتاب با عرفان‌های شرقی همسوست، عرفانی که با جملاتِ محوریِ این‌چنینی بیان می‌شود: «خودت را بشناس»، «بر مرزهایت غلبه کن»، «تو یعنی فکر»، یا «آرامش درون»ی که پاندای کونگ‌فوکار دارد. این‌ها را اگر با عرفان اسلامی یک کاسه کنیم چیزی جز سکولاریزه شدنِ آن حاصل ندارد. البته می‌توان در یک مسأله آن را موافق دانست، و آن همسویی با «روحِ عرفان اسلامی» است، به این معنا که اندیشه‌های عرفانی با این گزاره‌ها، کم و بیش، درگیر است. [آری، می‌توان از ادبیات عرفانی‌مان مثال‌های فراوان بیاوریم که «ای برادر تو همان اندیشه‌ای* مابقی خود استخوان و ریشه‌ای» و نمونه‌های فراوان دیگری، اما باید توجه خاصی داشته باشیم عمومِ کتاب‌های ادبِ عرفانی ما حکمِ کشکولی را دارد که از هر چیزی در آن است، مخاطب اقتضاءِ پرداختن به مسأله‌ای خاص را داشته و باید یک اثر از ادب عرفانی را به‌صورتِ یک «کل» در نظر گرفت]

جاناتان مرغ دریایی داستانی لطیف است با نکته‌هایی تأمل‌برانگیز (نظیر اینکه آخرِ سر این «محبّت» است که سرتاسر تو را فرا می‌گیرد. (چیزهایی که به‌وفور در ادب عرفانی‌مان می‌بینیم و همسویی دارد) اما این میناگری‌ها سبب نمی‌شود که قصه‌گویی را فراموش کنیم. هر چقدر ایدۀ اصلی کتاب به شما بنشیند اما یک جای کار می‌لنگد و آن قصه‌گویی‌اش است. با این که شخصیتِ جاناتان و ایدۀ اصلی را، همدلانه، می‌توان پذیرفت اما به نظر می‌رسد همچنان داستانی که با آن روبروییم پیرنگ راست و درستی نداشته باشد. بگذارید کمی مسأله را باز کنم.

دسته‌ای از مرغان دریایی‌اند، به امر روزمره‌شان مشغولند. در ساعت مشخصی بیدار می‌شوند، دسته‌جمعی شکار می‌کنند، در ارتفاع خاصی پرواز می‌کنند. در این بین «جاناتان لیوینگ‌استون» مرغ دریاییِ جوانی تصمیم می‌گیرد بیشتر از دیگران پرواز کند، بیشتر از هر مرغ دریایی‌ای. تمسخرِ دیگران سبب نمی‌شود جاناتان جوان دلسرد شود. ادامۀ داستان را البته نمی‌آورم، اما، چنانکه انتظار می‌رود، جاناتان خیلی بالاتر را می‌بیند و البته به آن هم می‌رسد. اما گویی نوع روایت داستان پله‌پله است، یعنی نویسنده، به‌مرور، یک پله را طی می‌کند، و همینطور پله‌های بعدی را. اما آنچه از تعلیق انتظار داریم (یا دارم) تعلیقی بزرگتر و چشمگیرتر. البته که در نوع روایت هم می‌توانست بیانی تعلیق‌گون داشته باشد. اما با همۀ این توصیف‌ها «جاناتان مرغ دریایی» ارزش خواندن را دارد، و البته که، می‌توان از آن هم لذت برد.

        

          کتاب کوچکِ عمیق که شما رو تشویق می کند تا رویاهایتان را هرچند دست نیافتی و دور ، دنبال کنید و نا امید نشوید.....
 اوایل کتاب برای من  تداعی کننده داستان ماهی سیاه کوچولو بود 
        

          یک داستان کاملا ایده‌آلیستی و سورئال. با کلی تلمیح و تشبیه و تمثیل و سراسر امید و امیدواری و حقیقتا خواندنی.
        

          عادت ها زندگی ما رو یکنواخت  و کسل کننده میکنه،گاهی باید حصار عادت ها رو بشکنی تا از زندگی لذت بیشتری ببری و دنیای بهتری بسازی.
گاهی همه ما به عادت ها جوری خو می‌کنیم که گذشتن از اونها یا سر پیچی از اونها رو غیر قابل قبول میدونیم.

داستان سرشار از امید است
داستان چگونه دل کندن و رسیدن به هدف بالاتر


        

          یکی از کتاب های دوست داشتنی ای که چند سال پیش خوندم اما هنوز هم بخش هایی از متنش رو داخل گوشی ام دارم و گاهی دوباره میخونمشون. البته یکی از دلایل دیگه ای که به این کتاب علاقه دارم اینه که هدیه ای بود از طرف یک دوست و برای من یادآور دوران شیرینی است :)
        

          کتاب کوتاه فوق العاده ای بود .
روان و ساده 
با موضوعیت فهم و آموزش آزادی 
برای اینکه محدودیت رو کنار بزنی و مفهوم آزادی رو بفهمی باید از قوه ی ادراک و قدرت تفکرت کمک بگیری . باید به دنیا نه با چشم فیزیکی بلکه با چشم دل و تفکر نامحدودت نگاه کنی تا بتونی آزاد باشی .
.
.
بریده ای از کتاب ؛
_فلچر بینوا ، آنچه را که چشم هایت به تو می گوید ، باور مکن . همه ی اینها محدودیت است . با ادراک ت ببین . کشف کن همین حالا چه میبینی . تو طریقه ی پرواز کردن رو می بینی . .
        

          خیلی قلم نویسنده زیبا و روانه .میشه از تک تک کلمات و جملاتش الهام یک سبک زندگی امیدبخش رو گرفت. خلاصه با خواندن این کتاب سرشار از حس پرواز می‌شید😉✌🏼
        

          داستانی کوتاه و جذاب برای التیام دردهایی که در اثر متفاوت بودن در روحت ایجاد کرده ای...
        

          این کتاب درباره‌ی دین است یا فلسفه؟ جاناتان فیلسوف است یا پیامبر؟ پرواز تفکر است یا تصوف؟ نمی‌دانم. ولی قابل تأمل بود.

من به نسخه نشر ثالث این کتاب گوش دادم. امیر محمدصرصامی گویندگی خوبی داشت.
        

          درس آزادی با جاناتان
کتاب قشنگ و کوتاه و مفهومی درباره ی مفهوم آزاد زیستن و رهایی از محدودیت از زبان مرغ دریایی که به دنبال کمال بود و به اون رسید
دوستش داشتم 🥹