خیلی خیلی خوب بود! و بعضی جاها، نه از ناراحتی، از زیاد شدنِ یه احساسی...(طوری که نمیتونم توضیح بدم!، مثل وقت دیدنِ تظاهرات، مثل همه با هم بودن، یا مثل عشقی که بین چیک و مامانش بود..) اشکم رو در آورد.

«در حالی که به راه می افتاد، گفت : خب، الان تو می دونی یه نفر تورو چقدر می خواست. بچه ها گاهی اینو فراموش می کنن. اونا خودشونو به جای یه آرزوی برآورده شده، یه بار مسئولیت می دونن.
صاف ایستاد و کت خود را صاف کرد. می خواستم گریه کنم. آرزوی برآورده شده؟ از زمانی که کسی مرا چیزی نزدیک به این خوانده باشد چه مدت گذشته بود؟ من می بایست سپاسگزار می بودم. می بایست از گذشته ای که برای خود ساخته بودم شرمنده باشم. به جای آن، دلم یک نوشیدنی می خواست و یک گوشه ی تاریک و دنج، چراغ های کم نور، مزه ی آن الکل کرخ کننده را، در حالی که به گیلاس خالی نگاه می کنم و می دانم دوباره پر می شود و مرا به جاهای دور می برد.»

خیلی مرسی از آرمینکِ عزیزم >>:]<<
        

          موضوع و نثر برای یک روز بیشتر به گونه ایست که ناخودآگاه در تک تک کلمات کتاب غرق می شوی و بی وقفه تا انتهای کتاب با نویسنده همراه میشوی. داستان در چهار بخش نیمه شب، صبح، نیمروز و شب روایت می شود و در مورد فردی است به نام چارلز که می خواهد به زندگی خود پایان دهد اما تنها یک روز بیشتر، همه چیز را تغییر می دهد. میچ آلبوم مفاهیم گوناگون و گسترده ای را چون جبران فرصت های از دست رفته، نقش والدین (مخصوصا مادر)، ارج نهادن و بی اهمیتی به آن ها و ... را بسیار ملموس روایت می کند. در این کتاب هم مانند سایر کتاب های آلبوم خانواده و مرگ دو عنصر جدایی ناپذیر داستان های او هستند و آلبوم مثل همیشه با رفت و برگشت بین حال و گذشته به روایت داستانی واقعی می پردازد.

 

* یکی از چیزهایی که در مورد میچ آلبوم و کتاب هایش دوست دارم این است که داستان هایش مملو از تلنگرهایی است که تو را با خودت درگیر می کند. طوری که قسمت هایی از کتاب همواره در ذهنت تکرار می شود و باعث تغییر بعضی رفتارها و یا به نوعی هوشیارانه عمل کردن در برخی ابعاد می شود.


        

          پشت همه ی داستان ها همیشه داستان مادر ها قرار دارد.زیرا از آنجاست که همه ی داستان ها آغاز می شود
قصه ی این کتاب قصه ی فرزند نامهربانی است که مادر خود را خواسته یا ناخواسته می رنجاند و زمانی که مادرش دار فانی را وداع می گوید تازه متوجه می شود که چه گوهر گرانبهایی را از دست داده است
مرگ پدر و مادر موجب می شود احساس کنی در هر جنگی که به آن پا می نهی تنها هستی
مادری که دیگر هرگز نگاه گرمش را نخواهد دید و در آغوشش نخواهد کشید
وقتی به مادرت نگاه می کنی به ناب ترین عشقی می نگری که تا کنون شناخته ای
اما دست روزگار با قهرمان ما همراه میشود تا او بتواند یک روز دیگر با مادرش زندگی کند و تمام خاطرات خوب گذشته را دوباره تجربه کند
خیلی خوبه که تو یه روز رو با مادرت میگذرونی،بچه ها باید بیشتر از این کارا بکنن
از جمله تجربه ی خوب دوباره چشیدن دست پخت مادرش
نمی دانم در غذایی که مادر آدم درست می کند چه رازی است که مزه ی آن همیشه در خاطر می ماند...اکنون در حال خوردن صبحانه ای از زمان گدشته ،دور میزی از زمان گدشته با مادری از زمان گدشته بودم

حقیقت اینجاست که مهم نیست چند سال ،چند ماه یا چند روز رو با کسی که برات عزیز هست سپری میکنی ،دست آخرهمیشه احساس میکنی که این زمان کافی نبوده، همیشه و همیشه آرزو میکنی که ای کاش زمان بیشتری رو باهاش سپری کرده بودی ،بیشتر به حرفهاش گوش داده بودی و بیشتر بهش احترام  گذاشته بودی.این احساس کمبود و گناه تا همیشه با بشر همراه بوده و خواهد بود.تمام هدف این کتاب یادآوری این نکته است که، تا زمان باقی هست قدر لحظه های با هم بودنمان را بیشتر بدانیم،و اینکه اگربه واقع بدانیم که پدرها و مادرهایمان چه دشواری هایی را به خاطر ما تاب آورده اند با آنان به نامهربانی رفتار نخواهیم کرد
        

          داستان  یک روز دیگر بسیار زیباست ...به نظرم مهم ترین چیزی که میتونه به خواننده این کتاب آموخته بشه اینه که همیشه پشت هر اتفاق بظاهر ساده ، ماجرا و دلیل عمیق تری وجود داره و سعی کنیم دیگران رو درک کنیم و قدر اونهارو بدونیم 
        

          کتابی تقریبا به سبک سه‌شنبه ها با موری؛ البته با پایانی متفاوت، جذاب و آموزنده 
        

          به نظرم خیلی بهتر از کتاب سه شنبه ها با موری بود. لذت بردم از خوندنش.
داستان کتاب درباره زندگی چیک بنتو هستش که وقتی به خاطر شکست های زندگیش دست به خودکشی میزنه یه جورایی وارد دنیای معنوی و روحانی میشه و میتونه یک روز رو با مادر مرده خودش زندگی کنه. اونجاست که خیلی از حقایق گذشته زندگیشون و پدرش که سال ها قبل خانوداشونو رها کرده بود بر ملا میشه.
        

          **اگر می‌توانستید یک روز بیشتر با شخصی که از دست داده‌اید زندگی کنید، چه انجام می‌‌دادید؟ اگر فقط یک شانس داشته باشید تا به گذشته بازگردید و اشتباهی را که در زندگی مرتکب شده‌اید جبران کنید، از این فرصت بهره می‌گیرید؟ کتاب برای یک روز بیشتر (For one more day)، پاسخ به پرسش‌هایی فلسفی درباره‌ی مرگ را در بر دارد.
__________________
داستان زیبا و استثنایی بود، همراه با ریتمی آرام و تلنگرهایی گاه به گاه. داستان درباره ی مردیست بنام چارلز که با مرور خاطراتی از دوران کودکی و ارتباطی که با والدین ،بخصوص مادرش، داشته است داستان را روایت میکند. زیبایی داستان شخصیت مادر اوست که با وجود تمام مشکلات ، زنی مقاوم و مادری مهربان ست .اکنون او مرده و چارلز که دست به خودکشی زده است ارتباطی با روح مادرش برقرار میکند و پی به راز زندگی شان میبرد . ارتباط بین چارلز و روح مادر ،کشف حقایق زندگی و حتی وجود ارواح دیگر در داستان به زیبایی پردازش شده بود و در انتها نیز پایان قشنگی داشت.
        

          دوست ندارم هیچ خلاصه و نظری درباره این کتاب بنویسم.
خواندنش درد داشت

مهر ۱۴۰۰
        

          داستان در مورد مردی هست که وارد یک شهر میشه ،و در جواب مردی که ازش شغلش رو می پرسه میگه من یک نویسنده ام و مرد بهش میگه فکر میکنم اون مرد داستان خوبی داشته باشه،مادرش همین اطراف زندگی می کرد و اون خودکشی کرده،نویسنده تصمیم می گیره داستان اون مرد به نام چیک بنتو رو بنویسه ،که خودکشی کرده و تونسته یک روز دیگه با مادرش که فوت شده بوده بگذرونه،
فکر میکنم این کتاب برای همه مناسب هست چه اون هایی که کسی رو از دست دادن و چه اون هایی که تجربه سوگ نداشتن،متن کتاب خیلی ساده و روان بودمثل بقیه کتاب های میچ آلبوم .برای من که تجربه سوگ مادرم رو داشتم این کتاب خیلی دردناک ،گریه آور و در عین حال تسکین آور بود ،چون فهمیدم تنها من نبودم که اینقدر ناراحت و در سوگ باقی موندم ،جایی خوندم که نوشته بود سوگ وقتی تموم میشه که اندوه مرگ عزیزان تموم بشه و اندوه هیچوقت تموم نمیشه همونجوری که میچ آلبوم توی این کتاب نوشته بود ممکنه یه روزی با حال بد بیدار بشی و ببینی دلت مادرت رو میخواد،و اینکه با مردن آدم ها اونها تموم نمیشن اون ها از طریق خاطراتشون در وجود ما ادامه پیدا میکنن،دوست دارم از میچ آلبوم بخاطر این کتابش تشکر کنم و جایی از داستان که من گریه کردم رو اینجا میذارم شاید سال ها بعد بهش برگردم و یادم بیاد روزی با یک قسمت کتاب خاطرات خودم از روزی که مادرم رو از دست دادم برام زنده شد و گریه کردم ......
‌.

                    امیدوارم هرگز این کلمات را نشنوی. مادرت مُرد. آن‌ها با بقیه کلمات فرق دارند. بزرگ‌تر از آن هستند که در گوش‌هایت جا بگیرند. آن‌ها به زبانی غریب، سنگین و پرقدرت تعلق دارند که به یک طرف سرت کوبیده می‌شود، توپی خرد کننده باز و باز به طرفت پرتاب می‌شود، تا آنکه عاقبت کلمات در مغزت سوراخی ایجاد کنند که در آن جا بگیرند و با این کار تو را درهم می‌شکنند.
..

به کتاب بخاطر جایگاهی که از لحاظ احساسی در قلبم پیدا کرد پنج ستاره میدم،که کتاب ها دست آخر به حدی که احساسات ما رو تکان میدن عزیز شمرده میشن♥️⁦ʕ·ᴥ·ʔ⁩
        

          مادرم یک دستش را روی دست من گذاشت."کسانی که در دل تو جای دارند،هرگز واقعا نمی میرند. حتی در دور از ذهن ترین اوقات می توانند پیش تو برگردند
        

          خوندن این کتاب مصادف شد با دیدن فیلم tully که اتفاقا مضمون داستان اون فیلم هم راجع مادر بود
مادرها ب زندگی هامون سنجاق شدن . با تموم مهربونی هاشون، خستگی هاشون، خوندن و دیدن این کتاب و فیلم دوباره یادم افتاد مامانم محکم ببوسم و خدا رو از بودن مادر در کنارم شکر کنم