خب باید بگم این کتاب، کتاب سنگینیه به خصوص فصل اول که خیلی پیچیده شروع  میشه و ممکنه از ادامه خوندن کتاب شما رو منصرف کنه ولی خب فصل های بعدی به مراتب بهتر میشه. ابتدای این کتاب هم میگه الهیات و فلسفه هیچوقت نمیتونن در کنار هم قرار بگیرن. متافیزیک و عقل دو روی سکه هستن که هیچ جوره با هم یکی نمیشن. به همین خاطر در فصل های مختلف کتاب وقتی نویسنده سعی میکنه افعال خدا رو از منظر عقلانیت تئضیح بده خیلی واضح خودش به نقص و عدم توانایش اشاره میکنه. در هر فصل هم با شرح دیدگاه های مختلف سعی بر اثبات افعال خدا میشه و در نهایت هم یا قادر نیست اون رو توجیح کنه یا اینکه نتیجه رو به خود خواننده واگذار میکنه. به نوعی نویسنده به هیچ وجه نمیاد یکجانبه از موضوعی طرفداری کنه. قرار نیست با خوندن این کتاب ایمانتون چند برابر بشه مگر اینکه عقلانیت رو کنار بذارین چون همونطور که کتاب هم میگه عقل قادر به پاسگویی خیلی از افعال خدا نیست مگر از وادی ماورایی و احساسی به این مسائل نگاه کنین.  در  نهایت خوندن کتاب رو توصیه میکنم. البته بیشتر از یک بار چون فشردگی مطالب در این 200 صفحه اونقدر زیاده که قطعا با یک بار خوندن اون مطالب زیادی از  اون در ذهنتون باقی نمیمونه.
      

        کتابی با حجم کم اما پر مفهوم بود. میتونم بگم با خوندن این کتاب هر کس میتونه برداشت متفاوتی از مفهوم عشق و گناه را داشته باشه به طوری که شخصیت های خوب و بد قصه بنا به تجربه شخصی هر کس در زندگیش و چالش هایی که با عشق از سر گذرونده فرق خواهد کرد.
      

        کتاب از دو نمایشنامه تشکیل شده. اولی با نام راهزنان که ماجرای تبدیل شدن یک انسان شریف به یک آدم کش و راهزن رو تعریف میکنه. دومی هم با نام توطئه فیسکو داستانیه درباره دسیسه های سیاسی و قدرت طلبی های شخصیتی به نام فیسکو. با اینکه هر دوی این نماشنامه ها پایانی غافلگیر کننده داشتن ولی من به شخصه از قصه اول بیشتر خوشم اومد. بار احساسی و گفتگوهای فلسفی قصه راهزنان بیشتر بود و دیالوگ های تامل برانگیز بیشتری داشت. با اینکه من زیاد اهل نمایشنامه خوندن نیستم و بیشترشون رو نیمه تموم میزارم ولی حقیقتا اینبار نتوستم دربرابر جذبه نوشته های شیلر مقاومت کنم و اونو نصفه کاره رها کنم.
      

        یکی از بهترین کتاب هایی بود که خوندم. باعث شد تا کتابای دیگه سلین رو هم تهیه کنم. ببینین بعضی ها توی نظرات گفتن سفر به انتهای شب کتاب خوبی نبود و از نثر سلین خوششون نیومده. واقعیت اینه من با خوندن این کتاب فهمیدم سلین اهل گفتن واقعیت های سیاه و تلخ آدما و زندگیه. توی کتاباش نمیشه قشنگی و رنگ و شادی پیدا کرد. به قول معروف پته همه رو بی رودربایستی میریزه رو آب. پس با این دید بیرین سراغ کتابای سلین. ولی نه اگه دنبال یه قصه خوش و خوشک و با حس و حال خوب و پایان قشنگ تر هستین کلا سلین رو بزارین کنار.
نیم ستاره کم کردم فقط به این خاطر که ترجمه بعضی جاها یکم گنگ میشد و کتاب غلط املایی هم داشت.
      

        همه ما اوسامو دازای را  به عنوان نویسنده افسرده ای میشناسیم که دست به خودکشی زد و زندگی خودش رو در اوج جوانی پایان داد. طبیعتا با این روحیه انتظار داریم تا داستان های این نویسنده پر از غم و درد باشه. در این کتاب هم که شامل دو داستان کوتاه هستش اولی همین حالت رو داره. شما یه داستان عاشقانه رو میخونین که در پایان با غمی ناگهانی فکرتون رو درگیر میکنه. اما در دومی داستان خیالی راپونزل تعریف میشه که دازای از زاویه دید خودش اونو تغییر داده ولی اینبار خبری از اون غم و رنج دردآور در داستان نیست. البته هر دوی این داستان ها در بطن خودشون نکاتی دارن که قطعا ذهنتون رو درگیر کنکاش و پاسخ به اون خواهند کرد.
      

        شاید به خاطر ترند شدن این کتاب و صحبت از اون در همه جا باعث شده بود سطح توقعم خیلی بره بالا ولی در انتها چیزی که از این کتاب به دست آوردم یک کتاب معمولی بود که کل پیام اون رو می شد در یک جمله خلاصه کرد.
حسرت نخور چون زندگی حالت بهترین زندگی که میتونست برات اتفاق بیافته.
      

        خب صحبت درباره گتسبی بزرگ یه مقدار سخته.
نظرات درباره کتاب کاملا دو جبهه هست . یا خیلی خوب یا خیلی بد.
به نظرم اونایی که درباره کتاب نظر منفی داشتن بیشترشون فیلم اون رو دیده بودن مثل خودم. پس خلاصه بگم اگر فیلم گتسبی بزرگ رو دیدین با اون بازی بی نظیر دی کاپریو اصلا سراغ کتاب نیاین. این فیلم جزو معدود فیلم هایی هستش که به طرز خارق العاده ای عالی و حتی در جاهایی به مراتب بهتر از منبع اقتباسی خودش از آب در اومده.
اما نه اگه فیلم رو هنوز ندیدین یا مثل من دیدین ولی چندین سال از دیدنتون میگذره خوندن کتابش واقعا خالی از لطف نیست و تجربه یه عاشقانه دلچسب رو براتون رقم خواهد زد.
      

        فیلسوف و گرگ از اون کتاب هایی هستش که اگه بخوایین بی مقدمه وارد دنیای فلسفه بشین عالیه. کتاب بخش بخش شده. بخش های اولیه مربوط به داستان پذیرش یه توله گرگ توسط نویسنده هستش بعد کم کم در بخش های بعدی سراغ موضوعات مهم فلسفی مثل مرگ و حیات میره و نویسنده علاوه بر نظر فیلسوفان بزرگ نظر خودش رو هم در اون موضوع بیان میکنه.
در کل فیلسوف و گرگ کتاب جمع و جوری هستش که خواننده رو برای شروع تفکر فلسفی آماده میکنه.
      

        باید بگم لینکلن بین مرگ و زندگی کتاب خیلی عجیبیه. از اون کتاباست که توی دنیای سینما بهش میگن کالت. خیلی ها سراغ این کتاب نمیرن و اصلا با سبکش هم ارتباط برقرار نمیکنن. ولی همون اندک کسانی که تا آخر بتونن کتاب رو ادامه بدن و تموم کنن متوجه ارزش این اثر خواهند شد. کتاب داستان مرگ پسر لینکلن رئیس جمهور امریکا رو روایت میکنه. این روایت جنبه ماورائی هم میگیره طوری که داستان مدام بین پسر لینکلن در برزخ بین مردگان و ارواح و خود لینکلن در واقعیت سوئیچ میکنه. اوایل که شروع به خوندن این کتاب میکنین به شدت گیج و حیران میشین و اصلا نمیفهمین کتاب چی داره میگه. یه خط میخونین مثلا میگه هوا ابری هست خط بعد میگه هوا طوفانیه و خط بعد میگه هوا صاف و...
بعدها متوجه میشین که درواقع شما دارین از چندین روایت و زاویه دید مختلف  حادثه رو دنبال میکنین.
      

        کتاب یه داستان عاشقانه جنایی و حرف اصلی اونم اینه که حسادت چطور میتونه چشم و عقل یک فرد رو ببنده و با نادیده گرفتن حقایق چطور زندگی خودش رو به ورطه نابودی بکشه. داستان در جاهای مناسب تعلیق خوبی هم داره و خواننده رو مشتاق میکنه تا به دنبال کشف حقایق بیشتر قصه رو جلو ببره. فقط اگر نویسنده  این وسط کمی از زیاده گویی هاش کم می کرد به نظرم جذابیت اون چند برابر میشد. 
      

        اونقدر که ازش تعریف میکردن نبود
      

        اول باید بگم این کتاب یه داستان معمولی و زاده ذهن نویسنده نیست بلکه حاصل تلفیق خیال پردازی و  واقعیت تاریخی ست. در واقع کتاب ماجرای فتح شیلی توسط اسپانیایی ها رو روایت میکنه و به خاطر همین خیلی از شخصیت های داخل کتاب مثل پدرو والدیویا از دل واقعیت تاریخی اومدن. کتاب از این حیث واقعا ارزشمنده و خیلی روان و جذاب روند داستانی خودش رو جلو میبره. فقط نقطه ضعفی که میتونم به کلیت داستان وارد کنم اینه داستان خیلی توی روایت تکرارجنگ ها گیر میکنه طوری که اواخر دیگه شاید زیرچشمی بعضی از جنگ ها رو نخونده رد کنین. با این حال در کل کتاب خوبی بود و از اینکه وقت پای این قصه طولانی گذاشتم پشیمون نیستم.
      

        ژان دولوین از اون کتابایی که وقتی تمومش میکنی میشینی یه مدتیو به حال شخصیاتش فکر میکنی و با خودت کلنجار میری که اگه من جای این یا اون بودم چه تصمیمی میگرفتم. آخرشم به خودت میگی بهتره که بهش فکر نکنم خوبه که من جای هیچ کدوم نبودم. قصه کتاب داستان دختریه به نام ژان که تو سن 15 سالگی به عقد خدمتکار ویژه شاه درمیاد و مجبور میشه باهاش بره به قصر. اما این رفتن به قصر همانا و ماجراهای اخلاقی که بعدها به اجبار براش اتفاق میوفته همانا. اونقدر که ژان از یک دختر معصوم تبدیل به یک هیولای شکننده و آسیب پذیر میشه.
      

        کتاب خیلی عجیبیه. وقتی که میگیری دستت و شروع میکنی به خوندن همش با خودت میگی بزار همین یه صفحه رو هم بخونم بقیشو میزارم برای بعد که یهو میبینی اونقدر غرق داستان و رفتار و دیالوگ های دوقلوهای قصه شدی که تقریبا کتاب تموم شده. این کتاب انصافا شرح دادنی نیست. فقط باید خودتون بخونین و تجربه بکنینش.
      

        اصولا ادبیات کلاسیک رو نمیشه به همه پیشنهاد داد. سزار بیروتو هم از این قاعده مستثنی نیست. علتش هم بر میگرده به همون توصیفات زیادی که نویسندگان کلاسیک تو آثارشون به کار میبرن. البته بالزاک تو این کتاب یکم سنت شکنی کرده بود و به جای اینکه روی توصیف محیط وقت بزاره تمرکز خودش رو برده بود روی توصیف حالات و روحیات شخصیت ها که خب این کار باعث شده بود کمی از اون ملال آوری داستان کمتر بشه و خواننده رو تشویق به خوندن ادامه داستان بکنه. کلیت داستان هم بر محوریت زندگی فردی ساده و خوش باور یعنی آقای بیروتو میچرخه که خواهید دید که چطور در دام دوستان شیاد خودش میافته و زندگیشو تباه میکنه. داستان در لایه های خود درس های مهمی همچون ارزش خانواده - دوستی و قناعت رو به خواننده یادآوری میکنه که نکته بسیار مهمیه.
در کل من این کتابو به دوستداران ادبیات کلاسیک پیشنهاد میکنم اما برای بقیه دوستان توصیه من اینه که اگر بخوان این کتابو بخونن اونو مابین خوندن کتابای دیگشون جای بدن.