عاشق اسم کتاب‌های دازای هستم. یعنی رسماً اسم را که بخوانی، متوجه می‌شوی که کتاب قرار است درباره‌ی چه چیزی باشد. در باب عشق و زیبایی داستان یک جمع خانوادگی است که خواهر و برادرها هر چند وقت یک‌بار دور هم جمع می‌شوند و شروع می‌کنند به داستان‌سرایی. یکی یک داستانی را شروع می‌کند و بقیه به نوبت ادامه‌اش می‌دهند تا به یک نتیجه برسند. این رمان هم برگرفته از واقعیت است، تا جایی که من می‌دانم، و دازای با چنین خانواده‌ای ملاقات داشته و انگار همسایه‌شان بوده. کلاً سبک دازای اتوبیوگرافی است و خاطرات و اتفاقاتی را که برایش افتاده یا احساسات و افکار درونی‌اش را می‌نویسد.

برخلاف زوال بشری و شایو، این یک کتاب کاملاً زیبا و دل‌چسب است که از دو داستان کوتاه مرتبط درباره‌ی همین خانواده تشکیل شده است. اولی داستان پیرمردی با زندگی سردرگم است و دومی داستان راپونزل (همان راپونزل معروف)، فقط با تفاوت‌های خیلی زیاد. کتاب پر از نماد و مفهوم است.

🔻نکات کتاب:🔻

1️⃣:شما با یک کتاب کاملاً دل‌چسب و زیبا طرف هستید. واقعاً جذاب است از اول تا آخر، و دلیلش این است که هم‌زمان هم با اخلاق، طرز فکر و خصوصیات شخصیت‌ها آشنا می‌شوید و هم داستانی که روایت می‌کنند را دنبال می‌کنید. خیلی راحت می‌توانید در یک روز بخوانیدش، از بس جذاب است و کشش دارد. واقعاً جالب بود که چطور دازای این‌قدر خوب و زیبا می‌تواند زیبایی‌ها را توصیف کند. اصلاً توصیفات این کتاب واقعاً زیبایی خالص است. این کتابی است که با اطمینان می‌گویم بخوانید تا آن روی دیگر دازای را هم ببینید.

2️⃣:نمادها و مفاهیم کتاب جالب بودند. با اینکه کتاب کوتاهی است، ولی خب حرف‌هایش را می‌زند. حالا جدا از خواهر و برادرها که راوی داستان‌ها هستند، خود داستان‌ها، از جمله داستان راپونزل، خیلی جالب بود.
یک چیزی در این کتاب بود که تا حدی موضوع اصلی و درون‌مایه‌ی صبح خاکستری هم بود: دختران و زنانی که درگیر سرنوشتی پر از تراژدی می‌شوند و مجبورند با آن کنار بیایند و فقط ادامه بدهند. آن یأس و ناامیدی در این کتاب هم حس می‌شد، اما با این تفاوت که این یأس و ناامیدی نتیجه‌ی بهتری دارد نسبت به زوال بشری و شایو. در کل، حتی مفهومش هم قشنگ و زیباست. خیلی خوب زیبایی‌های زندگی را نشان می‌دهد: ارزش زنده ماندن، ارزش عشق. واقعاً کار متفاوتی از دازای بود که از آن خیلی راضی‌ام. قطعاً این کتاب شما را به فکر فرو می‌برد، و وقتی تمام می‌شود، می‌گویید: ای‌کاش تمام نمی‌شد.

🔴حالا توصیه‌ی من برای خواندنش:🔴

🔺اگر دازای را دوست دارید، حتماً سراغ این کتاب بیایید. دازای دو وجه متفاوت دارد: یکی دارک و افسرده (که البته در آن یکی وجه هم حس می‌شود) و یکی دیگر، وجه زیبا و دل‌نشین داستان‌هایش است. این کتاب جزو همان داستان‌های زیبا و دل‌نشینش است، آن سبک پر از احساسات خوبش. پس حتماً بخوانیدش، واقعاً جذاب است.🔺


🟪🩷با نظراتم موافقی؟🩷🟪


        

          همه ما اوسامو دازای را  به عنوان نویسنده افسرده ای میشناسیم که دست به خودکشی زد و زندگی خودش رو در اوج جوانی پایان داد. طبیعتا با این روحیه انتظار داریم تا داستان های این نویسنده پر از غم و درد باشه. در این کتاب هم که شامل دو داستان کوتاه هستش اولی همین حالت رو داره. شما یه داستان عاشقانه رو میخونین که در پایان با غمی ناگهانی فکرتون رو درگیر میکنه. اما در دومی داستان خیالی راپونزل تعریف میشه که دازای از زاویه دید خودش اونو تغییر داده ولی اینبار خبری از اون غم و رنج دردآور در داستان نیست. البته هر دوی این داستان ها در بطن خودشون نکاتی دارن که قطعا ذهنتون رو درگیر کنکاش و پاسخ به اون خواهند کرد.