ادیب به تو می گویم مساله این نیست.گذشته رنجم می دهد زمانی که هنوز هیچ نبودم و می توانستم انسانی مثل دیگران شوم.و بر عکس هم نه سرنوشت هم بود.باید میرفتم و گذرم درست به تب افتاد.باید آن پیر مرد را می کشتم.به آن فرزندان حیات میبخشیدم.آیا انجام عملی که از قبل گویی از زمانی که هنوز وجود نداشته ای انجام یافته است ارزشی هم دارد؟