چقدر آرزو داشتم روزی وارد حیاط این خانه شوم. هربار که گذرم افتاد به این مسیر، برای خودم از شکل و شمایل خانه و اهلش رویاها بافتم و هربار ناکام ماندم از رسیدن به این رویا، که چه ربطی بین یک کنیز و اینجا؟

من دیده بودم که این خانه پناه است.

در زندگی من خیلی چیز ها هست که آرزو دارم می‌شد آنها را تغییر بدهم. لحظه های بسیاری که می‌خواستم عوض کنم. اما اگر فقط می‌توانستم یک لحظه را تغییر بدهم آنچه انتخاب می‌کردم برای خودم نبود...

فعلا، فقط بگذار بگویم از خیلی نظرها خوش شانس بودم. من زنده‌ام. باعث مرگ کسی هم نشده‌ام.

زندگی خیلی گرانبهاست. من کسی را نداشتم تا حرف زدن با او مرا از ناامیدی بیرون بیاورد. این یک اشتباه بود. آدم به نزدیک بودن با مردم نیاز دارد. آدم به این نیاز دارد که بگذارد مردم به قلبش راه پیدا کنند.