صمد داستان پرداز خوبیه.
بعضی از داستاناش پر از مفهمون ، و بعضی رو نمیتونی یا به سختی میتونی مضمونش رو بفهمی و منظور و هدف نویسنده رو متوجه شی. همه داستان هاش برای کودکان مناسب نیست به خصوص اینکه تو بعضی ها از کلمات مناسب کودک استفاده نشده.
بهتره والدین از قبل خودشون داستان ها رو بخون و به انتخاب داستان هایی که قابل فهم و مناسب ترن برای کودک بخونن.

در کل داستان ها محدودیت سنی خاصی نداره و شاید بشه گفت اصلا بیشتر مناسب بزرگترهاست. و خیلی از حقایق فراموش شده رو بهشون یاد آوری میکنه.

صمد به عنوان یک معلم پر دغدغه، به فکر قشر فقیر جامعه و یک همزبان ترک ، برای من محبوبیت داره.
        

          این هم بالاخره‌ی بالاخره تمام شد؛ دو ماه صرفِ این کتاب شد . اگرچه خیلی طولانی شد و در بازه‌ی کتاب‌خوانی توی این دو ماه بهم خیلی سخت گذشت ، اما خوندنِ این کتاب تجربه‌ی بسیار قشنگ ، و تجربه‌ی بسیار جالبی بود . اولین کتابی که از اسطوره های ادبیِ ایران خوندم ، این کتاب هست . این کتاب پر از قصه های قشنگ ، و شخصیت های قشنگ است . آقای بهرنگی واقعاً نویسنده‌ی عالی‌ای هست . داستان‌پردازی و خلاقیتش شگفت‌انگیزه . از داستانِ دختری که با کلاغ ها دوست میشه ، تا داستانِ هسته‌ی هلو که از سرگذشتش برامون میگه در این کتاب هست . خیلی از داستان هاش مفاهیمِ جالبی رو هم می‌رسونن ‌. مفاهیمِ اجتماعی . قصه های بهرنگ واقعاً یکی از ارزشمند ترین کتاب هاییه که خوندم ‌. کتابیه که همه باید بالاخره یک بار بخونن .
        

          یادم باشه جای اراجیفی که اینروزا به عنوان کتاب کودک به خورد بچه ها میدن قبل از خواب برای پسرم تعریف کنم که ماهی سیاه کوچولو چجوری نه سیاه بود، نه کوچولو
        

          مجموعه قصه های صمد بهرنگی یه دور دوران نوجوانی خوندم یه دور دوران بزرگسالی، یه دور هم برای دخترم خوندم. خیلی قشنگه واقعا، خیلی جذاب هست برای بچه ها. من قصه ی اولدوز و کلاغ ها  رو خیلی دوستداشتم. ازون کتاب هاست که همه باید بخونن.
        

          اگر از ذوق زدگی برخورد اولیه‌ی چریک‌ها با آثار صمد بهرنگی بگذریم، حقیقتا این میزان از گل درشت بودن مفاهیم و سیاه و سفید بودن شخصیت‌ها را اگر یک اثر ارزشی داشت، منتقدان و روشنفکران نابودش می‌کردند ولی بهرنگی را لانسه می‌کنند حتی اگر نوشته‌هایش قصه باشد نه داستان
        

          کودکی من با این کتای و سایر نوشته های بهرنگی شکل گرفت. و اینگونه بود که من یک زور بار زور نرو و نگران لایه های دیده نشده اجتماع شدم. 
ممنون از پدر روشنفکرم و مادر همیشه جلوتر از زمان خودش.
        

          یکی از شیرین ترین قصه هایی که به نظرم از یک نویسنده ایرانی موجود هست، کاش در مورد قشنگی قصه های این کتاب بیشتر صحبت کنیم، چندین سال هست که خوندمش و هنوز برام جز کتاب های محبوب ایرانی هست.
        

          کل بچگیم روبااین کتاب وامثالش گذروندم جزو مفاخرآذربایجان هستن.روحشون قرین رحمت
        

          صمد بهرنگی را با ماهی سیاه کوچولو ( مشهور ترین داستانش) شناختم. این کتاب علاوه بر ماهی سیاه کوچولو شامل ۱۷ داستان دیگر از این نویسنده خوش قلم است. همانطور که از اسم کتاب مشخص هست، کتاب، شامل متن کامل قصه های اوست . قلم صمد بهرنگی من را به یاد قلم جمال زاده در کباب غاز می اندازد همان‌قدر دلنشین و البته پر از نکته هابی که به طور غیر مستقیم بیان میکند.
        

          صمد بهرنگی مردی که زندگی و مرگ عجیبی داشت.

صمد بهرنگی که به لطف فرشید مثقالی تصویرگر داستان ماهی سیاه کوچولو، جوایز بین المللی بسیاری را دریافت کرد همواره نویسنده‌ای مورد بحث بود اما چرا؟
سوء برداشت‌های بسیاری در مورد داستان ماهی سیاه کوچولو صورت گرفته و بسیاری سعی بر آن داشتند که از این داستان کودکان برداشت‌های سیاسی داشته باشند. حتی از این فراتر رفته و پس از مرگ نویسنده به لطف جلال آل احمد ماجرای تخیلی غرق کردن بهرنگی جلوی چشم دوستانش توسط ساواک را سر زبان‌ها انداختند، که اکنون ثابت شده داستانی ساختگی بیش نبوده و در واقع دلیلی هم برای اقدام به این قتل فرضی وجود نداشته. 

از زندگی نویسنده که بگذریم می‌رسیم به داستان‌ها و نوشته‌های بهرنگی. برای انبار سعی داشته تا داستان‌های فولک و محلی را جمع آوری کرده و بازنویسی کند، چه کاری بسیار پسندیده و شایسته است. با این حال شخص بهرنگی برای بازسازی این داستان‌ها از مهارت کافی برخوردار نبوده و داستان‌ها را به شیوه‌ای بازنویسی کرده که هر کدام در روایت دیالوگ و شخصیت پردازی کمیتشان لنگ می‌زند. 
و این موضوع در مورد تقریبا در مورد تمام داستان‌های فولک و محلی که او بازنویسی کرده صدق می‌کند.
بهرنگ در داستان‌های کودکی که خلق کرده سعی داشته مغز کودکان را با تفکراتی که به عقیده خود، شایسته‌ام پر کند به عنوان مثال در ابتدا یکی از داستان‌هایش نوشته چه‌های پولدار حق ندارند داستان‌های مرا بخوانند. از سوی دیگر در داستان اولدوز هیچ عنصری که این داستان را مناسب کودکان کند وجود ندارد. 
 بهرنگی نویسنده‌ای که خیلی زود چشم از جهان فرو بست کارنامه‌ی آنچنان پرباری ندارد و تنها داستانی که می‌توان آن را در زمره‌ی ادبیات کودک قرارداد ماهی سیاه کوچولو است که متاسفانه از آن نیز برداشت سیاسی شده.
شایسته است که چپ‌گراهای گرامی دست از این داستان کودکانه کشیده و جای دیگر را با پر کنند.

سپهر ناصری
۲۸ تیر ۱۴۰۴