مجموعه قصه های صمد بهرنگی یه دور دوران نوجوانی خوندم یه دور دوران بزرگسالی، یه دور هم برای دخترم خوندم. خیلی قشنگه واقعا، خیلی جذاب هست برای بچه ها. من قصه ی اولدوز و کلاغ ها  رو خیلی دوستداشتم. ازون کتاب هاست که همه باید بخونن.
          

            اگر از ذوق زدگی برخورد اولیه‌ی چریک‌ها با آثار صمد بهرنگی بگذریم، حقیقتا این میزان از گل درشت بودن مفاهیم و سیاه و سفید بودن شخصیت‌ها را اگر یک اثر ارزشی داشت، منتقدان و روشنفکران نابودش می‌کردند ولی بهرنگی را لانسه می‌کنند حتی اگر نوشته‌هایش قصه باشد نه داستان
          

            کودکی من با این کتای و سایر نوشته های بهرنگی شکل گرفت. و اینگونه بود که من یک زور بار زور نرو و نگران لایه های دیده نشده اجتماع شدم. 
ممنون از پدر روشنفکرم و مادر همیشه جلوتر از زمان خودش.
          

            این کتاب رو وقتی دوازده سالم بود خوندم ، و هنوزم که هنوزه اولدوز و کلاغ ها کم‌نظیر ترین و به یاد موندنی ترینن برای‌من، هنوزم انگار اولدوز و عروسکش کنارم زندگی میکنن و بَس قابل لمس خلق شده بودن(؛
          

            یادم باشه جای اراجیفی که اینروزا به عنوان کتاب کودک به خورد بچه ها میدن قبل از خواب برای پسرم تعریف کنم که ماهی سیاه کوچولو چجوری نه سیاه بود، نه کوچولو