و  بالاخره سه جلدی مدار صفر درجه رو تموم کردم.
مدار ، هفت سال قبل از انقلاب ۵۷ اهواز رو روایت می‌کنه. به عنوان یه جنوبی با لهجه و گویش کتاب خیلی ارتباط خوبی گرفتم  و برام شیرین بود.
داستان با بلعیده شدن بابو توسط کوسه شروع میشه. شروعی هیجان انگیز و میخکوب کننده. قلاب نویسنده همون صفحه اول جوری گیر می‌کنه که تا آخر جلد اول یک ضرب جلو رفتم.
جلد دوم رو با همین پیش فرض خوب از کتاب شروع کردم، ولی حاشا و کلا که اتفاق قابل توجهی بیفته. کتاب پر از خرده اتفاق های حوصله سربر بود جوری که هر چند روز یک بار سراغش می رفتم.
جلد سوم ماجراها کشش بیشتری پیدا کردن ولی نتونستن کسالت جلد دوم رو بشورن. فقط چون میخواستم ببینم آخرش چی میشه تندخوانی کردم و خوندم. 
قلم نویسنده توانمند و پر از نماده. بی پرده بگم از طعنه های نمادین کتاب به یکسری مسائل خوشم نیومد. 
در کل خیلی پیشنهادش نمیکنم. به وقتی که باید براش گذاشت نمی ارزید. 
        

          به نام خدا
بخاطر مشغله هایی کاری ای که داشتم خوندن ۳ جلد این کتاب تقریبا یک سال طول کشید.با این حال هیچ وقت از خوندنش خسته نشدم،تصویرسازی ها انقد قشنگ بود که میتونستی با شخصیت ها زندگی کنی کنارشون باشی احساسات باران (شخصیت اصلی رمان) رو کامل حس کنی.
کتابی متفاوت درباره انقلاب اسلامی از زبون مردم عادی ،مشکلات اقتصادی مردم اون موقع،فقر امکاناتی حاکم بر کشور،ترس مردم از نیرو های امنیتی زمان پهلوی و...
من تقریبا این کتاب رو جایگزین کار کردن با گوشی و تلوزیون دیدم کرده بودم برام خیلی لذت بخش بود.
من به شخصه قلم احمد محمود رو میپسندم و از وقتی کتاب هارو خوندم مدام منتظر یک فرصت هستم تا سفری به جنوب کشور داشته باشم
واقعا مردم جنوب کشور دوس داشتنی هستند❤️❤️
        

          خب...
این مجموعه کتاب هم با همه‌ی خسته کننده بودنش بالاخره به پایان رسید و به نظرم، بهترین جلد مجموعه هم همین جلد آخره که واقعا داستان داره و اتفاقاتی هم رخ میده. جلدهای دیگه صرفا دیالوگ‌های تکراری و خسته کننده بود بدون این که هیچ چیز خاصی رخ بده.
مدار صفر درجه، داستان شورش/انقلابیه که از روز اول نکبت و کینه‌جویی و غارت و کشتار و انتقام‌گیری‌های شخصی در میان آشوب‌های به وجود اومده بود.
.
اما یک انتقاد به جناب محمود...
خیلی کلیشه‌ایه که هرچی آدم فروش و معتاد پامنقلی و بی‌سواده رو بکنی طرفداران رژیم شاه
و بدون استثنا تمام انقلابی‌ها بشن قشر فرهیخته، انسان‌دوست و با سواد.
آدم یاد تیپ‌سازی‌های سریال‌های صدا و سیما می‌افتاد.