اولین بار که کتاب را دیدم هیچ وقت فراموش نمی‌کنم: اوایل قرنطینه و اپیدمی کووید بود، همان موقع که آرد خریده بودیم و نان می‌‌پختیم! یک دوستی که از قضا از سال ها پیش( همان موقع که هنوز مُد نشده بود) عشق ژاپن و کره، انیمه و مانگا بود این کتاب را خریده و عکسش را در استاتوسش گذاشت که بریم سراغ این کتاب جذاب... من هم که گارد محکمی داشتم آن دوران با خودم گفتم: آره همین چیزا رو می‌خونه شست و شو مغزی می‌شه. و هیچ وقت از دوستم نپرسیدم که آیا کتاب را تمام کرد یا نه یا اصلا موضوعش چه بود.
اینکه چه شد من کتاب را خریدم یادم نمی‌آید اما دقیق در خاطرم هست موقعی که کتاب رسید، بسته را که باز کردم اعصابم خورد شد که جلدش چروک شده و همین علت بی ربط باعث شد خواندن کتاب یکسال به تعلیق بیفتد. 
و اما کتاب: بسیار سبک و متن روان، ۸۸٪ نا مربوط به ایکیگای و صرفا راجع به سبک زندگی سال و شاد زیستن و طول عمر زیاد، در کل اطلاعات خوبی از کتاب گرفتم.
ولی یک سوال بزرگ که برایم ایجاد شد؛ و از بابتش هم خوشحال و هم حال گرفته هستم: اصلا چرا باید زیاد عمر کنیم؟ n سال زندگی کنیم که چه؟ همان ۷۰/۸۰ سال کافی نیست که ۱۰۰ سال بمونیم؟
        

          من نسخه صوتی این کتاب رو در نرم افزار فیدیبو با اجرای بسیار خوب خانم فریبا فصیحی شنیدم. کتاب بسیار آرامبخش و کارآمدی است. نکات کلیدی را بیان می‌کند که برای هر کسی با هر سن و شرایطی مفید است. از آن دست کتاب‌هایی است که باید در دسترس باشد و هر چند وقت یکبار نکات آن مرور شود.
        

          کتاب خوبی بود امانت گرفتم مثل کتاب قبلی ش دوستش داشتم

        

          همیشه از بچگی برام سوال بود که چرا و چطور میشه لاک‌پشت بیشتر از خرگوش عمر میکنه درحالی‌که خرگوش ورزشکاره و همش درحال تحرکه و از مغزش هم بیشتر استفاده میکنه.
فکر میکنم این کتاب، جواب سوالام رو داده باشه.

کتاب ایکیگایی این روزا خیلی معروف شده و تقریباً توی هر لیست کتاب‌های خودیاری و توسعه فردی دیده می‌شه. ایده‌ اصلی کتاب اینه که ایکیگایی—یعنی «دلیل برای زندگی»—چیزی‌یه که باعث می‌شه آدم‌ها هر روز صبح با انگیزه بیدار بشن و به زندگی‌شون معنا بدن؛ و می‌خواد به خواننده کمک کنه تا ایکیگایی خودش رو پیدا کنه تا مثل مردم اوکیناوا ژاپن، ۱۳۰ سال عمر باعزت کنه.

این کتاب به چندین بخش تقسیم شده که هر کدوم به یکی از جنبه‌های اصلی ایکیگایی می‌پردازه:
□ راز طول عمر ژاپنی‌ها: نویسنده‌ها با بررسی سبک زندگی و رژیم غذایی مردم اوکیناوا، توضیح می‌دن که چطور عوامل فرهنگی و اجتماعی به طول عمر اونها کمک می‌کنه.
□ ذهنیت و فلسفه زندگی: مفاهیمی مثل  وابی‌سابی (زیبایی در ناپایداری) _ منو یاد واسابی میندازه_ و ایچی‌گو ایچی‌یه (زندگی در لحظه) در کتاب بررسی می‌شن.
□ کار، شغل و رضایت در زندگی: کتاب نشون می‌ده که چطور افراد می‌تونن کاری رو پیدا کنن که نه تنها از نظر مالی مفید باشه، بلکه با علایق و ارزش‌هاش هم همخوانی داشته باشه.
□ تمرین‌هایی برای یافتن ایکیگایی: توی این بخش راهکارهایی عملی برای کشف هدف زندگی و ایجاد عادت‌های مثبت ارائه می‌شه.

خببب! نویسنده‌های کتاب تلاش کردن نشون بدن که چطور ژاپنی‌ها، مخصوصاً مردم اوکیناوا، تونستن با پیدا کردن ایکیگایی، عمر طولانی‌تر و زندگی شادتری نسبت به بقیه مردم جهان داشته باشن.
ایده‌ جالبی بنظر می‌رسه، اما سوال اینه آیا این کتاب واقعاً مفید و کاربردیه؟
نه کاملاً. اما چرا نه؟

● بزرگترین ایراد کتاب بنظر من "کلی‌گویی و تکرار زیاد" هستش چون مدام داره یه سری حرف‌های کلی رو تکرار می‌کنه. تقریباً از همون فصل‌های اول می‌فهمی که کتاب چیا می‌خواد بگه. لپ کلام اینکه «دلیل برای زندگی پیدا کن»، «به کاری که دوست داری بپرداز»، «ساده زندگی کن» و «چای یاسمن بنوش_ این جمله رو به عشق ندا نوشتم.» اما بعدش همون حرف‌ها رو به شکل‌های مختلف دوباره میگه و میگه و میگه و میگه، بدون اینکه عمیق‌تر بشه یا توضیح بده دقیقاً چطور باید این کارها رو انجام داد.
مثلاً نویسنده‌های کتاب بارها برای اعتبار دادن به مطالب شون، به تحقیقات علمی درباره‌ شادی و طول عمر اشاره می‌کنن، ولی خیلی سطحی و فقط یه سری نتایج کلی رو میارن و دیگه عمیق‌تر بررسی نمی‌کنن که چی باعث این نتایج شده. و طبیعتا اگه کسی دنبال یه تحلیل علمی‌تر باشه، قطعا این کتاب ناامیدش می‌کنه.

●اشکال مهم دیگه کتاب "ایده‌آل‌/ الگوسازی زندگی مردم اوکیناوا" و "تعمیم دهی نابجا" هستش.
کتاب می‌خواد اوکیناوا رو به عنوان یه بهشت روی زمین نشون بده که مردمش همگی سالم، شاد و خوشبختن، ولی واقعیت این‌قدر قشنگ نیست. درحقیقت اوکیناوا یکی از فقیرترین مناطق ژاپنه و بیکاری توش زیاده. اما نویسنده‌ها هیچ اشاره‌ای به این مسئله نمی‌کنن و فقط یه تصویر آرمانی از این جزیره می‌دن.
همچنین نویسنده‌ها درباره‌ رژیم غذایی سالم و سبک زندگی سنتی مردم اوکیناوا زیاد حرف می‌زنن، ولی نگفتن که نسل جدید داره به سمت فست‌فود و زندگی مدرن میره و آمار چاقی و بیماری‌های مرتبط هم داره بالا می‌ره. بهرحال اینها از تاثیرات مدرنیته است و نمیشه نادیده گرفتش.
از طرف دیگه میدونیم ژاپن به فرهنگ کار سختگیرانه شهرت داره و یکی از کشورهاییه که مردمش به شدت تحت فشار کاری و اجتماعی هستن. ساعت‌های کاری طولانی، استرس بالا و حتی پدیده‌ کاروشی (مرگ بر اثر کار زیاد) هم بخشی از زندگی اون‌هاست. ولی کتاب فقط نیمه‌ روشن داستان رو نشون می‌ده و عمدا بخش تاریک فرهنگ ژاپن رو نادیده میگیره تا مجبور نباشه توجیه‌ش کنه. 

● اشکال بزرگ دیگه کتاب اینه که "نه کتاب علمیه، نه کتاب خودیاری، یه چیزی وسطه"
متاسفانه ایکیگایی معلوم نیست می‌خواد یه کتاب علمی باشه یا یه کتاب خودیاری. از یه طرف، یه سری تحقیقات علمی رو مطرح می‌کنه، ولی از طرف دیگه، تحلیل دقیقی ازشون ارائه نمی‌ده. از یه طرف دیگه، می‌خواد یه کتاب انگیزشی باشه، ولی نکاتش اون‌قدر کلی‌ و تکراری‌ان که چیز زیادی به آدم یاد نمی‌ده.
بیشتر توصیه‌هایی که می‌ده، از اون جنس چیزهایی هستن که تو هر کتاب انگیزشی دیگه‌ای هم پیدا می‌کنی: «مثبت فکر کن»، «به لحظه حال توجه کن»، «روابط اجتماعی قوی داشته باش». اینا لزوماً بد نیستن، ولی چیزی هم نیست که قبلاً نشنیده باشیم؛ بنابراین کتاب رو اصلا خاص که نمیکنه هیچ، تبدیلش می‌کنه به یه کپی دست چندم از کتاب‌های خودیاری پیشین.

● و اما اشکال بعدی "نگاه تک‌بعدی به معنای زندگی" هستش.
کتاب طوری حرف می‌زنه که انگار همه‌ آدم‌ها حتماً باید ایکیگایی پیدا کنن تا خوشحال باشن، ولی این دیدگاه خیلی یک‌طرفه‌ست.
برای بعضی‌ها، ایکیگایی ممکنه کارشون باشه، ولی برای بعضی دیگه، خانواده، هنر، یا حتی لحظات ساده‌ی زندگی براشون مهم‌تره.
این فرض که «اگه ایکیگایی داشته باشی، زندگی شادی خواهی داشت» خیلی ساده‌انگارانه‌س. یه نفر ممکنه هدف و انگیزه داشته باشه، ولی همچنان با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کنه.
همه‌ آدما فرصت و شرایط پیدا کردن ایکیگایی رو ندارن. بعضی‌ها انقدر درگیر مشکلات مالی، بیماری یا سختی‌های زندگی هستن که وقت و انرژی برای این جستجو ندارن. ولی کتاب به این مسائل توجهی نمی‌کنه و جوری القا می‌کنه که تنها راه زندگی همون دستورالعمل نویسنده هاست.

● با این اوصاف کتابو بخونیم یا نه؟
ایکیگایی یه کتاب سرگرم‌کننده‌ست که یه دید کلی درباره‌ی سبک زندگی ژاپنی می‌ده، ولی خیلی سطحیه، زیادی ایده‌آل‌گرایانه‌ست و حرف‌های تکراری زیاد داره. درحقیقت اینجوری نیست که کلا هیچی یادت نده و بی‌فایده باشه، اما هیچ چیز جدید و ناگفته‌ای بهت نمیگه که خودت قبلا ندونی.
بنابراین بعقیده من اگه دنبال یه تحلیل عمیق‌تر از معنای زندگی یا یه راهنمای واقعی برای پیدا کردن هدف شخصیت یا راز شادکامی هستی، این کتاب احتمالاً برات ناامیدکننده خواهد بود.
ولی اگه فقط می‌خوای یه دیدگاه کلی درباره‌ سبک زندگی ژاپنی بگیری، می‌تونه برات جالب باشه؛ فقط جالب.
........
این کتاب رو توی "گروه همخوانی کتاب‌های بد" هم‌شنوی کردیم، و خداروشکر کتاب درخور اسم گروه بود و روسفیدمون کرد. 
ممنون از همه بچا که شرکت کردن، تنهایی سخت بود :))
        

          من خیلی دوسش داشتم با اینکه نکاتی که توش گفته شده بود رو قبلا بارها شنیده بودم اما یاداوری خیلی خوبی بود بهم
        

          ایکیگای هنر درست زندگی کردن ‌.سالم بودن و شاد بودن با   پیدا کردن ایکیگاس خود 

        

          کتاب آموزنده و خوبی بود
        

          خوندن کپشن یکی از پست های اینستاگرام صابر ابر ترغیبم کرد این کتاب رو بخرم و بخونم ، زمینه ارادت من به مردم سرزمین آفتاب هم توی علاقه م بهش بی تاثیر نبود ... بسیار دوستش داشتم
        

          ایکیگای ،اسرار ژاپنی ها 
به نظر من آدم ها از قدیم الایام دنبال جاودانگی و یا حداقل عمر طولانی بودن و به هر ریسمانی چنگ میزدند و میزنند تا بیشتر عمر کنند!
در این کتاب شما قرار هست با مراحل و روش های مورد استفاده ساکنین اوکیناوا  برای طول عمر بیشتر، آشنا شوید.
اولین قدم برای شما پیدا کردن ایکیگای زندگیتان هست؛ایکیگای را می‌توان به صورت معنا و هدف زندگی ترجمه کرد؛ همان چیزی که شما را صبح به صبح بیدار میکند تا بهش دستیابید.
این کتاب را توصیه به مطالعه و انجام تمرین های داخل کتاب می کنم حتی اگر دنبال جاودانگی نباشید 😉😉
 چرا که برای من کوچکترین ،کیفیت زندگی از کمیت زندگی  مهم تر است.
باتشکر
        

          کاش این کتاب رو همه بخونن
        

          کتاب خوب و آرامش بخشی هست با اینکه شاید خاص هم نباشه 
خیلی نکات خوبی رو که هممون قبلا بهمون گفتن رو یادآوری میکنه که اگه بشه تو زندگیامون انجامش بدیم حال خوب تری پیدا میکنیم 
بعضی از مباحثم واقعا به زور تو کتاب گنجانده شده بود
با این حال طراحی و صفحه آرایی و جلد کتابم در جذبش بی تاثیر نیست
متاسفانه نسخه ای که من خوندم ترجمه فارسی روانی به هیچ وجه نداشت و خیلی وقتا عصبیم میکرد و کتاب و میبستم :) 
تو انتخاب ناشر و ترجمه دقت کنید .
        

          تنها کتاب غیر داستانی که اونقدر جذاب بود دوست نداشتم‌زمین بذارمش
        

          کتابی آموزنده  با متن روان وجالب
        

          سفری کوتاه برای یافتن فلسفه زندگی با رویکرد ژاپنی
        

          کتاب مفیدیه 
باعث شد منی که همیشه از پیر شدن و مرگ میترسیدم از ترسم کمتر بشه و امیدوار تر باشم:)
        

          فقط بخاطر اینکه کتابو تموم کنم کامل خوندمش😂 کتاب جالبی نبود و فقط چندتا صفحه ی آخر که خلاصه ی کتاب بود واسه فهمیدنش کافی بود.
هیچ امتیازی بهش نمیدم
        

          در باره لغتی در زبان و فرهنگ مردم ژاپن است که ریشه در پیدا کردن معنای حقیقی زندگی و شادی حاصل از با فایده بودن و معنا دار بودن زندگی برای خودمان و دیگران دارد
        

          از بعد اینکه تکرار باعث جا افتادن مطلب میشه و مجاورت زیاد با چیزی باعث میشه اون ملکه ذهن آدم‌بشه توضیحات زیاد کتاب‌رو‌میشه توجیه کرد. وگرنه مطلب رو خیلی خلاصه تر‌میشد بیان کرد. خوندنش خیلی لذت بخش نبود. مطلب مطلب جالبی بود بود. هرچند در طول‌کتاب مرتب این جمله سوزان ارتز یادم میومد: میلیون ها نفر در آرزوی جاودانگی به سر میبرند درحالی که نمیدانند با بعد از ظهر بارانی یک روز تعطیل خود چه کنند.
        

          اونقدری ک تعریفش رو شنیده بودم و بهم پیشنهاد شده بود بخونم خوب نبود واقعا و تمام مدت میخواستم فقط تموم بشههه....
 و همینطور من چاپ پنجم این کتاب رو خوندمم و به نظرم ترجمه اش اصلا خوب نبود خیلی از جمله ها اصلا معنا و مفهوم نداشت و این به ب میلی من برای ادامه دادن مطالعه این کتاب افزود 
ولی خب بالاخره تمومم شددد:////
        

          کتاب جالبی بود و نکات زندگی یک فرهنگ دیگه رو مطرح کرده بود ولی همه نکاتش به ویژه در بحث تغذیه قابل پیاده سازی نیست