حبیب ۸۵ سال با خدا بود، با قرآن بود، با نماز بود و با یک‌شب عاشورا شد حبیب به عبارت دیگر: ۸۵ سال+یک‌شب عاشورا= حبیب
        

          بررسی شخصیت حبیب بن مظاهر از جهات گوناگون. و اینکه چرا حبیب اینقدر در کربلا نقش پررنگی دارد و چگونه به این شخصیت بزرگ دست پیدا کرده است. و راه های حبیب شدن...
        

          الی الحبیب از آن کتاب‌هایی ست که باید سطر به سطرش را هایلایت کرد بس که زیبا نگاشته شده.
حرف دارد، برای آنان که اهل تأمل‌اند.
برا آنان که دلداده امام خویش‌اند
 حبیب به معنای واقعی ذوب در امامش بود.
تا قبل از اربعین حتما بخوانید این کتاب عمیق و پرمفهوم را.

برگی از کتاب:عبارت آتش پاره یک عبارت عرفانی تبلیغی است.
حبیب آتش پاره بود چون نفس آتشین داشت.
مبلغ باید نفسش آتشین باشد.
تا بتواند مخاطب را با خود همراه کند.
        

          انتظارم خیلی بیشتر بود از این کتاب قبل از خواندنش.
تکرار مفاهیم در آن زیاد و خسته کننده بود و می توان گفت تمام حرف کتاب را در چند صفحه ی محدود میشود خلاصه کرد.
تغییر فونت متن در اواسط کتاب از جذابیت کتاب کاسته بود.
        

          این بعد که حبیب مانوس با قرآن بود برام ناشناخته بود، که پررنگ شد.
        

          برای حبیب شدن باید زمان شناس باشیم؛بدانیم چه کاری را کی انجام دهیم ؟،باید با دیگران مسابقه بدهیم سعی کنیم از آن ها جلو بزنیم،باید هم خودمان به سمت امام برویم هم دیگران را ترغیب کنیم برای پیوستن به امام.حس می کنم زندگی حبیب زندگی جهادی است که هر موقع امام بگوید اماده هر کاری باشد و نه روی حرف امام نیاورد.
        

          این کتاب جمع‌بندی بحث‌های حبیب‌پژوهی آسدعلی‌اصغرآقای علوی است
به سبک حبیب، عاشقی باید کرد
        

          شاید حدود ۴-۵ سال است که میان کتاب‌های کتاب‌خانه‌ام نشسته؛ اما باید وقت خواندنش می‌رسید، جرقه‌ی مطالعه‌اش را او زد، وقتی از حسرتش به جناب حبیب می‌گفت...
کتاب سعی دارد در قالب عناوین و بخش‌های مختلف، حبیب را بشناساند‌. (حبیب فقیه، حبیب تشکیلاتی، حبیب رفاقت، حبیب قرآنی، حبیب ولی و...)
حبیبی که میان اصحاب، ویژگی‌های خاصی دارد؛ او یکی از آن دو نفری است که امام (ع) شخصا برایش نامه می‌نویسند و او را به‌همراهی دعوت می‌کند... "من الحسین ابن علی بن ابی طالب الی الرجل الفقیه حبیب ابن مظاهر..."؛ شخصیتی که در کربلا یک "شخص" نبود، که یک "نقش" بود، و نبودش تعبیر "انکسار" را از جانب امام (ع)‌ در مقاتل به‌همراه دارد. اویی که امروز محل دفنش هم جدای از بقیه‌ی شهدا، بالای سر حضرت است‌.
پیرمردی حدودا هشتاد ساله، که با خستگی‌ناپذیری، آن‌طور که توانست پای حسین (ع) ایستاد و عاقبت به‌خیر شد، آن‌ هم چه‌ عاقبت به‌خیر شدنی! 
کتاب سعی کرده بود، عملا و ناظر به امروز، و با توجه به حبیب توضیح دهد که در هر کدام از ابعاد، ما چه‌چیز هایی را امروز باید در نظر بگیریم؛ 
با توجه به‌کوتاهی اشاره‌ها و تعدد موضوعات، نمی‌دانم چقدر در این بعد موفق باشد، 
اما از باب تلنگر، 
و ایجاد شوق و رغبت، 
و غبطه، 
از نظر گذراندن نکات زندگی فردی که امام به او می‌گوید "لله درُّك يا حبيب، لقد كنت فاضلاً تختمُ القرآنَ في ليلةٍ واحدة"، نقطه‌ی روشنی است، من دوستش داشتم.