بسم الله الرحمن الرحیم
نویسندگی داستان اصلا تعادل نداشت...بعضی جاها اینقدر هی توصیف و توصیف و توصیف پشت سرهم اومده بود که اصلا حوصله خوندن رو از آدم میگرفت
و یا خییییلی تکرار داشت و خیلی تکرار داشت...
اما ..داستان و ایده اش..باعث شد که خیلی به دیگران فکر کنم...به کسایی ک واقعا دارن تو همچین شرایطی زندگی میکنن..به اینکه اگر ی مانتویی یا بد حجاب یا معتاد یا...هرچی دیدیم اصلااااااااا حق نداریم برداشت بد کنیم...قطعا ما هم اگر جاش بودیم همین می شدیم و یا شاید بدتر...
اینا رو میدونستم
اما با خوندن این کتاب درک کردم
خیل جای کار داشت..
میشد خانواده شهید رو خیلی قشنگتر توصیف کرد
میشد از خود شهیدخیلی استفاده کرد..اما یک زاویه خاصی انتخاب شده بود که بنظرم محدود بود
        

          دختر جوانی که توسط پدرش معتاد شده، طی حادثه ای از خانه فرار می کند. خانه ای که می داند دیگر برای او امن نیست. و دست به خودکشی میزند. دست تقدیر خانواده ای را به کمک او میرساند  نجاتش میدهند. و همراه میشویم با این دختر و آن خانواده...
کتاب جذابی بود. مخصوصا پایان متفاوت از انتظاری که عموما به ذهن میرسد.
        

          خوب بود
        

          یه کتاب خوب با توصیفات خوب داستانی و شخصیت پردازی مناسب. مناسب افرادی که براشون سوال ایجاد شده که چرا انقدر بدبختی و خوشبختی‌های انسان‌ها ناعادلانه است
        

          " خواب باران "
خواهرم وقتی کلاس هشتم بوده این کتاب را خریده و من هم تصمیم گرفتم بخوانمش ولی خب تا صفحه ی ۴۷ بیشتر نتوانستم بخوانم چون کتاب به درد بخوری نبود
احتمالا نویسنده فقط میخواسته یک چیزی بنویسد حالا اینکه نوشته هایش باور پذیر باشد یا نه برایش مهم نبود و احتمالا عاشق توصیف کردن فقط بوده چون هر چند صفحه یک یا دو دیالوگ بیشتر ندارد انگار که دارید یک فیلم بی کلام می بینید.
خیلی کلیشه ای و پر از ضعف بود بنظرم و اصلا تعادل نداشت مثلا همان اوایل کتاب شخصیت دختر توسط پلیس بازداشت میشه و در صفحه بعد همان دختر در یک محله ای غریب پشت در یک خانه رگش را می زند..🤔
آخر مگر می‌شود همچین چیزی؟؟؟
و بعد دختر در خانه ی آن غریبه بهوش می آید... و بعد خانم خانه سرپرستی موقت یک دختر بیست و سه ساله را می گیرد از کی؟؟؟ خدا می داند و نویسنده محترم...
اصلا به جزئیات مهم پرداخته نشده. به هیچ عنوان این کتاب را پیشنهاد نمیکنم 


        

          احساس میکنم داستان زیادی کش پیدا کرده 
اما خب  نکته و هدف  رمان قشنگ بود :)))
و شخصیت دلنشین حسام...

        

          یکی دیگه از کارهای قشنگ و خواندنی خانم سامانی که واقعا  خواندنی و لذت بخش بود برام.
باید خلیل بود به یار اعتماد کرد / گاهی بهشت در دل آتش است. (گوشه دنج کتاب)
        

          اونجایی که تو کتابِ(خواب باران)میگن: 
«باید خلیل بود و به یار اعتماد کرد
گاهی بهشت در دل آتش میسر است» 
تمامی متنون این رمان بر مبنای همین یک بیت شعر می‌چرخید! 
        

          ساده و پاک و پرکشش مناسب نوجوانان و جوانان
        

          موضوع کتاب جالب بود با وجود ضعفهاش به نظرم ارزش خوندن داره مخصوصا برای کسایی که دینشونو نمی‌شناسند دنبال شناختنشم نیستن!! نمی‌رنم از دوتا آدم درست و حسابی پرس و جو کنند! بعد ۲۴ساعت هم دارن به زمین و زمان نق می‌زنند! و تمام بدیها و خرابکاریهای زندگیشونم میندازن گردن خدا !!

اواخر کتاب هم جالب بود و برعکس انتظارم که فکر میکردم لوس و قابل پیش‌بینی تموم شه اینطور نبود! و حتی باعث شد یاد مقام انقطاع بیفتم!
گویندگی هم درست و روان بود صداسازی هم داشت هرچند یه جاهایی صداسازی به نظرم بی‌ربط میومد ولی در کل خوب بود.
بد نیست برای یکبار خوندن از اون رمانهای آبکی که بیشتر بدآموزی داره خب خیلی بهتر هست چون حداقل بدآموزی نداره که هیچ آموزنده هم هست، من صوتیشو با گویندگی اعظم حبیبی گوش دادم خوب بود.
        

          خود خانم وجیهه سامانی این کتاب رو به من هدیه دادن ... اول فکر می کردم هدیه ست اما به قدری کتاب کلیشه ای و شبیه فیلمهای ایرانی حدود دو دهه قبل بود که واقعا اواخرش میگفتم نکنه رو دستشون مونده بوده و به من انداختن؟😂😐
در کل حرفی برای گفتن نداشت ، خیلی خیلی از قبل قابل حدس بود و می تونم بگم اگر همین سناریو رو فرد دیگری می نوشت و قدری از حرفا و جملات کلیشه ایش کم می کرد خیلی بهتر میشد.
        

          خوب نبود واقعا....!کل پیرنگ و قصه داستان دو خط هم نمیشه.هدف کتاب خیلی کلیشه ای بود.و به قول یک دوست عزیزی اصلا تعادل نداشت،خصوصا در مظلوم نمایی شخصیت ها!!
پایان هم که دیگر اوج فاجعه را ثابت کرد....ارزش وقت گذاشتن ندارد.دو ستاره هم بخاطر لذتی بود که در اثر جو‌ گیری حین کتاب ازش بردم.
        

          خیلی زیاد قشنگ بود واقعا متن و محتوا رو دوست داشتم حتما بهتون توصیه می‌کنم بخونیدش
        

          کتابی که بیانگر احساس می باشد.
سوم شخص صحبت می کند و انسان را در آن فضا قرار می دهد.
        

          موضوع داستان ماجرای دختری به نام «هما»ست که از کودکی شرایط زندگی سختی داشته، و از این بابت از خدا شکوه و گلایه می‌کرده. 
نویسنده در این داستان تلاش کرده تا مفهوم قضا و قدر و حکمت پنهان خداوند در دل وقایع مختلف زندگی را به مخاطب بشناساند و در این راه نتایج خوبی گرفته است.
        

          در نوع خودش عالی بود. مسخره نبود. و البته جای بهتر شدن داشت. (وجیهه سامانی خلاقیت زیبایی داره که خوشم میاد ازش=))
+کاش از ضمیر اول شخص برای روایت استفاده بشه.🥲
+ کاملا پتانسیل داشت که به‌جای توصیف حیاطِ خونه، به تصویرسازی‌ها و شخصیت‌پردازی‌های مختلف دیگه پرداخته بشه😕