کتاب را پارسال همسرم برایم هدیه گرفت. نامه‌های سیمین و جلال، سه جلد دارد. جلد اول نامه‌های سیمین به جلال در سال‌های ۳۱ و ۳۱. جلد بعدی، نامه‌های جلال به سیمین در همان سال‌هاست. اما جلد سوم، نامه‌ها به صورت رفت و برگشت است. البته در یک صفحه‌بندی افتضاح. لطف نامه و نامه‌خوانی، به هم‌جواری نامه و پاسخ نامه است. اما تصمیمی که گردآورنده برای کتاب گرفته، یک تصمیم فوق‌العاده مهلک برای محتوای کتاب است. کل نامه‌های جلال جدا و کل نامه‌های سیمین جداست. یعنی اگر بخواهید طبق زمان جلو بیایید، باید یک سختی سنگینی را تحمل کنید که دانه به دانه بگردید در کتاب و براساس تاریخ، پاسخ نامه‌ها رو پیدا کنید. البته ما در گروه سه‌کتاب، این سختی را به جان خریدیم تا با محتوای سالم و یک‌دستی روبرو شویم.
این کتاب، یک تصویر بدون روتوش و پرجزییات از جلال آل احمد و سیمین دانشور ارائه می‌کند. تصویری که روشن می‌کند چرا برخی از طیف حزب‌اللهی در سال‌های دور و طیف گسترده‌ای از روشنفکران تا همین امروز، از جلال، گریزانند. خواندن جزئیات پس‌زمینهٔ تاریخی، فرهنگی ‌و اجتماعی ده‍هٔ چهل، ملاحت نامه‌ها را بیشتر می‌کند.
        

          «هنوز دو روزی با عید فاصله داریم و می‌توانم به تو از صمیم قلب تبریک بگویم. به هر صورت امیدوارم سالی خوش و کامروا و با موفقیت در پیش داشته باشی.امیدوارم دیگر در این سال به بلای تنهایی دچار نشویم.
امیدوارم دراین سال دیگر از بلای اجاره نشینی و خانه به دوشی و بدبختی خلاص باشیم.امیدوارم دراین سال دیگر آب خوش زندگی از گلویمان تلخ پایین نرود و به فراق دچار نشویم. امیدوارم دیگر دراین سال به دردسر و بیماری دچار نشویم. امیدوارم غصه نفت و زغال و نان و آب روزانه دیگر دراین سال خفه‌مان نکند.

 امیدهای در عین حال اساسی و در عین حال احمقانه‌ای است،نیست عزیز دلم؟»

نامه از جلال‌ آل‌احمد به سیمین دانشور.
        

          راستش را بخواهید من تا پیش از خواندن کتاب ،این دو نویسنده عزیز را اصلا نمی‌شناختم.نه اینکه نشناسم در واقع آنها برایم کسانی بودند همچون دیگر نویسندگان نامی ایران و جهان.مدیرمدرسه،زن زیادی،سووشون،خسی در میقات و الخ را خوانده بودم.
فروردین ۱۴۰۲ به همت دوست عزیزی قرار شد کتاب "نامه‌ها.." را در طی یک سال به همراه چند کتاب دیگر بخوانیم.همین شد شروع آشنایی واقعی من با جلال آل احمد و سیمین دانشور.خواندن روزنوشت‌های جلال و سیمین شناخت نسبتا روشنی از آنها به من داد. تا اندازه‌ای با روحیات و خلقیات آنها آشنا شدم.قلم جلال در "نامه‌ها.." با آنچه در در آثارش می‌بینیم بسیار متفاوت است. در "نامه‌ها.." او خودش است، خود واقعی‌اش.مردی جدی،بدقلق،رک،حسابگر،بی اعصاب،احساساتی،دل‌نازک و عاشق.اوایل خواندن کتاب "نامه‌ها.." او را ازخودراضی هم میپنداشتم اما به مرور زمان باید بگویم که جلال خان آل احمد باید هم از خود راضی می‌بود.
تنها مساله اذیت کننده‌ای که کتاب دارد این است که ماجرایی در نامه هر دو عزیز نقل میشود که جریان آن تا پایان سفر ادامه دارد و نامه‌ها ادامه دارد اما وقتی سفر تمام می‌شود و نامه نگاری بین این دو عزیز هم متوقف میشود،خواننده از سرانجام آن مساله برای همیشه بی خبر میماند!
حالا من آقای جلال آل احمد را همچون یک دوست محترم می‌دانم و دوستش می‌دارم. هر چند که بعد از خواندن "نامه‌ها.."بیشتر شیفته سیمین خانم شده‌ام و باید اعتراف کنم که قطعا بعد از این دلم برایشان تنگ می‌شود.
روح هر دو عزیز شاد♡♡