آن روی سکه‌ی ۱۹۸۴. نقیضه‌ی شاد بر ۱۹۸۴ جورج ارول.
کتابی پادآرمانشهری. کتابی که تکرار تاریخ را به صورت کمدی روایت می‌کند. تکرار در آینده. نویسنده‌ی کتاب از سال ۱۹۸۳ آغاز می‌کند، وقتی کمونیست‌ها دوباره برمی گردند در روزگاری که تازه رفته بودند. آیا میان این بیانیه‌ی «سرافیم اول» و پوتین نسبتی است: «ما برگزیده‌ی خدا سرافیم اول، امپراتور و حاکم همه‌ی سرزمین روس... به یاری پروردگار سرنگونی حاکمیت خون‌ریز کموننیستی را اعلام می‌کنیم... قدرت مطلق از آنِ امپراتور است.» (ص ۳۹۹) زینب یونسی مترجم زبان روسی است. ترجمه‌ی او از استالین خوب ویکتور ارافیف (انتشارات نیلوفر) مشهور است. همسرش سال‌ها سفیر ایران در روسیه بوده و پدرس وزیر اسبق اطلاعات ایران، علی یونسی در دولت سیدمحمد خاتمی بوده است.

دوماه‌نامه‌ی آگاهی نو، ویژه‌نامه‌ی نقد و بررسی کتاب: «کتاب‌نامه؛ در نقد و بررسی آثار، جلد یک»، شماره‌ی پیاپی 05، پاییز 1400.
        

          مسکو۲۰۴۲ در خلاصه‌ترین حالتِ ممکن، توصیف یک حکومت کمونیستی یا حتی می‌شه گفت تمسخرِ این نوع حکومت و اهدافشه.

داستان از جایی شروع می‌شه که نویسنده‌ی تبعیدیِ روس، که داره روی کتاب جدیدش کار می‌کنه، متوجه می‌شه می‌تونه به آینده سفر کنه و تصمیم می‌گیره این ماجراجویی رو تجربه کنه و بره ۶۰ سال بعدِ روسیه رو ببینه یعنی سال ۲۰۴۲.

ولی وقتی می‌رسه متوجه می‌شه که اوضاع حتی خیلی بدتر از قبل شده. مثلا کشور تجزیه و بخش‌بندی شده، پول وجود نداره و برای دریافت هر چیزی‌ یا همون “محصول اولیه‌” باید یک “محصول ثانویه” تحویل داده بشه. درباره‌ی محصول ثانویه هم همین‌قدر بگم که برای تحویلش باید به دستشویی مراجعه بشه.(یعنی اگر محصول اولیه رو غذا در نظر بگیریم، برای تهیه‌ی غذا هم باید محصول ثانویه تحویل داده بشه، حالا اگه کسی نتونه این محصول رو تحویل بده چی؟ نمی‌تونه غذا دریافت کنه و در ادامه باز هم محصول ثانویه‌ای نخواهد داشت😶)

این کتاب به دو دلیل برای من خیلی جذاب بود، یکی که قطعا پیش‌بینی‌های هوشمندانه‌ی نویسنده بود و دومین دلیل ترجمه‌ی خیلی خوبی که داشت.

طبقِ معمول و مشابه اکثر رمان‌های این سبکی، خیلی موارد این جامعه برای ما قابل درکه:))

پی نوشت:
با توجه به این‌که اطلاعاتِ خودم رو خیلی کامل نمی‌دونم، ترجیح دادم چیزِ زیادی درباره‌اش نگم ولی اگه به رمان‌های دیستوپیایی‌ علاقه دارید از این کتاب لذت می‌برید. من هم دیگه با خودم عهد کردم کتاب‌هایی پیدا کنم که اطلاعاتم رو بالاتر ببره در این مورد.
        

          مسکو 2042
رمانی ضد کمونیستی که برخلاف رمان های "ما" از یوگنی زامیاتین و "1984" از اورول، تصویری از آینده نظام های کمونیستی ترسیم می‌کند.
ماجرا درباره‌ی نویسنده ای است که در سفری به آینده، در تلاش است تا آینده کشور روسیه را ببیند. در کمال شگفتی اما، نه تنها وضعیت کشور را بهتر شده نمی‌بیند، بلکه می‌بیند که روسیه در زوال است. 
همچنان نماد های کلیشه ای در رمان وجود دارد. عرب‌ها تروریست هستند. روس ها بسیار در نوشیدن نوشیدنی افراط می‌کنند و بلوک غرب، نجات دهنده جهان است. رمان به خوبی ضعف نظام کمونیستی و حتی نظام های کاپیتالیستی را ترسیم می‌کند و خواننده را به فکر وا می‌دارد. با این حال کلیشه ای بودن و طنز های منسوخ شده از نظام کمونیستی، مقداری خواننده را مایوس می‌کند.