ترجمه نجف دریابندری، خودش یک آفرینش ادبی جدید و خلاقانه است. من باقی ترجمه های این کتاب را هم کمابیش خوانده‌ام، ترجمه عمونجف اما چیز دیگری است. اگر می‌خواهید شکوه داستان را درک کنید، حتماً این ترجمه را بخوانید. شک ندارم خود آقای مترجم هم در وقت ترجمه، خواب شیرها را می‌دیده است.
        

          پیرمرد هر روز صبح دکل و بادبان‌ها را بر‌می‌دارد، راه می‌افتد سمت قایق و در تلاطم امواج دریا ما را با خود غرق می‌کند. بوی دریا را با هر نفس، از اعماق صفحات کتاب می‌توان شنید. 
پیرمرد، ماهی، دریا، سه کلمه‌ای که  فضا خلق میکنند و شما را مانند گردابی در خود فرو‌می‌برند.
        

          این کتاب رو برای بار دوم مطالعه کردم. توصیف خوب و روان نویسنده از سه روز تنهایی یک پیرمرد با قایقش در دریا و نبردش با کوسه ها برای نجات صیدش انقدر خوبه که باعث میشه فکر کنی تمام مدت در کنار پیرمرد توی قایق هستی و کلی برای پیرمرد دلسوزی کنی، حتما این کتاب رو بخونید.
        

          همینگوی این کتاب را پیش از انتشار 200 بار بازنویسی کرده است. عجیب نیست با کتابی مواجه باشیم که طرح و پیرنگ درستی دارد. خیلی خوب و دقیق پرداخت می شود. توصیف ها کاملا ما را به فضای داستان می برد. و در پایان، با داستانی با شکوه مواجهیم که از خواندنش و تمام حس هایی که درگیرش شده ایم لذت می بریم.
        

          خاصّیت همینگوی چیست؟ 
نه درونکاوی عمیق همچون داستایفسکی بزرگ!
نه توصیف های فوق العاده مانند گوگول!
نه زیاده گویی های هنرمندانه به سان استیو تولتز!

همینگوی، همینگوی است! ساده نویسی که اصل اساسی داستان نویسی را به نوقلمان و چه بسا پیرقلمان! آموخت. ( نگو. نشان بده. ) 
داستان پیرمرد و دریا در بستر یک قایق است، در دریا! و یک شخصیت اصلی. داستان قطعا لایه های بسیار پنهانی دارد که با یکبار خواندن کشف نخواهد شد. 
ترجمه استاد دریابندری و مقدمه فوق العاده ایشان، خود نقطه قوتی ست بر این شاهکار که مسبب دریافت نوبل شد،برای همینگوی پیر
        

          بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم
سلام و نور.
پیرمرد و دریا  را که خواندم همان آرزویی درسرم جان گرفت که هنگام خواندن شاهنامه و نبرد سهراب و رستم.
آنجا دوست داشتم رستم ،تلاش  سهراب   را برای فهمیده شدن باور کند و او زنده بماند...
اما اینجا در داستان همینگوی دوست داشتم ماهی سالم به مقصد برسد. انگار با هربار ربوده شدن  بدن ماهی من هم همراه پیرمرد امیدم کمرنگ می‌شد. طرح و پیرنگ داستان آنقدر خوب پرداخته شده که خواننده از لحظه لحظه داستان لذت می‌برد.پیشنهاد می‌کنم این کتاب را بخوانید .آدمی به این باور می‌رسد که قصه نه  فقط در شهر و روستا و کوچه‌ها ، گاه وسط دریا بدون هیچ مرز و خط کشی در اوج خودش می‌تواند اتفاق بیفتد.
        

          کتاب پیرمرد و دریا نوشته ارنست همینگوی، نویسنده ی آمریکایی است. این کتاب شرح تلاش‌های یک ماهیگیر پیر کوبایی است برای به دام انداختن یک نیزه ماهی خیلی بزرگ است.
پیرمرد از جوانی ماهیگیری می کرده و در این کار خبره است. ولی مدت زیادی است که حتی یک ماهی هم صید نکرده‌است. و حالا با وجود پیری و ضعف جسمانی، با امید و اعتماد به نفس دوباره به دلِ دریا می زند و جان خود را برای صید یک ماهی به خطر می اندازد. کتاب، دو روز از زندگی پیرمرد را با جزییات زیاد شرح می دهد. توصیفات دقیق و واقعی همینگوی، خواننده را به درون داستان می کشد و او را با پیرمرد همراه می کند.
  کتاب «پیرمرد و دریا» در سال 1953 جایزه پولتیز و در سال 1954 جایزه ادبی نوبل را از آن خود کرده است.
        

          پیرمرد و دریا اثر ارنست همینگوی با ترجمه نجف دریابندری رمان کوتاهیست که مخاطب را با خود به دریا می کشاند.پیرمرد در آن روز بخصوص تصمیم میگیرد بزرگترین و مهمترین صید زندگی خود را داشته باشید.اینکه صید در دامش می افتد یا نه جوابیست که خواننده کتاب می بایست به آن پاسخ دهد.مرد در میانه ی راه رسیدن و نرسیدن گیر کرده و درام در همین لحظه آغاز میشود و جدال شکل می‌گیرد.دریای همینگوی دریای زندگیست،سرشار از تلاطم،فراز و فرود،امواج،صیدهای کوچک و بزرگ ،رسیدن ها و نرسیدن ها،آنچه پیرمرد همینگوی برای مخاطب می سراید ،حنگیدن برای رسیدن است .
        

          تلاشِ سانتیاگو و روحِ مبارزه او تا آخرین دم  تحسین‌برانگیز و شگفت‌آوره. 
خیلی از خوندنش لذت بردم.
        

          همنیگوی چقدر در نشان دادن درونیات یه آدم، قلم قوی ای داره
به ویژه تنهایی رو بهتر از هر چیز دیگه ای نشون میده، تنهایی که فرد با خودش داره و تلاشی برای بیرون رفتن هم نمیکنه ازش، این حس خیلی حس قوی‌ایه و همینگوی خیلی خوب نشونش میده
این کتاب، سراسر تنهایی بود و تنهایی
شاید حال من این برداشت رو نصیبم کرده، نمیدونم، ولی عالی بود
        

          کتاب فوق الاده ای بود که من با خواندن بار دوم کتاب متوجه منظور نویسنده شدم.
به نظ. من این کتاب این منظور رو میخواست به ما برساند که لقمه ی بزرگ تر از دهان برداشتن چه نتیجه ای میدهد
        

          راستش بار اولی که این کتاب رو خوندم اونقدر باهاش ارتباط نگرفتم ، شاید بخاطر سن کمم بود،ولی اپیزود "پیرمرد و دریا" رادیو راه کاملا تکمیل کننده این کتابه و تو درک بهترش خیلی کمک کننده اس🌸
        

          .

"این آبی بی انتها"

تو برایم عکس دریا را می فرستی و من فکر می کنم باید برای جبران نبودنم چه کنم؟
قوه تصویر مرهم نیست، پس قوه خیال را انتخاب می کنم.
پیرمرد و دریا خوب است.بهترین تصویرخیالی از دریا را می دهد. 
همینگوی دست مرا می گیرد و می شود راوی برای چیزی که ندیده ام، لمسش نکردم ولی مشاقم به آن.. شوری آب، خنکی اش، زلالی اش..
بدترین کاری که می شود با آثار کلاسیک کرد این است، رندوم یک مترجم را انتخاب کنی.
بعدترها می فهمم یک نشانه برای کودن بودن یک کتابخوان انتخاب مترجم است.  کسی که بین ترجمه نجف دریابندری و دیگری، آن دیگری را انتخاب کند قطعا کودن است. و من مع الاسف متعلق به این دسته ام..
پیرمرد و دریا عالی بود!
توصیفات به جا و به اندازه، 
صحنه سازی های دقیق،
تعلیق مناسب و کافی 
نمی‌دانم همینگوی چقدر دریا را دیده ولی فکر می کنم قوت قلمش بخاطر غنای زندگی زیسته اش است.

بخشی از کتاب: ماه همون اثری روی دریا داره که روی زن داره! 

امتیاز 5 از 5

#همینگوی_خوانی
#کتاب_خواندم 

.
        

          در یک کلام *درس زندگی* بود.  
آشناشدن با نحوه تفکر، مقابله با سختی‌ها و ادامه دادن به زندگی با روحیهٔ جنگنده قابی بود که از این کتاب در ذهنم ماند. 

🔻🔺ترجمهٔ آقای کسایی‌پور نشر هرمس بسیار روان و مفهوم بود.
        

          درس بزرگ تاثیر زمان بر تلاش های ما در  رسیدن به هر هدف و تغییر ارزش آنها توسط زمان.
بغیر ازین درس بزرگ توصیف جزییات زیاد و اضافه که یا بیهوده بود یا از درک من خارج از جذابیت کتاب کاسته بود 
        

           صالح نجفی، به نقل از کی‌یرکگور، می‌گوید: وقتی از ناامیدی حرف می‌زنیم، یعنی هنوز امیدی هست. که ما فقدانش را احساس می‌کنیم. ولی وقتی هیچ امیدی نباشد آنچه جایگزین می‌شود ایمان است. و پیرمرد و دریا داستان ایمان است. آنچه را ارنست همینگ‌وی در این داستان روایت می‌کند، تقریبن در تمام داستان‌هایش به فرم‌ها و شیوه‌های مختلف  به تصویر در آورده است. آدم‌هایی ناامید که فقط ایمان انگیزه‌ی ادامه‌ دادن‌شان است. آدم‌هایی که در مسیرشان هرچه بر سرشان آوار می‌شود صبورانه تحمل می‌کنند و می‌پذیرند. پیرمرد این کتاب نیز از این قاعده مستثنا نیست. او در این داستان چون ره‌رویی است که برایش راه و رفتن و پیمودن از رسیدن مهم‌تر است.
از پیرمرد و دریا و همینگ‌وی بسیار می‌توان گفت و نوشت. اما نه وقتی پای نجف دریابندری و مقدمه‌ی کم‌نظیرش به میان باشد. شاهکاری که کم از داستان ندارد. و ماهرانه لایه‌لایه‌های داستان‌های همینگ‌وی را نور می‌تاباند. در میان مقدمه‌ها و موخره‌هایئ که تا به امروز منتشر شده فقط گذری به جهان یخ‌زده‌ی دورنمات نوشته‌ی عزت‌الله فولادوند بر کتاب قول از دورنمات را می‌توان هم‌سنگ کار دریابندری دانست. دریابندری با به کار بردن اصطلاحات جنوبی و زبانی یکدست توانسته به خوبی از پس ترجمه بر بیاید. و بعد از وداع با اسلحه بار دیگر تبحر خود در ترجمه را به رُخ بکشد.
در آخر می‌توان گفت در روزهایی که به قول گلشیری: آنقدر بر سرمان ریخته‌اند که فرصت زاری نداریم. خواندن این مقدمه و کتاب می‌تواند بهترین انگیزه برای پایداری و ادامه دادن باشد. 

        

          کتابهای همینگوی بالینی‌ان.یه دویست بار که بخونی بار دویست و یکم یه چیز جدید کشف میکنی.هر دفعه یک چیز جدید برای رو کردن داره.
        

          احساس می‌کردم آن‌جا هستم؛ درست کنار پیرمرد.
        

          کتابی که بدون هیچ حرف کلیشه‌ای، موقعیتی آشنا که حداقل یک بار توی زندگی هممون اتفاق افتاده رو به ساده ترین و زیباترین وجه ممکن توصیف کرد و مفهومشو رسوند.