کتابی بود که اسمش و توضیحات اولیه اش جذبم کرد و بعد از مدتی اشتیاق  و جستوجو تونستم توی کتابخونه ی محل به شکل غافلگیر کننده ای پیداش کنم و چشمام برق بزنه.
به بهانه خوندنش برای برادرم امانتش گرفتم بیشتر از همه خودم ذوق داشتم و کنجکاو بودم که این اثر مصور از شل سلیور استاین و با ترجمه رضی هیرمندی رو بخونم.
نشستم رو مبل و شروع کردم. با اینکه حدود ۴۰ صفحه است اما چون مصور و کم‌متن هست خوندنش ۵ دقیقه بیشتر زمان نگرفت.
حین مطالعه به نکات مختلفش دقت کردم و حالا میخوام براتون  بازگو کنم:
۱.برای بچه ها هرچی کتاب پر تصویرتر و کم متن تر باشه، جذاب تره. این کتاب این ویژگی رو داره. تصاویر ساده هستن و با رنگ سیاه در صفحات سفید طراحی شدن. اما در عین سادگی ریزه کاری های لازم در نظر گرفته شده و رو تصاویر  مکث خواهید کرد چون تاحدودی تامل برانگیزن.
۲. مخاطب کتاب سن و جنس خاصی  نیست  و از ۲ سال به بالا توصیه میشه( بدلیل درک بچه ها از دوستی  و ارتباط تقریبا بعد از ۲ سالگی)
۳. مفهوم کلی ای عمو شلبی میخواد بگه اینه:هم داشتن و  هم نداشتن دوست/ همراه/ همسر/ همسیر / مکمل و... ، دردسرهای خاص خودشو داره.
وقتی نداریش و دنبالش میگردی یه جور رنج میکشی، وقتی هم که داریش باید از خواسته های خودت یا کارهای که قبلا میتونستی بدون اون بکنی، بگذری.

جمله طلاییش این بود:
_ خوب شاید دلت می خواهد قطعه خودت باشی؟
+میتوانم هم قطعه خودم باشم و هم قطعه یکی دیگر.

        

          سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد. 
وآنچه خود داشت زِ بیگانه تمنا می‌کرد...!
یک روز کسالت‌بار در کلاس اورژانس رو برام زیبا کرد. 
I'm not your missing piece. 
I'm nobody's piece.
I am my own piece. 
فقط آخرش دلم برای اون قطعه‌ی گمشده سوخت. خب اونم دل داشت دیگه! 

پنج‌شنبه، بیست‌و‌‌سوم آذر ۱۴۰۲.
        

          گاهی وقتا یه چیزی یا یه کسی رو از ته دل آرزو می کنی و داشتنش رو از خدا میخوای ولی وقتی بهش می رسی می بینی اشتباه آرزو کردی و اون کس یا اون چیز اصلا به درد تو نمی خوره و میری سراغ آرزو ی بعدی :)
        

          عمو شلبی نازنین! 
این داستان بسیار مشهوره اما حیف که نیمهٔ اولش معروف‌تره. 
        

          کتاب کودک؟hmm... I don't think so!
فکرنمی‌کنم هیچ کودکی مفهوم پشت این داستانو ببینه.  و من‌و بعد یکی-دو دقیقه‌ای که خواندنش زمان‌برد، برد تو فکر. جناب سیلور استاین، چه‌جوری با یه داستان به ظاهر ساده و کودکانه، حرف‌های انقدر زیادی می‌زنی؟آه.
        

          گاهی بازگشت به صفحات کودکی لازمه، دست کم برای من.
        

          داستان از دایره‌ای برامون میگه که در سرما و گرما، در جنگل و صحرا، در هر روز زندگیش داره به دنبال قطعه گمشده اش میگرده. چیزهای زیادی در این مسیر میبینه، با موجودات مختلفی صحبت میکنه، قطعات مختلفی رو امتحان میکنه تا ببینه کدومشون جای خالی وجودش رو پر میکنن، اما هیچکدوم مناسبش نیستن. بالاخره به یک قطعه میرسه که اندازه‌اش کاملا مناسبه اما باز هم مشکلی وجود داره.

من برداشتم از داستان اینه:
ما در تمام زندگیمون به دنبال کامل کردن خودمون به کمک دیگران و چیزهای دیگر هستیم، غافل از اینکه شاید همین حالا هم کامل باشیم. درواقع اگر خودمون رو همونطور که هستیم بپذیریم، بیشتر از زندگیمون لذت خواهیم برد تا اینکه خودمون رو ناقص بدونیم و دیگران رو عامل خوشبختیمون.
        

          گمونم نوجوون بودم که این کتاب رو خوندم و قطعه گمشده تو ذهنم همسر بود! و خوب بر اساس کتاب این ذهنیت برام پیش اومد که منظور نویسنده اینه که بعد ازدواج محدودیت پیدا میکنیم و خسته میشیم و طلاق میگیریم!
        

          کتاب کوتاه دوست داشتنیه.
تصویرسازی‌های ساده و دل نشینی هم داره.
به نظرم خیلی راحت می‌تونید نسخه زبان اصلی کتاب رو بخونید و نیاز به ترجمه نداشته باشید.


مشخصات نسخه‌ای که من خوندم:
ترجمه شورا پیرزاد
        

          این کتاب برای من قصه ی خود زندگی است. پذیرفتن ناقص بودن و تنهایی و لذت بردن از پایین و بالای مسیر همراه با یک لبخند پهن و یک آه خیلی عمیق.
        

          این کتاب برای رده سنی نوجوان خوبه 
داستان یک دایره که کامل نیست و دنبال کسی می گرده که کاملش کنه
        

          چقد عالی بود این کتاب. پر از جمله های تکرار شده. چیزایی واقعا که حسشون کردیم. و روایت دوبارش از زبون عمو شلبی واقعا لذت بخش بود.
        

          داستان قطعه ی گمشده ای که دنبال مکمل خودش میگرده.... در کمترین کلمات ممکن پیام و حرفش رو منتقل کرد و چه ظریف