از همراهی با کوستلر رنج کشیدم حقیقتاً.
        

          این کتاب شماره سی‌صد بود که در گودریدز خواندنش را ثبت می‌کنم. راستش با این اوضاع مرگ و میر کرونا وضعیت ما هم خیلی فرقی با آرتور کوستلر در زندان‌های اسپانیای فرانکو ندارد. گویی هر شب منتظریم که در سلول ناگهان باز شود و نوبت اعدام ما هم برسد. حالا فرقی نمی‌کند این اعدام با گلوله باشد یا بی‌خردی و لج‌بازی و وارد نکردن واکسن و روی تخت بیمارستان. دیر نیست انگار. فقط نوبتمان نرسیده. 

شهریور ۱۴۰۰
        

          کتاب خاطره خبرنگار انگلیسی، آرتور کوستلر، از حدود ۴ ماهی است که به زندان سیاسی اسپانیا که درگیر جنگ داخلی است افتاده

  
نمی‌دونم از کجا شروع کنم
اول که کتاب رو شروع کردم تا صفحه ۳۰ که رسیدم میخواستم بزارمش کنار
پر از اسم  مکان و افراد مختلف و دریغ از  یک اتفاق جالب

ولی به نویسنده اجازه بدهید کارش را بکند!

وقتی به زندان می‌افتد هر صفحه ماجرای خود را دارد 
تمام احساساتش را بیان می‌کند و شما با او همزادپنداری می‌کنید
گاهی کتاب را کنار می‌گذارید و در فکر فرو می‌روید که وای!!

متوجه میشوید حتی کوچکترین چیزی که در زندگی به آن توجهی  ندارید در زندان حکم بزرگترین نعمت را دارد 
یک کتاب با زبان دیگر می‌تواند حالتان را برای چند روز خوب کند 

یک صدای کوچک میتواند نوای ناقوس مرگ باشد
هوای تازه باعث شود سرتان گیج رود 
دوستی که صبح با او گرم صحبت از  آزادی بودید ، شب گلوله های سربی درون بدنش است 


باید خودتان بخوانید تا بدانید چه بر سر او آمده
هر چه بگویم ارزش کتاب را پایین آوردم 

بخوانید و لذت ببرید 







        

          اگر کتاب آخرین روز یک محکوم از ویکتور هوگو رو دوست داشتید، این کتاب هم دوست خواهید داشت.

واقعا نمی‌دونم چجوری توصیفش کنم. نمیشه گفت قشنگ بود؛ اما بسیار دردآور (و سردگونه ... میدونم کلمه اشتباهیه)  توصیف کرده بود. جزئیات کار شمارو صفحه به صفحه بیشتر در خودش فرو می‌بره و شما با شخصیت داستان در یک سلول خواهید بود.
مخصوصا تو این فضای خاورمیانه که در جریانه، درک درد این کتاب خیلی ملموس‌تر می‌شه.

و من هیچ وقت درک نکردم چرا ما باید با هم‌نوعان خودمون اینکارارو بکنیم (حتی با توضیحات  عالیجناب فروید) 
خلاصه تو این کتاب یک چیز من رو غرق در خودش کرد: جزئیات و جزئیات و جزئیات
        

          آرتور کویستلر  نویسنده و روزنامه نگار روزنامه نیوزکرونیکول انگلیس  ( اصالتا زاده مجارستان  با تابعیت انگلیسی) که در سال ۱۹۳۷ هنگام جنگ داخلی اسپانیا راهی آنجا شده و با سقوط شهر مالاگا توسط ناسیونالیستها به اتهام جاسوسی دستگیر شده و به زندان شهر سویل انتقال داده می شود.  این کتاب شامل خاطرات تقریبا ۴ ماه زندانی بودن  در سلول انفرادی زندان است که شاهد تیرباران بسیاری از هم بندهای  خود است.  با این وجود امید و میل به زندگی و زنده بودن در این کتاب به وضوح به چشم می خورد. کتابی است که ارزش خواندن دارد. 
چیزی که برام جالب بود اینه که آرتور  با پشت سر گذاشتن تمام سختی ها و آزادی معجزه آسای او  در  نهایت دچار بیماری سرطان می شود و همراه همسر خود اقدام به خودکشی می کند و از دنیا می رود. 
        

          یادمه وقتی ظلمت در نیمروز رو می‌خوندم همش به این فکر میکردم که کوستلر چه جوری تونسته درونیات یه زندانی که تو انفرادیه و منتظره اعدام بشه رو اینقدر دقیق و زیبا توصیف کنه؟
وقتی وصیتنامه اسپانیایی رو خوندم به جواب سوال قبلیم رسیدم.