یادداشت احسان خواجوی

        این داستان واقعی، ما رو به عمق یک زندان انفرادی میبره، جایی که فقط خودت هستی و هیچ چیز نیست، حتی زمان. حرفهایی که نویسنده با خودش میزنه، فکرهایی که برای سرگرم شدن انتخاب می کنه، ترس ها، حسرتها و .... جنبه دیگه ای از انسان رو به ما نشون میده. گاهاً نویسنده از افکارش و یا اتفاقات زندان، نتایجی اخلاقی و فلسفی میگیره که باید با مداد زیرش خط کشید