اعتیاد در نوجوان، از زمینه‌های ساخته شده توسط خانواده، طبیعت و جامعه گرفته تا دلیل درونی، از شروع مصرف تا ترک اعتیاد، از روند رشد پیش‌رونده‌ی پیچک اندوه در دل نوجوان و خانواده تا طراوت خوشایند اما لرزان ذهن بعد از ترک اعتیاد.
این داستانی برای درک خوشی فراوان ناشی از مصرف مواد مخدر و چرایی لزوم ترک این لذت است. زندگی را باید زندگی کرد. زندگی با دوپینگ‌کردن قابل‌تحمل‌تر اما غیرواقعی است و آدم را به درجازدن وامی‌دارد.
        

          واقعا لذت بردم از توضیحات و توصیفات دقیق کتاب ولی یک ضعف داشت،
احساس می کردم در مقایسه با سایر قسمت های کتاب حسی که ماه می داد رو درست به تصویر نکشیده بود.
و خواننده آن حس خوبی که او را وادار به رفتن به سوی بدبختی به خاطر ماه می کرد رو درک نمی کرد.
        

          چقدر عمیق و عجیب و درگیر کننده!
در مورد اعتیاد یک نوجوان هست اما خیلی عمیق و دقیق احساساتش نسبت به اتفاقات رو نشون داده ...
        

          خیلی خوبه که کتابای Young Adult‌ دارن در ایران کم‌کم ترجمه می‌شن و جا می‌افتن.
موضوعات و دغدغه‌های این رده‌ی سنی خیلی متفاوته با مشکلات بزرگسالان و نوجوانان. مثلاً موضوع این کتاب اعتیاد بین بچه‌های دبیرستانیه و خب به‌نظر من اعتیاد این گروه سنی خیلی موضوع متفاوتیه با اعتیاد در بزرگسالی. روند منطقی داستان کمی به‌نظرم مشکل داشت. اما کتاب کوچک عزیز و دوست‌داشتنی‌ای بود. بارها برای لورل با موهای طلایی جادویی‌ش اشک ریختم و باهاش همدردی کردم. کاش داستان‌های عمیق‌تر و بهتر هم در این باره و تمام مشکلات مربوط به این گروه سنی نوشته و ترجمه و منتشر بشن.
        

          کتابی که به خاطر حجم کمش 
توی یه روز بین خط عوض کردنای اتوبوس بی ارتی مترو خوندم 
موضوع اعتیاد به ویژه در نوجوانان بسیار موضوع مهمی هستش و این کتاب با قلمی خوب تونسته تا حدی به آسیب ها و عوارض و سرگذشت های اون اشاره کنه
        

          کتاب دربارۀ اعتیاد است. موضوعی که خیلی از ما سعی می‌کنیم از بچه‌ها (و نوجوان‌ها) دور کنیم. کتاب از وسط ماجرا شروع می‌شود. یعنی جایی که شخصیت اصلی درگیر اعتیاد است. 
یکی از ویژگی‌های مهم کتاب فرم داستانی آن است. یعنی ما مدام بین حال و گذشته در نوسان هستیم و داستان خیلی خطی گفته نمی‌شود و حتی موضوعات در صفحات جلوتر برای ما روشن می‌شوند. یکی دیگر از ویژگی‌های کتاب واقعی بودن موضوع «اعتیاد» است. یعنی شخصیت‌ها یک مشت آدم بدبخت نیستند که در «دام» اعتیاد بیفتند. اتفاقاً خیلی شبیه ما هستند و انگار هر کدام از ما خیلی راحت می‌توانیم درگیر اعتیاد شویم.
کتاب برای کسانی که تازگی کتاب‌خواندن را شروع کردند شاید کمی سخت باشد اما در نهایت قابل درک‌ بودن شخصیت‌ها باعث می‌شود خیلی راحت با آن‌ها و کتاب ارتباط برقرار کنیم.