بهتر از این می توانست باشد. از لحاظ داستان نویسی منوسط رو به بالاست. البته قسمت هایی که به طور مستقیم زندگی امام را روایت می کردند، خوب بودند ولی کاش قسمت های ماجرای استاد و شاگردانش حذف می شد.

به نظرم مثبت تریت خصوصیت کتاب تاکید بر فرازمانی بودن امام و حضور در زندگی معاصرمان است.
          

            انتظارم چیز دیگه‌ای بود، چیزی شبیه کتاب  «اشوزدنگهه» آرمان آرین که عملاً شخصیت منجی رو توی تاریخ تطور می‌داد و درام زندگی‌ش رو بیان می‌کرد. شاید معرفی درستی بهم نشده بود.
من خیلی نتونستم با زاویه دید و حالات و احساسات نویسنده نسبت به شخصیت امام که موضوع اصلی کتاب بود هم‌راه بشم. این میزان از مبادی آداب و سرسپرده بودن در نسبت با شخصیت داستان برام قابل هضم نبود (که البته در نسبت با امام معصوم طبیعیه). شاید به قول رضا امیرخانی، اصلا نباید درمورد زندگی معصومان داستان نوشت، چون اولا ما به شخصیت مسلط نیستیم، و دوما اجازه نداریم مسلط‌نمایی بکنیم!
ولی در کل چیز ارزش‌مند این کتاب برای من، آشنایی با جزئیاتی از روزهای پس از شهادت امام حسن عسکری (ع) بود که از این کتاب یادگاری موند برام.
          

            پ.ن ۱: یه داستان قوی که خواننده رو با خودش همراه میکرد مخصوصا قسمت هایی که درباره امام بود.
پ.ن ۲: یه مسئله ای که در طول خوندن این کتاب برام سوال شد این بود که گاهی یه داستان از یه قسمت زندگی امام گفته میشد ولی بعدش یادداشت نویسنده میومد که میشد به این حالت تغییرش داد به فلان دلایل و این برام سوال میشد اگه داستان قابلیت تغییر داره ایا باز هم اصل داستان درسته یا نه؟
پ.ن ۳: دوست داشتم هنوز متن کتاب ادامه پیدا میکرد.....