منت خدای را که به دونان نبست دل تا دیده برگشاد دل شه پرست ما شاه جهان‌گشای علی آن که در جهان نام و نشان زهستی او یافت هست ما

بر مخزن غیب باب مفتوح علی است گیتی همه کشتی و در او نوح علیست آنروح که مبدء حیات همه اوست بر قالب آفرینش آنروح علیست

سر برآر از خواب و این غوغا نگر محشری در کربلا برپا نگر سر برآر از خواب ای ایوب‌صبر دختران خویش بین گریان چو ابر سر برآر از خواب بنگر سرنگون خرگهی کان بدتر از جای سکون سر برآر و بنگر ای میر حجاز بانوان و اشتران بی‌جهاز سر برآر از خواب لختی سیر بین گردن بیمار در زنجیر بین سر برآر از خواب و بنگر معجرم چون به یغما برده دونان از سرم سر برآر ای قافله‌سالار من بست عشق است سوی کوفه یار من من برم این همرهان تا نزد باب گر تو از رفتن ملولی خوش بخواب خوش بخواب ای خسته‌ی تیر جفا من تو را خواهم به سر بردن وفا چون تویی سهل است این آزارها زینب و زین پس سر بازارها

دید عریان پیکری بر آفتاب چون ستاره زخم بیرون از حساب خاک بر سر کرد چون نی ناله کرد گرد او خود شعله‌ی جواله کرد گفت یا رب این حسین تشنه است کاینچنین مجروح تیر و دشنه است یا سلیمانی است خفته بر سریر سایبانش شهپر مرغان تیر یا بود آن یوسف دور از وطن خار و خس بر وی تنیده پیرهن

یوسف آل نبی را دردمن خیل گرگان شست در خون پیرهن بعد کشتن با تن صد پاره‌اش تاختن خواهند بر تن باره‌اش جسمی از خون سرخ چون لعل بدخش سوده خواهد شد به زیر نعل رخش