دیوانه کننده:)
یکی از بهترین کتابایی بود که خوندم. یک فانتزی آسیای شرقی محشر با شخصیتای منحصر به فرد. من که با تموم کردنش به دیوار زل زدم و میخواستم گریه کنم از بس که خوب بود و دلم نمیخواست تموم بشه. میدونم جلد بعدی هم داره ولی من به شدت عاشق جلد اولش و لحظاتی که مایا و ادان باهم گذروندن شدم. یکی از بهترین کتاب ها در ژانر آسیای شرقیه و مطمئنم بعد از فهمیدن سرگذشت ادان شماهم مثل من با تمام وجود عاشقش میشید. بی صبرانه منتظر خوندن جلد بعدی شم و به شماهم پیشنهاد میکنم:)
        

          نمیدونم چرا خیلی ازش خوشم اومد
شاید بخاطر تفاهم هایی بود که با شخصیت اول داشتم
امیدش، نا امیدیش،علایقش، ترس هایی که حس میکرد، علاقه ای که به خیاطی داشت و... همه رو با تک تک سلولای بدنم حس میکردم
لحظه ای که اولین لباسشو دید که خراب شده بود من بجاش احساس ناامیدی شدید بهم دست داد
خیلی دوسش داشتم و به یکی از کتابای مورد علاقم تبدیل شد:)
        

          واقعاً ارزش خواندن  داره بنظرم  داستان عاشقانه متفاوت  و زیبا که نمی تونید ازش دست بکشید 
        

          کتاب قشنگی بود، از اون کتاب های فانتزی که ارزش خوندن داره پر از جادو و جادوگری🌟، ولی  بهش سه تا ستاره می دم چون برای من قابل پیش بینی بود یعنی میتونستم حدس بزنم بعدش چی میشه یا اخرش قراره چه اتفاقی بیوفته دوس داشتم یه کمی غیر قابل پیش بینی تر می‌بود ، یا اینکه قسمت عاشقانه داستان خیلی سریع اتفاق افتاد یه جورایی باور کردن عشق شخصیت مرد داستان به شخصیت زن داستان کمی سخت بود و یکم دیر باهاش ارتباط گرفتم ولی در کل کتابی بود که ارزش خوندن داره و خیلی ساده و روون نوشته شده به طوری که بشینی پاش دیگه نمیخوای پا شی🧵✂️
        

          تموم شد. آخرین کتاب سال ۴۰۲.
        

          « بانو برای ملاقات با امپراتور و ، وزرای جنگش شلوارک پوشیده بود ‌.
- ایشون خیلی شجاع ن »

نظر شخصی من در رابطه با این سطر ها اینه که : هر تابو شکنی
شجاعت نیست ، درسته که شکستن زنجیره ی عقیده سنتی جسارت میخواد ولی گاهی همراه اون زنجیر ممکنه چیز ارزشمندی از وجودمان همراهش بره ( البته گاهی ارزش داره) صحبت رو طولانی نکنم  ، قطعا شلوارک پوششی در خور همچین مجلسی نبوده و اینکار شجاعت نیست چون شجاعت یکبار معنایی مثبت داره.

من راجع به این سطر گفتم ولی شما دید وسیعی داشته باشید و تعمیم بدید.
        

          پر از جادو 👀🧚🏽‍♀️🪄
        

          3.5

خیلی خب باشد که در سال جدید دوباره به دوران اوج خودم در کتابخونی‌ برگردم!! 
این کتاب داستان قشنگی داره. روند داستان تند و جذابه. ماجراجویی‌های جذابی داره و کلا فضا و وایبش‌ خوبه. 
تنها چیزی که دوست داشتم یکم متفاوت باشه شخصیت‌پردازی بود. اینجا داستان در اختیار شخصیت‌ها نیست، شخصیت‌ها در اختیار داستانند! ما شناخت دقیقی از این کارکترها‌ نداریم تنها چیزی که می‌دونیم در حد همون دو سه‌ کلمه‌ای هست که کتاب توصیفشون می‌کنه. نه بیشتر نه کمتر! 
با این حال قطعا ارزش یک بار خوندن رو داره. خوش می‌گذره.
        

          در کل خوب بود.اولشو خیلی دوست داشتم.داستان یه جاهایی از جذابیتش کم شد ولی در ادامه تونست جبران کنه
        

          کتاب معرکه ای بود. علی رغم ماجرا جویی که داشت یک عاشقانه ی آرامی هم داشت که برای منی که علاقه ای به کتابای عاشقانه ندارم جذاب بود.
شخصیت پردازی معرکه ای داشت و مثل کتاب شش درنای سرخ این نویسنده واقعا جذاب و ستودنی بود.
اما یک امتیاز کم می‌کنم چون بعضی جاها ساختار اشتباهی داشت. مثلا آن زمان نمی‌دانستند که رعد و برق به دلیل وجود ابر های بارداره که اشاره شده بود یا یک جایی گفته بود که صدای باران رو نشنیدم در صورتی که اگر نشنیده بود و ندیده بود چطور متوجه باران شده بود؟ یا صدای ناقوس ها؟
        

          من خیلی دوستشش دارممم:)))
قلم نویسنده،شخصیت پردازی،روندش و کلا همه چی عالی بود
این رو یکی از دوستام بهم معرفیش کرد و یجوری دوستش داشت که منم قانع شدم برم بخونمش
و حالا درکش میکنم😂😭
لحظاتی که ادان و مایا باهم می‌گذروندن اصلاااهبهب۸هبه>>>> ✨️
خلاصههه که عالیی بود
        

          انیمیشن مولان آخرین سری انیمیشن های پرنسسی دیزنی بود که دیدم و بعد از آن... خب  انیمیشن ها و داستان های خیلی بهتری بودند که ببینمم.
یادم می آید مولان هیچ وقت جزو پرنسس های مورد علاقه ام نبود چون لباس زیبایی نداشت و قیافه اش هم نسبت به پرنسس های دیگر دیزنی چنگی به دل نمی زد. وقتی بزرگ تر شدم و فیلمی اقتباسی از مولان که ساخته جدید دیزنی بود را دیدم و با دیدی دیگر و زاویه ای دیگر داستان را کاویدم متوجه شدم که مولان قوی ترین و مستقل ترین شخصیت پرنسس های دیزنی را داشت. دختری که به خاطر محافظت از  خانواده اش مجبور شد لباسی پسرانه بپوشد و به جنگ برود و جانش را به خاطر بیندازد. موفق شد قهرمان سرزمینش باشد و رویاهایش رو محقق کند بدون اینکه شاهزاده ای با اسب به کمکش بیاید.
مایا تامارین در ریسیدن سپیده دم، مولان قصه ی ماست در قالبی دیگر. گاهی شباهت های شخصیت های مولان و مایا با وجود داستان متفاوت  به قدری زیاد است که تمیز بین این دو مشکل می شود.( با وجود اینکه خب داستان ریتلینگه اما من این مورد رو دوست ندارم، دلم میخواد یه سری تفاوت باشه به هر حال.) شخصیت های دیگر داستان هم در همین وضعیت قرار دارند.
ریسیدن سپیده دم تلفیقی است از درام و فانتزی ماجراجویانه. روان و راحت خوان است و کند پیش نمی رود. فضا سازی نسبتا خوبی هم دارد.
در یک کلام، داستان ساده ای است خیلی ساده. بدون پیچیدگی های عمیق و پی در پی. 
اگر داستان هایی با فضای آسیای شرقی دوست دارید ممکن است انتخاب چندان بدی نباشد ولی برای من از آن دسته داستان هایی است که بیشتر از یک بار نمی خوانم.

        

          به شدت کاپل جذابی داره این کتاب و دیالوگ‌ها واقعا قلب آدمو اگوری پگوری می‌کنن.
نقص کتاب از نظر بنده سریع رد کردن جزئیات و شخصیت پردازی ضعیف سایر کارکترهای داستان بود؛ البته لازم به گفتنه که شخصیت پردازی دو کارکتر اصلی بسیار کامله اما شخصیت‌های فرعی؟ خیر.
قوی نیست اما دوست‌داشتنی چرا!
طرفداران داستان‌های شرقی دوستش خواهند داشت مطمئنم.
        

          من خیلی دوستش داشتم من کلن کتابای آسیای شرقی زیاد خوشم نمیاد ولی این کتاب با اینکه تم اش اینشکلی بود ولی خیلی زیبا بود