نمیدونم چرا خیلی ازش خوشم اومد
شاید بخاطر تفاهم هایی بود که با شخصیت اول داشتم
امیدش، نا امیدیش،علایقش، ترس هایی که حس میکرد، علاقه ای که به خیاطی داشت و... همه رو با تک تک سلولای بدنم حس میکردم
لحظه ای که اولین لباسشو دید که خراب شده بود من بجاش احساس ناامیدی شدید بهم دست داد
خیلی دوسش داشتم و به یکی از کتابای مورد علاقم تبدیل شد:)
        

          پر از جادو 👀🧚🏽‍♀️🪄
        

          به شدت کاپل جذابی داره این کتاب و دیالوگ‌ها واقعا قلب آدمو اگوری پگوری می‌کنن.
نقص کتاب از نظر بنده سریع رد کردن جزئیات و شخصیت پردازی ضعیفی سایر کارکترهای داستان بود؛ البته لازم به گفتنه که شخصیت پردازی دو کارکتر اصلی بسیار کامله اما شخصیت‌های فرعی؟ خیر.
اگه می‌خواین سر خوندن تک‌تک جملات لبخند بزنین این کتابو از دست ندین.
طرفداران داستان‌های شرقی به شدت دوستش خواهند داشت مطمئنم...
        

          در کل خوب بود.اولشو خیلی دوست داشتم.داستان یه جاهایی از جذابیتش کم شد ولی در ادامه تونست جبران کنه
        

          « بانو برای ملاقات با امپراتور و ، وزرای جنگش شلوارک پوشیده بود ‌.
- ایشون خیلی شجاع ن »

نظر شخصی من در رابطه با این سطر ها اینه که : هر تابو شکنی
شجاعت نیست ، درسته که شکستن زنجیره ی عقیده سنتی جسارت میخواد ولی گاهی همراه اون زنجیر ممکنه چیز ارزشمندی از وجودمان همراهش بره ( البته گاهی ارزش داره) صحبت رو طولانی نکنم  ، قطعا شلوارک پوششی در خور همچین مجلسی نبوده و اینکار شجاعت نیست چون شجاعت یکبار معنایی مثبت داره.

من راجع به این سطر گفتم ولی شما دید وسیعی داشته باشید و تعمیم بدید.