یادداشت مُحیصا

        انیمیشن مولان آخرین سری انیمیشن های پرنسسی دیزنی بود که دیدم و بعد از آن... خب  انیمیشن ها و داستان های خیلی بهتری بودند که ببینمم.
یادم می آید مولان هیچ وقت جزو پرنسس های مورد علاقه ام نبود چون لباس زیبایی نداشت و قیافه اش هم نسبت به پرنسس های دیگر دیزنی چنگی به دل نمی زد. وقتی بزرگ تر شدم و فیلمی اقتباسی از مولان که ساخته جدید دیزنی بود را دیدم و با دیدی دیگر و زاویه ای دیگر داستان را کاویدم متوجه شدم که مولان قوی ترین و مستقل ترین شخصیت پرنسس های دیزنی را داشت. دختری که به خاطر محافظت از  خانواده اش مجبور شد لباسی پسرانه بپوشد و به جنگ برود و جانش را به خاطر بیندازد. موفق شد قهرمان سرزمینش باشد و رویاهایش رو محقق کند بدون اینکه شاهزاده ای با اسب به کمکش بیاید.
مایا تامارین در ریسیدن سپیده دم، مولان قصه ی ماست در قالبی دیگر. گاهی شباهت های شخصیت های مولان و مایا با وجود داستان متفاوت  به قدری زیاد است که تمیز بین این دو مشکل می شود.( با وجود اینکه خب داستان ریتلینگه اما من این مورد رو دوست ندارم، دلم میخواد یه سری تفاوت باشه به هر حال.) شخصیت های دیگر داستان هم در همین وضعیت قرار دارند.
ریسیدن سپیده دم تلفیقی است از درام و فانتزی ماجراجویانه. روان و راحت خوان است و کند پیش نمی رود. فضا سازی نسبتا خوبی هم دارد.
در یک کلام، داستان ساده ای است خیلی ساده. بدون پیچیدگی های عمیق و پی در پی. 
اگر داستان هایی با فضای آسیای شرقی دوست دارید ممکن است انتخاب چندان بدی نباشد ولی برای من از آن دسته داستان هایی است که بیشتر از یک بار نمی خوانم.