خیلی جالب بود که توی بعضی مسائل و مشکلات، جامعه امروزی با جامعه زمان مشروطه هیچ تفاوتی نداشته و یه جورایی میشه گفت توی حالت سکونیم، نه پیشرفتی کردیم نه پسرفتی و این خیلی جای تأسف داره
        

          خب دوستان تا گرم یادداشت نوشتنم بذارین اینجا هم کمی خط خطی کنیم،
ببینید اسم کتاب روشه،
کاملا چرند و پرنده ولی گاهی میخندونه شما رو،
اونم بخاطر سبک و سیاق دهخداست
واقعا هنر داشته که تونسته نبض و به قول خودمون رگ خواب مردم و بالاخص جوانان اون موقع رو دست بگیره و این خودش کم چیزی نبوده،

ولی ی چیزی بگم،
این کتاب مقالات روزنامه اون زمان هاست و اگه از بعضی مسائل و حوادث اون برهه آشنا نباشید یکم درک صحبت ها و مطالبی که بیان میشه تو کتاب سخت میشه براتون

از اینکه دهخدا اومده شخصیت های مجازی ساخته بود و به وسیله اونا میزگرد بررسی حوادث روز رو گرفته بود خوشم اومد، سبک جذابی بود... 😅
        

          خیلی هم خوب
فارغ از محتوا، 
خوب نوشته
        

          نوشتن از اینکه این کتاب چیه و... کار اضافه‌ایه. همه در دروس ادبیات با این یادداشت‌ها آشنا شدیم.
بعضی از یادداشت‌های کتاب تاریخ مصرفشون گذشته اما چند موردی هست که هنوز هم می‌شه منتشر کرد. یکی از اون‌ها یادداشتیه در مورد وکلای مجلس که جا داره در این زمان در روزنامه‌ای دوباره بازنشر شه.

نکته‌ی آخر: اگر رفتید سراغ کتاب، یادتون باشه که علی اکبر دهخدا رو بیشتر و کمتر از چیزی که هست نبینید. موارد تاریخی مطرح شده رو نظرات شخصی ایشون پیرامون اتفاقات زمانه بدونید و در نظر بگیرید که به‌عنوان یک انسان، نقطه نگاهش می‌تونه عامدانه یا غیرعامدانه با واقعیت‌ها، اندک تفاوت‌هایی داشته باشه.
ایشون در کنار بزرگی جایگاهشون در ادبیات این مرزوبوم، برای حفظ جان به سفارت انگلیس هم پناهنده شدن. به شیخ فصل‌الله فحاشی هم کرده و البته خود روزنامه صوراسرافیل که چرند و پرند در اون چاپ می‌شده زیرماجراهای مهمی داره که نمی‌شه ندید گرفت.
        

          از بهترین نوشته های طنز کشور 
با حال و هوای مشروطه آشنا خواهید شد به زبان طنز 
        

          زبان طنز همیشه یکی از اثرگذارترین راه‌ها برای انتقاد از زمانه و اتفاقات پیرامون بوده است. اگر به ذهنمان رجوع کنیم مثال‌های زیادی از لطیفه‌ها و نکات طنزی به‌یاد می‌آوریم که در نقد مسائل سیاسی اجتماعی گفته شده‌اند و البته دلیل ماندگاری‌شان در ذهن ما همین لحن طنز آن‌ها بوده.
جناب دهخدا در چرند و پرند با وارد کردن ادبیات عامیانه در روزنامه و بیان طنز خودش و ابتکاراتی که در زمینه‌ی شخصیت‌سازی و انتخاب موضوعات داشته، توانسته است متن‌های ماندگاری را به‌جا بگذارد. متن‌هایی که شاید به‌دلیل ندانستن آن واقعه‌ی تاریخی ندانیم به چه موضوعی مرتبط می‌شود؛ اما این متون برای کسانی که می‌خواهند نقد خودشان را به زبان طنز بنویسند الگوی بسیار مناسبی است. نقدهایی که نیازش در جامعه‌ی امروز ما بسیار خالی است.
        

          بسم الله الرحمن الرحیم
چرند و پرند نوشته علی اکبر دهخدا کتابی سیاسی اجتماعی که با زبانی امیخته به طنز نوشته شده است. نوشته هایی که در دوره مشروطه به نگارش درامده البته نه بصورت کتاب بلکه در روزنامه صوراسرافیل  و به شکل مقاله. کتاب خوب و روانی بود البته چون نگارش ان مربوط به دوره قاجار هست شاید کمی سخت باشه:( 
و اما حرف اصلی....
با خواندن این کتاب بیشتر میتوانید با حکومت فاسد و ...... قاجار اشنا بشید و از همه مهم تر و جالب تر اینکه ما در بعضی از مسائل از همان زمان قاجار تا پهلوی و حتی همین جمهوری به اصطلاح اسلامی !داریم درجا میزنیم و هیچ پیشرفتی که حاصل نشده که این واقعا جالبه.
(ای بابا این یاداشت  بد جوری سیاسی شد)!
        

          ادبیات این کتاب عالی بود، یه شاهکار فارسی
        

          خیلی چیزها به ذهنم می‌رسد که بنویسم. نمی‌توانم خیلی ترتیبی درستی بین‌شان ایجاد کنم. مخصوصاً که عجله دارم. اجمالا اینهاست:

1- یکی از سؤالات هیجان انگیز این است که آیندگان در مورد ما چطور فکر می‌کنند؟ با چه چیز ما را قضاوت می‌کنند؟ صد سال پیش، به ندرت (نسبت به امروز) چیزی نوشته و ثبت میشد و داده های بدون سوگیری در مورد واقعیات تاریخ به سختی یافت میشود. امروز، برعکس، آنقدر حجم داده و سازوکارهای تولید داده چه جهت دار و چه بی جهت زیاد شده که آدم در انبوه آنها گم می‌شود.

2- دهخدا، از معدود کسانی است که حدود صد و پنجاه سال پیش فرنگ رفته، چیزهایی در مورد جامعه مدنی و جراید و این چیزها شنیده و آمده ایران. دقیقا هم در ایام مشروطه برگشته. همین جا بگویم که یک نیم ستاره برای مقدمه کتاب کم کردم که تاریخ وقایع را چرت‌وپرت گفته و من تا اواسط کتاب هی مغزم گیرپاج میکرد که چطور در سال 1335 دهخدا در مورد مشروطه‌خواهی حرف میزده، حال آنکه آن موقع دیگر اصلا قاجاری نبوده و مشروطه‌ای؟‌ بگذریم. با رفقا «صور اسرافیل» را راه انداخته اند و در ستونی به همین عنوان چرند و پرند، دهخدا حرف‌هایش را اسم مستعار دخو زده است.

3- دهخدا مشروطه خواه است. بر خلاف تصور قبلی من، تمام عمرش را لغت نامه نمینوشته و اتفاقا خیلی هم اهل سیاست بوده و خودش هم بعدا نماینده مجلس ملی میشود. حرف هایش هم در این کتاب، نقدهای طنز سیاسی است به اوضاع مملکت.

4- خلاصه چرند و پرندهایی که می‌گوید این است: شاهان و دولتیانِ مفت خور، دارند دهن ملت را سرویس میکنند. سلطنت خواهان (مقابل مشروطه خواهان) یک مشت گاگول دیکتاتور اند. آخوندها همه فاسد اند، چند تا چند تا صیغه می‌کنند، از اینجا و آنجا پول مفت به جیب می‌گذارند. خارجی ها هم که به مملکت رحم نمی‌کنند. مردم هم خرافه زده اند و هیچ چیز از توسعه و اینها حالی شان نمیشود. البته سطح انتقادات خیلی بالاتر از حرف های امروز است. مثلا اگر دغدغه امروز در سطح چپاول مالی و ناکارآمدی و اینها هست، دهخدا در سطح کشت‌وکشتارهایی که به لطف آقایان راه افتاده انتقاد می‌کند. همه به زبان طنز. البته در چند یادداشت هم میگیرد روی نمایندگان مجلس. یعنی اصل مشروطه خواهی را همراه است ولی با نمایندگان اصلا حال نمیکند.

5- خواندن کتابی از سیاست صد و چند سال قبل بسیار برایم شیرین بود. هم دیدن نوع قلم و ادبیاتش جالب بود و طنازی‌های دهخدا. تنها مسئله این بود که در بسیاری از یادداشت ها، مسائل کاملا مسائل روز هستند و ما نه شخصیت ها را میشناسیم نه اتفاقات را شنیده ایم. اینش کمی کتاب را حوصله سر بر میکند. اما چندتایی از یادداشت ها هم ناظر به وضعیت کلی جامعه هستند که بسیار شیرین اند. مثل یادداشت اول که به نظرم بهترین یادداشت بود.

پایان این کتاب که در سفر مشهد خریدم و نیمی از آن را در حرم خواندم، بماند به یادگار، در شب نوزدهم رمضان و شب تحویل سال 1404!
        

          چند وقت پیش یه نگاهی به کتابخونم انداختم و دیدم فقط سه تا کتاب از دوران قبل از کرونا دارم که یکیشون همین چرند و پرند بود
منم درشون اوردم که خونده بشن
چرند و پرند مجموعه نوشته های طنز اجتماعی و سیاسیه دهخداست برای روزنامه ی صوراسرافیل
کتاب خیلی خوب شروع میشه ، طنزه و به دل میشینه، لحن دهخدا و ادبیاتش هم خیلی گیرا و جذابه اما از یه جایی به بعد خیلی تخصصی میشه و باید تاریخ اون دوره رو به شکل دقیق بخونید تا متن کتاب رو درک کنید ، من چند بار خواستم رهاش کنم اما هم عادت به نصفه رها‌کردن کتاب ندارم (متاسفانه😕)هم یه جاهاییش شیرین بود و به دلم مینشست 
در کل به نظرم این کتاب برای مطالعه آزاد خیلی مناسب نیست و بیشتر برای کسانی خوبه که تاریخ اون دوره رو مطالعه میکنن
پ.ن: کتاب من از نشر باران خرد بود و مشکلات ویراستاری نسبتا زیادی داشت که یه جاهایی خیلی اذیت میکردن
        

          به نام خدا
این کتاب بریده از مقالات طنز سیاسی مجله صور اسرافیل بوده و مرحوم دهخدا در تمامی آنها سعی کرده با طنزی زیبا و زیرپوستی به اتفاقات سیاسی اجتماعی زمان خود بپردازد
در ابتدای امر اگر خواننده اطلاعات تاریخی سیاسی ضعیفی داشته باشد از کتاب دل زده خواهد شد اما در صورت داشتن اطلاعات تاریخی نسبتا خوب لذت مبسوطی از آن خواهد برد
والسلام