در سال‌هایی که کودکستان می‌رفتم، وقتی با اصرار به مادرِ خسته‌ام می‌گفتم که برایم این کتاب‌ را بخواند، همیشه به تنهایی پدر و پسر در نبود مادرشان فکر می‌کردم. یعنی یادم هست پرسیده بودم «چرا مامانش در قصه نیست؟» و مادرم آن ابتدای کتاب را برایم خواند که پسر می‌گفت مادرم زود ما را تنها گذاشت و پدرم مرا بزرگ کرد. من همان سن کوچکی و کودکی، به نبودن مادرش فکر می‌کردم. حتا وقتی پدر کار بامزه می‌کرد، حتا وقتی او را به گردش می‌برد یا حتا وقتی می‌رفتند خوراکی‌های خوشمزه بخورند. به عکس اریش ازر و کریستین در پشت جلد کتاب نگاه می‌کردم و باز همان تنهایی را می‌دیدم. گاهی اوقات می‌خواستم رنگی به جهانشان دهم، پس با مداد رنگی زندگی‌شان را رنگ می‌کردم. بابای او شبیه بابای من جوان نبود، بامزه بود ولی انگار پیر شده بود، و من حتا غصه‌ی این را هم برای پسر می‌خوردم. چندی بعد که خواندن و نوشتن آموختم و فهمیدم قصه‌ها افزوده است و کارِ اُزِر فقط تصویرسازی بود، دلم شکست، همیشه در کودکی فکر می‌کردم اینها را واقعاً آن پسر کوچک می‌گوید، زود بود و من نباید با نقش مترجم/بازآفرین/بازنویس آشنا می‌شدم.
 کودک فکر می‌کند همه‌ی مردم جهان با زبان او فکر می‌کنند، می‌گویند، غصه می‌خورند و خیال می‌کنند. کودک کجا جنگ می‌داند و حکومتی که کار هنرمند را توقیف می‌کند و تنهایی؟ غصه‌شان غصه‌ی من هم شد. همیشه به کوچکی کریستین فکر می‌کردم و نمی‌دانستم حالا او یا بزرگ و پیر شده یا اصلاً مرده. انگار کریستین در کودکی جاودان شده بود. انتخاب و نوشتن کتاب این خاطرات درهم‌تنیده را به یادم آورد. برای همین هست که نوشته‌ام راهنما نیست، سر و تَه انگار ندارد و شبیه این است که بر روی آن «مبل»‌معروف نشسته‌ام به تداعی، تداعی لمس تنهایی آن بچه وقتی که ساعات بسیاری مادرم پیش من نبود و هر چه اطراف آن.
          

            یادمه وقتی کمتر از ۷ سالم بود مادرم این کتاب رو برایم خرید 
اون زمان سواد نداشتم و مادرم شب ها برایم قصه هایش را میخواند .
متن قابل فهم ،روایت دلچسب و شنیدن حکایات پدری که گرچه کامل نبود ولی برای شادی فرزندش هرکار میتوانست میکرد .
من بعد از این همه سال هنوز نقاشی ها و داستانهای این کتاب را در ذهن دارم .
و قطعا اگر روزی صاحب پسری شدم این کتاب را برایش خواهم خرید .
          

            بچه که بودم مجله کیهان بچه ها میخریدم و هر هفته یک قسمت از ماجراهای این پدر و پسر در آن چاپ میشد و من این چنین با آنها آشنا شدم.برایم شخصیت جالبی داشتند.مادر که شدم برای دخترم مجموعه کتابهای این پدرو پسر  رو به کمک خواهرم از نمایشگاه کتاب تهیه کردم.آشنایی این پدر و پسر برای هر بچه ای در حال و آینده به نظرم خالی از لطف نیست و تلاش آنها برای کارهای همدیگر ستودنی است.
          

            به راستى كه عالى بود :دى
از همون كتابايى بود كه ميشد باهاش بلند بلند خنديد! نه كه فقط توى دلت..... :]

+ مرسى از نرگس بخشنده :-" :)) :)
          

            امروز مثل هميشه داشتم وبگردي  ميكردم و يه دفعه ياد اين كتاب افتادم.تو سايتاي مختلف گشتم براي خريد ولي موجود نبود.به ناچار نسخه ي اينترنتي رو دانلود كردم.جلد نارنجيشو كه ديدم يهو كلي خاطرات تو ذهنم زنده شد از روزاي مدرسه و كلاس ورزش و نيمكت ته كلاس كنار ديوار.يواشكي خوندن اين كتاب.يادمه اولين بار كه كتابو از كتابخونه ي مدرسه گرفتم،مثل هميشه رفتم سراغ پشت جلدش.درمورد نويسنده و پسرش خوندم و گريه كردم براي اينكه پسر مادر نداشت و پدرش رو هم از دست داده بود و كلي فكر ديگه كه با هر بار خوندن يه تيكه از كتاب به ذهنم ميومد.
امروزم كه  دوباره بعد از چند سال خوندمش،هنوز همون حس و حالو داشتم.و البته پر از خاطرات شيرين دوران دبستان و كلاس ورزش رو يواشكي به كتاب خوندن گذروندن.
          

            این کتاب را می توان به عنوان یک کتاب طنز مناسب معرفی کرد البته بعضی بخش هایش ممکن است به صورت وارونه عمل کند و به جای خندیدن شما را به گریه بیندازد البته در موارد بسیار نادری این چنین اتفاقی می افتد و بیشتر بخش هایش طنز و خنده دار هستند و به گمانم هدف نویسنده هم با نوشتن خاطرات خودش و پدرش خنداندن انسان ها و خواننده ها بوده است اگرچه اشکالی که از نظر من در این کتابها بود تنبیه بدنی بود و همیشه از اینکه شخصیت پدر پسر را در مواردی که خطا یا اشتباه می کرد کتک می زد ناراحت می شدم ترجیح من این بود که پدر با ملاطفت و مهربانی پسر را متوجه اشتباهش کند هرچند پس از خواندن قسمت های بعدی متوجه می شوید که پدر معمولا پس از انجام این کار عذاب وجدان می گرفت و از کارش شرمنده می شد و سعی می کرد که از دل پسر بیرون بیاورد در مجموع داستان جالب و خنده داری بود‌.
          

            این کتاب از قدیمی ترین کتاب های منه . تاریخی که مامانم بالای صفحه اول نوشته نشون میده از وقتی دو سالم بود این کتاب رو دارم !
 و خیلی دوسش دارم ،شاید به خاطر شباهت بابای خودم و بابای پسر ! بابایی که از خیلی چیز ها میگذره تا بچه اش شاد باشه .
محاله که من شیرینی کشمکشی بخورم و یاد داستان این کتاب نیوفتم !
جزو کتاب هایی هست که اسمش کتاب کودکه اما برای هر سنی مناسب و جالبه .
          

            به جرات می توان گفت این کتاب  از آن دسته کتابهایی که باید چند بار در سن ها مختلف خواند .وقتی نقاشی های ساده و تلاش پدر برای شاد شدن فرزندش را می بینی   یا بچه ها یی که تلاش میکنند چند بار این سری سه جلدی کتاب را به امانت ببرند  به این موضوع ایمان می اوری که این کتاب اثر ماندگار ی بود مثل کتاب قصه های خوب برای بچه های خوب که چندین نسل از این کتاب بهره بردند . مراجعین( والدین )  وقتی به کتابخانه می آیند  و این کتاب را در قفسه می بینیند. به من می گویند چه جالب این کتاب بچگی ما بود  ، یک بار دیگه باید بخونمش
          

            هنوز هم تازه
هنوز هم جذاب
هنوز هم ملموس
          

            بعد از تقریبا ۲۰ سال دوباره این کتاب رو خوندم. هنوز هم برام خیلی کتاب قشنگیه. کتابی که ناملموس عشق پدر و پسری رو نشون میده.
ولی شک دارم که می‌تونم این کتاب رو برای بچه‌هام هم بخونم یا نه... تنبیه بدنی که توی کتاب هست برای اون دوران نویسنده عادی بوده. ولی برای الان نه.
جالبه با اینکه خیلی کوچیک بودم و این کتاب رو می‌خوندم اصلا از تنبیه بدنی ها ناراحت نمی‌شدم، اتفاقا برام بامزه و خنده دار هم بود.
بعد از کلی تفکر به این نتیجه رسیدم که بچه ها باید آمادگی درک طنز کتاب رو داشته باشن و بخونن. وگرنه ممکنه جدی‌ش بگیرن و توی روحیه‌شون تاثیر بذاره. اتفاقی که با یه صفحه از کتاب خوندن روی پسرم افتاد.
چند ماه دیگه باز هم سعی می‌کنم این کتاب بانمک رو براش بخونم. امیدوارم اونم خوشش بیاد