نمی‌دانم چرا آبراهامیان زیرعنوان «28 مرداد، سازمان سیا و ریشه‌های روابط ایران و آمریکا در عصر مدرن» را برای کتاب «کودتا»ی خود انتخاب کرده است، چون کتاب به هیچ وجه خط سیری معطوف به این موارد، و حتی در نسبت با این موارد هم ندارد. اشاراتی در چند صفحه از مقدمه و در فصل پایانی متناسب با این عناوین وجود دارد، ولی محتوای کل کتاب تحت الشعاع آن قرار نگرفته است. بیشتر الصاقی هستند به متن اصلی که درباره «ملی شدن صنعت نفت و کودتای 28 مرداد» است. این زیرعنوان، جایگاه مهمی به کتاب در بازار کتب ایالات متحده می‌بخشد و آن را با امروز دنیا مرتبط نشان می‌دهد. البته نه اینکه متن کتاب، با امروز ما ارتباط نداشته باشد، بلکه نحوه آن، غیر از ارتباطی است که چنین زیرعنوانی می‌تواند به مشعر به آن باشد. به نوعی، متن کتاب مهم‌تر از جایگاه آن است.
در سطح روایت تاریخی، متن کاملاً درونِ گفتمان روایی جبهه ملی قرار می‌گیرد که با قدرت در حال تولید متن پیرامون 28 مرداد 1332 هستند. آبراهامیان از منظری چپ‌گرایانه، روایت جبهه ملی از کودتای 28 مرداد را تقویت کرده و تا حدودی در کنار زدن روایت منتسب به انقلاب اسلامی (همانند چند کتاب معتبر دیگر) موفق عمل کرده است. حتی در دوسه‌جای متن، آبراهامیان با فاصله‌گذاری با چند عنصر مهم روایت تاریخی منتسب به انقلاب اسلامی، جدایی کامل روایت خویش از آن را آشکار کرده و روایت جبهه ملی را تثبیت کرده است. به ویژه شخصیت‌سناسی مفصلی که از مصدق ارائه می‌دهد، کاملاً در راستای قهرمان‌پروری‌های جبهه ملی و در مقابل روایت حضرت امام خمینی (ره) از او قرار دارد. حتی می‌توان گفت که انگلیسی‌ستیزی مصدق و یارانش هم در متن کتاب با همان قدرتی حضور دارد که در روایت جبهه ملی از ایران معاصر دیده می‌شود، هرچند در ارائه چهره‌ای آمریکاستیزانه از روایت آن روز جبهه ملی پیشی می‌گیرد. (به عبارتی راهش را کامل از روایت امروزین جبهه ملی از آمریکا جدا می‌کند.) 
اما موضع روایی آبراهامیان، یک لایه دیگر هم دارد که همانا تمرکز بر ایران است. در روایت وضعیتی که ایرانِ آن روز در آن گیر کرده بود، یعنی در چینش عناصر اصلی مواجهه ایران با انگلیس و آمریکا، آبراهامیان به روایت جمهوری اسلامی بسیار نزدیک می‌شود، و حتی روایت امروز ایران توسط حکومت را هم تا حد زیادی تأیید می‌کند. روایت او از نحوه رفتار اقتصادی-سیاسی آمریکا و انگلیس با ایرانِ آن روز، بیش‌ترین شباهت را با روایت رهبرانِ امروز جمهوری اسلامی از نحوه رفتار این دو کشور با ایران دارد. یعنی هرچند کتاب آبراهامیان از نظر گفتمانی و سیاسی، درون جریان روایی جبهه ملی (در مخالفت یا حداقل رقابت با انقلاب اسلامی) قرار می‌گیرد؛ اما از نظر موضوع روایت (یعنی موقعیت بین‌المللی ایران)، به روایت جمهوری اسلامی از آن روزِ ایران و امروزِ کشور بسیار نزدیک است.
        

          تحقیقی مفصل در خصوص کودتای ۲۸ مرداد و تحلیل جالبی از یکی از متخصصین این دوره 
        

          بی شک کودتا مستندترین اثر تاریخی بود که خواندم/ نکته ای که کتاب را به اوج درجه اعتبار میرساند روایت و تحلیل نویسنده با استناد اسناد سرویس‌های جاسوسی رژیم آمریکا و رژیم انگلیس می‌باشد/ شاید همه جملات کودتا را قبول نداشته باشم اما نمیتوانم کتمان کنم آبراهامیان در تبیین کودتا مستندترین و قابل اعتناترین اسناد را ارائه داده است/ کودتا به ما درک درستی از وقایع اجتماعی حال حاضر ایران هم میدهد/ در مجموع آن را به همه کسانی که دغدغه های اجتماعی و سودای پیشرفت میهن را دارند پیشنهاد میکنم...
        

          با تاریخ ایران مدرن و ایران بین دو انقلاب با آبراهامیان آشنا شدم.
احساس میکنم در کتاب کودتا به شدت سوگیری های شخصی نویسنده دخیل شده(کتاب های قبلی رو با پیش فرض صداقت نویسنده خوندم) اما چند مورد رو که برام جالب بود رو چک کردم و مغایرت داشت.(این مغایرت ها از لحاظ نیت خوانی افراد بوده و نه تاریخ، چون کودتای ۲۸ مرداد یکی از تلخ ترین قسمت های تاریخ ایرانه)
        

          دیروز شروع به خواندن نسخه الکترونیکی  کردم.ابتدای کتاب لیست بلند بالایی از افراد  در این برهه قرار داده شده بود با توضیحات مختصر(همان بیوگرافی خودمان)
 رد شدم و به مقدمه و فصل اول رسیدم.دیباجه مختصر و مفیدی بود.بیشتر علاقه مند شدم به ادامه دادن کتاب و از انتخاب خود ابراز رضایت کردم.اما هر چه جلو رفتم،بیشتر ناامید شدم ...
در نهایت  کتاب را از طاقچه حذف کردم  و از خیر خواندنش گذشتم.زیرا خلاف آنچه انتظار داشتم بود.کتاب به صورت دقیق و تخصصی به سرگذشت پتروشیمی ها و پالایشگاه های نفتی ایران و سیر مذاکرات دولت ها(ایران،شوروی،انگلیس و آمریکا) می‌پردازد.سپس به ملی شدن صنعت و نفت و در نهایت کودتا.
به نظر این اطلاعات خوب است اما بیش از حد ریزبینانه و بعضا خسته کننده  که با آهنگ کند خود،اشتیاق مطالعه را از خواننده میگیرد که صرفا به دنبال روایتی تاریخی همراه با چاشنی تحلیل سیاسی  است.نه چیزی مثل مشروح مذاکرات!

شاید بعدا علاقه مند به خواندنش شدم...تا یار که را خواهد و میلش به که باشد!