یک رمان دیگر از نویسنده محبوبم بانو مونتگمری عزیز
این کتاب یکی دیگر از شاهکار های لوسی مد مونتگمری هست مربوط به زندگی دختر کوچکی به نام مِریگُلد و داستان از چند روزگی تا ۱۲ ،۱۱ سالگی مریگلد است
در طول کتاب آدم بعضی وقتا خودش را جای شخصیت می گذارد یا اینکه بعد از تمام شدن کتاب  خودش را جای مریگلد یا یکی از دوستان او می گذارد و برای خود داستان می سازد خلاصه بگم یعنی از آن کتاب هایی است که تا مدت زیادی بعد از تمام شدن کتاب باز هم بهش فکر می کنی. 
در این کتاب با دردسر ها و موفقیت های مریگلد روبه رو میشوم امیدوارم که این کتاب را بخوانید و ازش خوشتان بیاید🌷


        

          به طرز عجیبی
قلم مونتگمری 
حالم رو خوب میکنه 
و روحم رو شاداب و سرحال

تا حالا کتابی از مونتگمری نخوندم که منو پشیمون کنه
ولی این یکی رو خیلی زیاد دوست داشتم🥲✨

داستان از زمان تولد مریگلد آغاز میشه
زمانی که تمام قوم و خویش های مریگلد دور هم جمع شدند تا برای بچه تازه متولد شده اسم انتخاب کنند

در ادامه ما با مریگلد ۶ ساله همراه میشیم که داره دنیای اطرافش رو کشف میکنه
با مادربزرگش رابطه جالبی داره
و با اینکه یه دختربچه بیشتر نیست اما همیشه سعی میکنه هوای مادرش رو داشته باشه

داستان مریگلد تا سن ۱۲ سالگی اش ادامه داره
و اون قدر دوست داشتنی و زیباست که من کلی از قسمت های کتاب رو علامت زدم

چیزی که تو این کتاب برای من جالب بود
اشاره های زیاد به دین مسیحیت و اثر بسیار زیاد اون در کانادای اون دوران بود

چندین فصل به مبلغ ها، کشیش ها و کلیسا های مختلف مسیحی اشاره شده
و حتی مریگلد بار ها تصمیم میگیره که یک مبلغ بشه
البته اعتقادات افراطی اون زمان هم به وضوح تو کتاب دیده میشه 

مثلا جایی مریگلد تحت تاثیر یکی از دوستانش که دختر کشیش بود، تصمیم میگیره دیگه بازی نکنه، غذا خیلی کم بخوره و فقط انجیل بخونه😅

در کل کتابی زیبا و به قول مریگلد "جاولب" بود😁
خیلی جاها با مریگلد همذات پنداری کردم
و از بازگشت به جزیره پرنس ادوارد لذت بردم