از نیمه کتاب به اون سمت، صفحه به صفحه ش رو به سختی میشه خوند و جلو رفت. اشک مانعه!

ماجرا ماجرای تاوان با هم بودنه. اینکه ببینی که از بودنش زجر می‌کشه و خودخواهانه بخواهی که تا همیشه کنارت باشه. داستان داستان اون لحظه ای هست که پا می‌ذاری روی دلت تا دیگه خودخواه نباشی و کسی که دوستش داری آزاد باشه.

و این کتاب، عاشقانه ای ورای تمام عاشقانه های دیگه ست
        

          الان نیم ساعت است که به مانیتور کامپیوتر خیره شدم و سعی می کنم چیزی بنویسم....حرف زیاد برای گفتن دارم ولی...
چند سال پیش یه جفت دوقلو در کلاس داشتیم که چون تازه آن سال وارد مدرسه مان شده بودند و کمی هم با بقیه تفاوت داشتند، با بچه های دیگر زیاد گرم نگرفته بودند...تفاوت زیاد نه...مثلا این که سر کلاس هم چادرشان را بر نمی داشتند. (معلم هایمان مرد بودند.) من چون نیمکت پشتشان می نشستم تا حدودی می شناختمشان. خیلی مودب بودند. همش لبخند می زدند. دوست داشتند به همه احترام بگذارند. چیزایی که در جو مزخرف مدرسه مان خیلی کم بود.
یه روز یکی از دوستان نزدیکم بهم گفت:" می دونی این دو تا فرزند جانبازند؟ لابد خیلی خشکه مقدس و اعصاب خورد کنن!!!!!"
این را تعریف کردم که بگویم از قضاوت های الکی دیگران متنفرم.

در قسمتی از کتاب نوشته بود "توقع داشت روز جانباز از بنیاد یکی زنگ بزند و بگوید یادشان هست" متنفرم از این که محکم نمی توانم بگویم "یادمان هست"...
        

          در این کتاب، فرشته ملکی از زندگی بیست‌ساله‌اش با جانباز شیمیایی شهید منوچهر مدق گفته است: از عاشق شدنشان در 21 بهمن 57 تا پرواز منوچهر در 2 آذر 79.
کتاب را تا آخر باید بخوانی تا بفهمی چطور یک زن، بعد از بیست سال، به شوهرش اجازه می‌دهد تا برود.

هفته‌نامه‌ی همشهری جوان، شماره‌ی 17، 17 اردیبهشت 1384.
        

          این کتاب رو توی دبیرستان خوندم و خیلی خیلی دوستش داشتم.
شاید عاشقانه ترین کتاب دفاع مقدسی باشه که خوندم.
خاطرات همسر یک جانباز شیمیایی و عشق دو طرفه‌شون و دل کندن‌شون و ...


«منوچهر مدق؛ به روایت فرشته ملکی همسر شهید (جلد اول)» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/53733
        

          بسم الله الرحمن الرحیم
خیلی دوستش داشتم... فراتر از تصور
خصوصاً آخرش، جایی که منوچهر به هوش می‌آید و از فرشته می‌خواهد رهایش کند...
و فرشته فکر می‌کند: من تا حالا منوچهر رو برای خودم خواستم، نه خودش. 
و دل می‌کند...

چقدر آدم‌ها را برای خودمان می‌خواهیم؟
        

          [یک  بار وصیت کرد «وقتی من را گذاشتید توی قبر، یک مشت خاک بپاش به صورتم.» 
پرسیدم «چرا؟»
گفت «برای این که به خودم بیایم. ببینم دنیایی که بهش دل بسته بودم و به خاطرش معصیت می کردم یعنی همین.»  
گفتم «مگر تو چقدر گناه کرده‌ای؟»
گفـت «خـدا دوسـت نـدارد بنده هـاش را رسـوا کنـد. خـودم می دانـم چه کاره‌م.»

[این همه چیز توی این دنیا اختراع شده، اما هیچ اکسیری برای دلتنگی نیست.

واقعا محشر بود، چند دقیقه پیش خوندنش رو تموم کردم اما هیچ جوره نمی‌تونم احساسم موقع خوندنش رو وصف کنم.
        

          یادش بخیر اولین کتابی که راجب شهدا خوندم (اگر حافظم اشتباه نکنه) و معلم دینی‌مون جمع‌خوانی برامون گذاشت این کتاب بود
چقدر باهاش گریه کردم
اگر اشتباه نکنم اول دبیرستان بودم
برام جذابیت خاصی داشت
        

          و چه سخت است دل کندن از عشق...

روایت عاشقی تا لحظه سخت وداع و جدایی

چیزی که من رو اذیت میکرد قاطی بودن گفته های راوی با جاهایی که از خود زبان همسر شهید بود این مشخص نبودن نثر رو سخت و اذیت کننده میکرد

        

          قلم سلیس و روان و بیان شیوا که لحظه به لحظه ی زندگی شهید مدق و همسرشون رو به زیبایی هرچه تمام تر به تصویر می کشید از نکات بارز این کتاب بود.

پ.نون: من خیلی با این کتاب اشک ریختم خیلی...

        

          نمی‌دونم چند ساله بودم که این کتاب رو خوندم، عاشقانه‌ترین کتاب روایت زندگی مشترک شهدا از زبان همسرشون بود به نظرم. عاشقانه تر از یادت باشد.

«منوچهر مدق؛ به روایت فرشته ملکی همسر شهید (جلد اول)» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/53733
        

          کل ماجرا را توی مشتم فشار می‌دهم، افشانه‌اش می‌شود یک جمله و از میان انگشتانم سر می‌خورد. 
« ‏فاش بگویم هیچکس جز آنکه دل به خدا سپرده است رسم دوست داشتن نمی‌داند»(شهید آوینی) 
عشق، این چیزی که هنوز نمی‌دانم مخلوق است یا خالق، همین چیزی که آدم‌ها در وهم و واقعیت به دنبالش می‌گردند که نمیدانم عشق را به دام خود بیندازند یا خود را در دام عشق بیفکنند!
ماجرا همین است؛به نام خدا، عشق. 
روایت منوچهر و فرشته سرنخ است برای آدم‌ها. اصلا تو بگو انگار ملاک تشخیص عشق است با چیزی که خود را در قد و قواره‌ی عشق جا می‌زند. 
عشق منوچهر انقدری بزرگ بود که این دنیای کوچک و تاریک برایش تنگ بود
پس عشقش را جاری کرد به سمت فردای این دنیا، به سمت خدای این و آن دنیا
به مقصد ابدیت... 
و کدام عاشقیست که عشقش را ابدی نخواهد و نداند؟ 
قصه‌ی منوچهر و فرشته را پیشنهاد می‌کنم
برای تو که می‌خواهی رسم عاشقی بدانی 
 و ببینی این عشق از قعر زمین تا آسمان چگونه پروازت می‌دهد به همراه شورِ شیرینِ اشک. 
و تو چه می‌دانی ای فرزند آدم که عشق چیست؟ 
که عشق مقصدی جز او ندارد و هر که به او دل نسپرده رسم عاشقی نمی‌داند.
 
        

          این کتابو همینطور پشت سر هم تو قطار خوندم و زار زار باهاش گریه کردم...
پر از عشق و احساس بود...

https://taaghche.com/book/53733
        

          به نظرم «یک عاشقانه آرام» بهترین توصیف از این کتاب است.

این جلد، به نظرم بهترین کتاب از مجموعه «اینک شوکران» است.
        

          یک عاشقانه آرام
        

          اولین کتابی بود که خوندم و بعد به زندگینامه شهدا علاقه مند شدم
به نظرم با این کتاب میشه خیلی ها رو کتابخون کرد و مناسب اکثر سلیقه هاس
        

          این کتاب رو همسرم در خواستگاری به من هدیه داد. هدیه معناداری بود :) من هم چند ساعت بعد از اینکه از منزل ما رفته بودن تمومش کردم. در عین شیرینی تلخ بود. درست مثل زندگی!

بر خلاف بعضی کتاب های شهدا که رنگ و بوی عاشقانه صورتی گرفتن، این کتاب انگار یک عشق واقعی واقعی بود. عشقی که با تحمل رنج معنا پیدا می‌کرد و به گفتن عبارات عاشقانه خلاصه نمیشد. صبر فرشته برام عجیب بود و البته وقتی به خودم نگاه می کردم می ترسیدم که من درصد کمی از صبر اون رو دارم؟

کتاب جمع و جوریه، زود تموم میشه، برای ما شاید یک ساعت طول بکشه ولی به اندازه یک عمر حرف داره. به اندازه عمر منوچهر و به اندازه صبر فرشته. درود می‌فرستم به روح پاک شهید مدق و البته صبوری همسرش، که از دامن مادران و همسرانه که شهدا عروج می کنن.
        

          یادش به خیر. کتاب را خط کشیده بودم و خیلی از فرازهایش شده بود معیارم برای محک زدن آدم هایی که می آمدند جلسه خواستگاری. شهید یک معیار شده بود برایم. هنوز هم سر چهارراه گلفروش می بینم یاد این کتاب می افتم
        

          لطیف و روان…
        

          تمام عاشقانه های هالیوودی و بالیوودی و کره ای و چینی و ...
پیش پای این عاشقانه هیچه...
        

          گریه خوندن کتاب و برام سخت کرد اما الحق که عاشقانه های شهدا جاودانه است ..