در سطح خودش که یه کتاب جیبی هست خوب نوشته شده ولی واقعا آدمی که تشنه‌ی دونستن از این شهید هست رو سیراب نمی‌کنه.
ان‌شاءالله کتاب جامع‌تری درباره زندگی این شهید بزرگوار نوشته بشه.
      

        تا به حال چندین بار خوندمش اما هر بار احساس میکنم که نکته‌ی جدیدی توش به چشمم میخوره
      

        تکان دهنده‌ترین کتاب آقای جهرمی با اختلاف

      

        نکات جالب توجهی داشت
اصلا اطلاع نداشتم که توی دوره‌ی کرونا یه سری طلبه‌ها بودن که برای شاد کردن دل مردم و صحبت کردن باهاشون میرفتن بیمارستان. فقط می‌دونستم توی بخش غسل و کفن و دفن کمک می‌کنن.
از طنازی‌های نویسنده هم تا حدودی خوشم اومد و همه‌ی اینا در کنار هم کتاب رو یه جورایی دلنشین کرده بود و از خوندنش راضی‌ام👌
      

        کتاب، حرکت امام حسین (ع) و در نهایت واقعه‌ی کربلا رو به زبان امنیتی و عملیاتی و به سبک امروزی داره روایت می‌کنه و البته از زبان (ضحاک بن عبدالله مشرقی) که یکی از یاران امام بوده که توی لحظات آخر صحنه‌ی کربلا، امام رو رها می کنه و جونش رو برمی‌داره و میره.
قسمت جالب کتاب اینجاست که کارش اتفاقا با عقل دنیاییِ ما آدم‌ها خیلی خوب جور در میاد...  "وقتی نمی‌تونم حتی با فدا کردن جون خودم، جون امام رو نجات بدم، پس چرا باید باید بمونم؟"

الان برای ما خوب و بد و درست و غلط در وقایع تاریخی مشخصه اما توی زندگی فعلی، همه چیز این قدر واضح نیست و خیلی جاها ممکنه راه رو کج بریم و متوجه نباشیم.
این روزها هم داره وقایع مهم و تاریخی رقم می‌خوره، ان‌شاءالله که ما جزء اونایی نباشیم که کارهامون فقط با عقلِ دنیایی جور در بیاد و بعدا آیندگان به خاطر تنها گذاشتن امام زمانه‌ی خودمون سرزنشمون کنن‌.
      

        امروز ۲۹ خرداد ۱۴۰۴، دقیقا ۶ روز بعد از ترور سرداران بلند پایه‌ی سپاه و دانشمندای هسته‌ای‌مون و شروع جنگ با اسرائیل هست. امروز شاید معنی اتفاقات این کتاب رو بهتر درک می‌کنم.
اگه همیشه اوضاعمون امن و امان بوده، به این معنی نیست که هیچ وقت اتفاقی نمی‌افتاده، بلکه به قیمت جان‌های پاک و خون‌هایی که بی‌صدا از شهدای گمنام امنیت بر زمین می‌ریخت، در آسایش و بودیم.
ماهی‌هایی بودیم توی آب امنیت، و قدرش رو نمی‌دونستیم... حالا هم همین طوره، ما هنوز هم اون طور که باید و شاید ابعاد اتفاقاتی که می‌افته رو درک نمی‌کنیم و زندگی رو داریم عادی ادامه میدیم و همه‌اش به لطف عزیزانی هست که جونشون رو گرفتن کف دستشون و شبانه روزی دارن تلاش می‌کنن.
من نمی‌دونم شب گذشته کی با پدافند، موشکی رو هدف قرار داده و منهدم کرده، که شاید قرار بوده به خونه‌ی ما بخوره و آرام خوابیده بودم. من نمی‌شناسمشون اما مادرشون حضرت فاطمه‌‌(س) تک‌تکشون رو خوب می‌شناسه... اجرشون با حضرت مادر ان‌شاءالله.
      

        بازم امام حسین (ع) و مرام و معرفت خرج کردن‌هاش... و اشکی که از شدت این همه لطف گوشه‌ی چشم‌ها مینشینه...
      

        بزرگترین دلیلم برای خوندن کتاب‌های آقای جهرمی اینه که باعث میشه زاویه دیدم نسبت به مسائل رو یه بار دیگه بررسی و بازنگری کنم.
      

        خیلی شنیده بودم که میگن شهدای غریب امنیت...
سربازان گمنام امام زمان...
اما این حرف‌ها برام شده بود یه سری کلیشه که هر بار میشنوم و بی‌تفاوت از کنارش عبور می‌کنم
اما امروز با خوندن این کتاب واقعا این دو تا عبارت برام معنا و مفهوم تازه‌ای پیدا کرد، شهدایی که داستانشون به خلاصه‌ترین شکل ممکن داره روایت میشه اما هنوز بعد از گذشت ۱۶ سال از شهادتشون، نمیشه اسمشون رو آورد و فقط با کد یا اسامی مستعار ازشون یاد میشه...  روی قبرشون عبارت شهید نوشته نمیشه.... تشییع شهدایی ندارن... این شهدا واقعا یه جور دیگه‌ای غریبن...
خوندن این جور کتاب‌ها باعث میشه از دغدغه‌های روزمره و کوچیک زندگی خودم فاصله بگیرم و دنیا رو فقط حول محور خودم نبینم. چه بزرگوارانی که در خفا دارن برای امنیت و آرامش ما هر لحظه تلاش می‌کنن و خودشون و خانواده‌شون بی‌صدا و آرام فدا میشن و دم نمی‌زنن...
      

        به خوبی فضا و شرایط حاکم بر سال‌های انقلاب رو نشون میده مثل فضای فکری جوانان و نوجوانان دوره، فضای خانواده‌ها، چگونگی انقلاب کردن و پیش بردن کارها و...
 چون به شکل داستانی بیان شده، خوندنش خیلی حس خوبی داره و بهتر درک میشه.
      

        داستان‌های مفید و جالبی از مرزبان نامه که به زبان ساده بیان شده و خریدش برای سنین دبستان و حتی اوایل متوسطه به شدت توصیه میشه👌
      

        این کتاب برای نوجواناک نوشته شده. نوجوانی که خودش به شدت مستعد افسردگی و سرکشی هست و حالا با خوندن این کتاب که سرتاسر پر از اشعار و تصاویر افسرده و با حالت سرکشانه است، وضعیتش قطعا تشدید میشه.
جدای از اینکه مفاهیم به درد بخوری هم توی اشعار بیان نشده بود.
      

        کوتاه و شیرین :)
این کتاب برام هدیه و رزق معنوی خاصی بود چون شهیدی که معمولا توی گلزار شهدا سر مزارش میشینم هم اسمشون سید احمد حسینی هست، حتی فکر میکردم این کتاب در رابطه با همون شهیده که از طریق دوستم به دستم رسیده، ولی تاریخ تولد و شهادتشون متفاوت بود.
      

        خیلی هوشمندانه و دقیق روایت شده.
بعد از پایان کتاب مدام این صدا توی سرم می‌پیچید که (این داستان واقعی بود؟! جدی؟! عجب...)
واقعا جذاب بود و توی کمتر از یه روز تمومش کردم.
هربار ۵۰ صفحه می‌خوندم و کنار میذاشتم اما نمی‌تونستم بیشتر از نیم یا یک ساعت نخوندنش رو تحمل کنم و دوباره برمیشگتم سراغش.
اکثر کتاب‌های ایرانی پایانش نظرم رو جلب نمیکنه و فقط ماجراشون رو دوست دارم ولی این یکی واقعا پایانش هم برام جالب بود.
نمیگم خالی از ایراد بود، نه. ولی واقعا چند تا اشکال نگارشی نمی‌تونه نظرم رو راجع به این کتاب عوض کنه.
      

        چقدر قلم و سبک روایت خاص و متفاوت بود.
شاید به خاطر اینکه قلم خود سردار بود.
خیلی احساس عجیبی داشتم موقع خوندنش یه حس آمیخته با خوشحالی، ناراحتی، دلسوزی و افتخار و خیلی چیزای دیگه...
شاید سختی‌هایی که از کودکی کشیده بود تونسته بود مرد یه همچین شرایط سختی رو بسازه.
خوندنش واقعا تجربه‌ی متفاوت و شیرینی بود.
کاش سردار مجال داشت و بیشتر از این میتونست مکتوب کردن زندگی‌اش رو ادامه بده...