هدا گابلر اثری است که در آن تاریخ یاد می گیرد به منتقدانش و نیز به خودش بیندیشد « از نظر دورنمایه» می توان این اثر را چکیده همه آثار رئالیستی پیشین ایبسن، از حیث جایگاه آثار رئالیستی او، ختم کلام و اتمام حجت با مخاطب و خودش، و از نظر سبک، اعلام کوچ به پیشگاه خورشید، «فرم/صورت»، نامید. قلمرویی که هیلده، سروش فرم/ صورت آگاه در اثر بعدی، استاد سولنس معمار، از سولنس طلب می کند.درست اما همه این نکات در بافت آشوب ی مطرح می شود که ایبسن در اندیشه های فلسفی و اجتماعی متفکران معاصرش، آرنولد، کارلایل، نیچه، راسکین درباره تاریخ و فرهنگ به پا می کند.