معرفی کتاب کمدی الهی: برزخ اثر دانته آلیگیری مترجم فریده مهدوی دامغانی

2 روز پیش

4.3

صفحۀ 260

روح ما از دست آن کس که حتی پیش از پیدایش این روح، عاشقانه به آن سرشته است بسان دختربچه ای که بازی می کند و چون کودکان خنده و گریه را به هم آمیخته دارد ساده و معصوم بیرون می آید و هیچ نمی داند به جز آنکه زاده آفریدگاری است که صفای محض است و با میل تمام به جانب آنچه مجذوبش می کند باز می گردد. نخست طعم خوشی های بی ارزش را می چشد و خود را با آنها می فریبد و به دنبالشان می دود مگر آنکه راهنمایی یا لگامی علاقه اش را از این راه بازگرداند از این رو وجود قوانینی لازم آمده است تا کار لگام کنند و وجود پادشاهی تا لااقل برج شهر واقعی را تشخیص دهد. اکنون قوانین وجود دارند اما کیست که در بند رعایت آنها باشد؟ هیچ کس؛ زیرا شبانی که پیشاپیش گله می رود نشخوار تواند کرد اما شکافته سم نیست. (ایات و ابواب کتاب مقدس را بر زبان دارد ولی قدرت تشخیص شکافتگی میان خوبی و بدی را ندارد...) لاجرم مردمان که پیشوای خویش را صرفا در بند آن مال و منال های دروغین می بینند که خود آزمندانه در پی آن هایند در همین چراگاه رخت می افکنند و به سراغ جایی دورتر از آن نمی روند، پس می توانی دید که سو اداره، علت اصلی فساد دنیاست نه آنکه فطرت شما فاسد باشد.. سرود شانزدهم برزخ

دیروز

4.3

صفحۀ 330

می دارد، فی نفسه حاکی از طهارت آن است، و این اراده که مطبوع خاطر اوست پیش از آن نیز چنین می خواست، اما هوای نفس که با وجود چنین اراده ای به دست عدالت الهی همچنان که در آن جهان رو به سوی گناه برده بود، در این جهان به سوی کیفر می رود، وی را بر جای نگاه می داشت. من که پانصد سال و اندی بر زمین خفته بودم و عذاب می بردم، دمی پیش "اراده ی مختارانه ای" برای رفتن به جانب اقامتگاهی بهتر در خویش یافتم...." راهنمای خردمند من گفت اکنون دریافتم که کدامین رشته در اینجا نگاهتان می دارد و چگونه "این بند را توانید گسست"... سرود بیست و یکم برزخ

2 روز پیش

4.3

صفحۀ 307

یک ماه و اندی آزمودم که ردای فخیم برای آن کس که آن را از آلودگی دور خواهد چه بار سنگینی است، چندان که در برابر آن هر بار دگر چون پرکاهی سبک می نماید. دریغا که بس دیر در خط پارسایی افتادم، اما در آن وقت که کشیشی رومی شدم دریافتم که زندگی سرابی گمراه کننده است. دیدم که در آنجا دل از آرامش برخوردار نمی تواند شد و در آن زندگی از این بالاتر نمی توان رفت، لاجرم آتش عشق این زندگانی دگر در دلم شعله برافروخت... سرود نوزدهم برزخ

5 ساعت پیش