معرفی کتاب کمدی الهی: برزخ اثر دانته آلیگیری مترجم هدی ملکی

1404/4/6

4.3

صفحۀ 56

هر آنکس که پیش از این از روی شرم از سخن گفتن با مردمان نکو و نزدیکی با آنان دوری می جست، اکنون بی بیم و هراسی از آنجا می تواند گذشت... سرود شانزدهم برزخ

1404/4/6

4.3

صفحۀ 264

روم که جهانی را نکو کرد به داشتن دو خورشید خو داشت که این و آن راه را روشن می کردند یکی خورشید زمین بود و دیگری خورشید خداوند. اکنون یکی از آن دو آن دیگری را خاموش کرده و شمشیر به صلیب پیوسته است و به ناچار ترکیب این دو جز تباهی در پی نمی تواند داشت زیرا که اگر این دو به هم بپیوندند هیچ یک را از دیگری بیمی نمی ماند اگر سخن مرا باور نداری به خوشه های گندم بنگر که هر گیاهی را از بذرش می توان شناخت... سرود شانزدهم برزخ

1404/4/6

4.3

صفحۀ 260

روح ما از دست آن کس که حتی پیش از پیدایش این روح، عاشقانه به آن سرشته است بسان دختربچه ای که بازی می کند و چون کودکان خنده و گریه را به هم آمیخته دارد ساده و معصوم بیرون می آید و هیچ نمی داند به جز آنکه زاده آفریدگاری است که صفای محض است و با میل تمام به جانب آنچه مجذوبش می کند باز می گردد. نخست طعم خوشی های بی ارزش را می چشد و خود را با آنها می فریبد و به دنبالشان می دود مگر آنکه راهنمایی یا لگامی علاقه اش را از این راه بازگرداند از این رو وجود قوانینی لازم آمده است تا کار لگام کنند و وجود پادشاهی تا لااقل برج شهر واقعی را تشخیص دهد. اکنون قوانین وجود دارند اما کیست که در بند رعایت آنها باشد؟ هیچ کس؛ زیرا شبانی که پیشاپیش گله می رود نشخوار تواند کرد اما شکافته سم نیست. (ایات و ابواب کتاب مقدس را بر زبان دارد ولی قدرت تشخیص شکافتگی میان خوبی و بدی را ندارد...) لاجرم مردمان که پیشوای خویش را صرفا در بند آن مال و منال های دروغین می بینند که خود آزمندانه در پی آن هایند در همین چراگاه رخت می افکنند و به سراغ جایی دورتر از آن نمی روند، پس می توانی دید که سو اداره، علت اصلی فساد دنیاست نه آنکه فطرت شما فاسد باشد.. سرود شانزدهم برزخ

1404/4/7