بریده‌ای از کتاب کمدی الهی: برزخ اثر دانته آلیگیری

روم که جهانی را نکو کرد به داشتن دو خورشید خو داشت که این و آن راه را روشن می کردند یکی خورشید زمین بود و دیگری خورشید خداوند. اکنون یکی از آن دو آن دیگری را خاموش کرده و شمشیر به صلیب پیوسته است و به ناچار ترکیب این دو جز تباهی در پی نمی تواند داشت زیرا که اگر این دو به هم بپیوندند هیچ یک را از دیگری بیمی نمی ماند اگر سخن مرا باور نداری به خوشه های گندم بنگر که هر گیاهی را از بذرش می توان شناخت... سرود شانزدهم برزخ