بریده‌ای از کتاب کمدی الهی: برزخ اثر دانته آلیگیری

_افتخار واهی هنرنمایی آدمی را ببین که اگر دوران بی هنریش در پی نباشد، چه سان سبزی شاخ و برگش کوتاه زمانی بیش نمی پاید... _نام و ننگ جهان وزش،بادی بیش نیست، که گاه روی،به یک جهت و گاه به جهتی دیگر دارد و با تغییر سمت تغییر نام می دهد... _اشتهار شما به سان رنگ علف است که می اید و می رود و با دست همان که پیش از دوران پختگی از دل خاک بیرونش آورده بود می پژمرد... سرود یازدهم برزخ