اکثر افراد نیل شوسترمن رو با مجموعه داس مرگش میشناسن و با اون آشنا شدن ولی من تصمیم گرفتم اول مجموعه سه گانه تسخیرگر رو بخونم و بعدش داس مرگ.

از دو نظر میشه به داستان نگاه کرد.

1- نگاه سطحی و عادی که فقط داستان نوجوان هست و بدون مفهوم خاصی که در این صورت : 
● - از همان صفحه اول خوب شروع کرده بود و مثل بعضی داستان های دیگر نبود که 30 صفحه اول چیز خاصی نداشته باشد. 
● - روند خوبی داشت و وسطای داستان کند نمیشد و به خوبی من رو جذب کرد تا صفحه دیگر را بخوانم و باعث شد خیلی زود تموم کنم.
● - خلق شخصیت خوب بود به نظر من و محیط را میشد درک کرد.

2- نگاه مفهومی و عمیق به داستان : 

● - مفاهیم خوبی میشد برداشت کرد مانند : 
• - نباید در یک چرخه تکرار در زندگی بیفتیم.
• - افراد رو از رو ظاهرشون قضاوت نکنیم.
• - هر چیز خوب بدی هایی هم داره.
• - وقتی همه یه چیزی رو قبول دارن ، ما هم نباید بگیم که چون همه قبول دارن پس درسته و باید خودمون از صحت این مطمئن شیم.
• - باید نَفسِ خودمون رو کنترل کنیم.
• - و مفاهیم بسیار دیگر.

● - بعضی چیز ها رو واضح دلیل منطقی نمیگفت بود که مثلا چرا بچه ها به برزخ گمشدگان میومدن یا ..... که البته چون جلد یکش هست نمیشه دقیق گفت.

درکل کتاب خوبی بود و من رو جذب کرد.
        

          اینجا، دنیایی بین زندگی و مرگه. دنیایی که یه اشتباه تو رو به قعر زمین فرو می‌بره. دنیایی پر از فریب و نمیدونی به کدوم بچه اعتماد کنی! به کی میخوای اعتماد کنی؟ دیگه معلوم نیست... 
دوستش داشتم! مثل داس‌مرگ جناب نیل قشنگ بود. شاید برای بعضی ها بچگانه باشه؛ اما بعد خوندنش، میخوای بری سراغ جلد های بعدی. ارزش خوندن داره:>!
        

          کتاب خوبی بود ولی تا نزدیک ۱۰ فصل اول یکنواخت و خسته کننده بود
        

          این کتاب خیلی قشنگ بود شاید به پای داس مرگ نرسه ولی ارزش خوندن جلد های دیگه دیگه
رو داره.
        

          شوسترمن همیشه ایده خاص و جدید برای نوشتن داره