یه زندگی آروم با چند تا تلنگر می‌تونه عوض بشه؟
"باخ برای بچه‌ها" داستان یک خانواده‌ی آرومه که با ورود آدم‌های جدید، دنیاشون به هم می‌ریزه. آتنا و دکستر سال‌هاست کنار هم زندگی می‌کنن، اما وقتی دکستر بعد از بیست سال دوست قدیمی‌ش، الیزابت، رو می‌بینه، زندگی‌شون کاملاً زیر و رو می‌شه! الیزابت و اطرافیانش آدم‌هایی با سبک زندگی بی‌پروا و رها هستن، درست برعکس دکستر و آتنا. این آشنایی، نه‌تنها گذشته‌ی این خانواده رو زنده می‌کنه، بلکه حال و آینده‌شون رو هم زیر سؤال می‌بره. این کتاب روایت زندگی‌های ساده‌ایه که می‌تونن در یک لحظه از مسیر عادی‌شون خارج بشن.  
بااین‌حال، من کتاب رو خیلی دوست نداشتم، هرچند متن پشت جلد ترغیبم کرد که بخرمش. ریتم داستان خیلی تنده، و اگه تمرکز و حوصله‌ی کافی نداشته باشید، به‌راحتی توی روایت گم می‌شید!
        

          توصیف ارتباط پیچیده و ساده‌ی میان آدم‌ها، بدون قضاوت واقعاً سخته، اما توی «باخ برای بچه‌ها» تقریباً در سراسر سیر داستان وجود داشت. آن‌قدر که حتی نامتعارف‌ترین شکل ارتباط‌ها، به نظرت بدیهی‌ترین و عادی‌ترین اتفاق ممکن می‌آمد.
        

          به نظرم ارزش کتاب شدن رو نداشت،یه داستان بی سر و ته که هیچ جذابیتی برای خواننده نداره
        

          داستانی که داشت به خاطر پراکندگی های ذهنی نویسنده اش خیلی اون جذابیت لازم رو برام ندلشت ولی خب
        

          این متن را وقتی در اواسط کتاب بودم در مغزم یادداشت‌ش کردم.

اگر جزو دوست‌داران روزمرگی و روابط انسان ها با یکدیگر هستید، این کتاب گزینه‌ی مناسبی برای شماست.

این موضوعِ روزمرگی، مخصوصا وقتی پای کتاب در میان است من را به هیجان در میاورد.

باخ برای بچه‌ها، در اوایل من را یاد کتاب "هم‌نوایی در پاییز " انداخت و در اواسطِ رو به آخر یادِ "بیداری"، که چه جالب که هر سه‌ی این کتاب برای بیدگل هستند.

بدون اینکه کسی معرفی‌ش کند، در کتابفروشی اسم‌ش جذبم کرد و موضوع پشت کتاب هم برای خریدش مصمم‌م کرد.

در صفحات آخرین کتاب، مقاله ای بود که برای مقدمه‌ی کتاب از زبان نفری دیگر نوشته شده بود، که چقدر دلنشنین بود و زیر جمله به جمله‌اش قابل خط کشیدن.
        

          کتاب با توصیف عکس یکی از شخصیت‌های داستان به نام دکستر شروع میشه که اون این عکس رو روی یخچال چسبونده.
داستان برای من داستان عجیبی بود ولی به شدت حوصله‌سر بر؛
به این صورت که دو خانواده خیلی یهویی هم دیگه رو پیدا میکنند و هی کم کم توی هم حَل میشن. مثلا اول داستان الیزابت سایه ی آتنا رو با تیر میزنه و خواهر الیزابت، ویکی چندان ازشون خوشش نمیاد ولی کم کم این شخصیت‌ها توی هم دیگه حَل میشن و مثل این میمونه که انگار میفهمن به همدیگه احتیاج دارند. ویکی توی آتنا دنبال مهر و محبت مادری میگرده و آتنا و دکستر باعث میشن الیزابت هی به گذشته رجوع کنه.
در هرصورت داستان عجیبی هستش، چندان نپسندیدم، و به نظرم موقعی باید خونده بشه که وقت و حوصله‌ی کافی داشته باشید.

یه چیزی که من یهویی فهمیدم این بود که دکستر با مورتی (یا همون الیزابت) دوست دختر دوست پسر بودن و این اصلا توی متن ترجمه شده مشخص نیست و من واقعا فکر کردم این دوتا خواهر برادر بودن. نشر بیدگل واقعا شورش رو درآورده.