اولین کتابی بود که از هوشنگ مرادی کرمانی خوندم ولی فیلم هایی که از آثار ایشون ساخته شده رو زیاد دیدم مخصوصا فیلم مهمان مامان . کتاب، زندگینامه ایشونه که خیلی ناب و بدون خود سانسوری نوشته شده ، پر از تلخی روزگار و اطرافیان . ایشون محدودیت رو تبدیل به فرصت کردن و الان جز بزرگترین مفاخر ایران هستن . قلم و بیانشون رو دوست داشتم و حتما آثار دیگه شون رو میخونم.