شبی در شهر کتاب رشت در قفسه‌های پسین دنبال کتابی با قیمت قدیم می‌گشتم که دختری وارد شد و رو به راهنمای کتاب‌ها گفت حالم بده، زود عصبانی می‌شم و شکست (عاطفی؟) خورده‌م و زیاد هم کتاب نمی‌خونم، دنبال کتاب خوبی می‌گردم که زیاد سنگین نباشه  و حالمو خوب کنه، چه کتابی پیشنهاد می‌کنین؟ فکر کردم اگر من جای راهنما بودم چه کتابی معرفی می‌کردم؟ این کتاب رو که شروع کردم ناخودآگاه یاد آن خاطره افتادم.
علارغم آنکه ممکن است اینطور به‌نظر رسد اصول مطرح شده در کتاب واضح‌اند یا سطحی، اما برای خود من بسیار معتنابه بود و عمیق. یعنی شاید باید عادت زندگی هر کسی باشد اینها، اما من خودم می‌دانم بسیار فاصله دارد سبک زندگی‌ام با این اصول. فی‌الجمله المنت لِلَّه.
          

            یک خرده اطلاعات‌دهی مصنوعی بود، و یکهو مقادیر زیادی اطلاعات در چند دیالوگ پایانی وارد شد بدون اینکه پروتاگونیست بتواند کار ویژه‌ای بکند، به‌علاوه که منطق قبلی دیالوگ‌های کاووس را که درواقع خیالات شوکا بود به هم می‌زد (تبدیلش کرد به توضیح وقایع). میزانسن خاصی نداشت، به‌درد نمایش رادیویی می‌خورد. 
ولی دیالوگ‌هاش جالب بود.
درنهایت بدنبود، باتوجه به اینکه رفته‌بودم ارزونترین نمایشنامه رو برای متروخونی بردارم.
          

            آشنایی بامعرفت‌شناسیِ محسن زمانی، این قند مکرر:
کتاب با نثری الحق موجز، در چهار بخش اصلی به شاخه معرفت‌شناسی می‌پردازد. هر بخش چندان جدا از فصول پیشین نیست و شاید نتوان بدون خواندن قبلی‌ها از بعدی‌ها سر درآورد، اما حتما نمی‌توان مقدمه را نادیده گذاشت.
در مقدمه درخشان که مظهری‌ست از متن سنجیده و علمی، مقدم بر کلیاتِ رویکردِ کلاسیک به شناخت (knowledge)  یا همان TJB افلاطونی، روش‌شناسی کتاب معرفی می‌گردد، یعنی تحلیل مفهومی معرفت. وجه ممیزه این نوع بررسی حرکت مداوم میان تعاریف معرفت و مصادیق آن است، به‌مدد شهود و با تاکید بر مثال‌های نقض ممکن، جوری که با هر کدام دیگری جرح و تعدیل شود. بدین ترتیب باید گفت در تحلیل مفهومی ما مشخصا به‌طور پیشینی و نه تجربی و پسینی، به‌دنبال آنیم که شهودمان از مفهوم معرفت با تعریفی که از آن ارائه می‌دهیم منطبق باشد.
در سه فصل بعد به‌معنای اَدَقِّ کلمه معرفت و عناصر آن را تحلیل مفهومی می‌کنیم، نخست مثال‌های گتیه و گتیه‌وار را (که بر سرِ بنایِ دیرپایِ افلاطونی از معرفت خراب شده) می‌خوانیم و پاسخ‌های مختلف به آن را نقد و بررسی می‌کنیم، سپس مشخصا سراغ مولفه‌ی توجیه می‌رویم؛ یکی با درنگ در دو رویکرد کلی به ساختار آن و دیگری با تامل در چیستی‌اَش. 
اما این کتاب برای کسی که شاید اعتنای چندانی به فلسفه و به‌خصوص فلسفه تحلیلی ندارد چه دارد؟ یک. آوردگاهی پر پیچ و خم است برای سنجش فکرکردن، خودمانی‌اش زمین ورزش ذهن! دو. نویسنده با ریزبینی و به‌کارگیری روشی نمونه، میان مفاهیمی که در نگاه اول مشابه یا یکی به‌نظر می‌رسند تمایز می‌گذارد و از آن تمایز استفاده می‌کند تا برخی گره‌ها را که سررشته‌شان گم می‌نمود نمایان سازد (مثلا آنکه در پاسخ به سوال چرایی باور آوردن به یک گزاره، پاسخ‌های متفاوتی مانند پاسخ پراگماتیستی (چون فلان منفعت را دارد) یا عِلّی (چون در فلان فرهنگ متولد شده) یا معرفتی می‌توان داد، اما تنها یکی را ما به‌عنوان توجیه معرفتی می‌پذیریم). سه. می‌فهمیم فلسفه‌ورزی به‌معنای آکادمیکِ تحلیلیِ آن کاری ناشی از بی‌کاری علافان نیست، بلکه دانشی‌ست صدق‌جو و روش‌مند که خون‌دل خوردن می‌خواهد و صبر بسیار کردن.
خلاصه من احساس کردم با این کتاب و با آن روش‌شناسی خاص به‌قدر سر سوزنی فلسفه‌ورزیدم. و اینکه این کتاب نشانه‌ای بود بر اعتماد در دنیای زبانِ فارسیِ فلسفه به محسن زمانی برای من لااقل، و آنقدر که من فهمیدم چندین سال دانشجوییدن و پژوهیدن در پژوهشگاه دانش‌های بنیادین کار هر کس و ناکس نیست.
          

            بجز بخش پایان‌بندی کلیت اثر هوشمندانه بود. اثر تعلیق دلپذیری داشت که از قضا در فضایی وهم آلود و ترسناک جذابیتی دوچندان به اثر می‌بخشید. 
از نظر من تمام اثار شنیتسلر از آنجایی که تحت تاثیر دانش روانشناسی او هستند، ذهن و افکار انسان را به شدت دقیق به تصویر می‌کشند. 

این اثر به خصوص به مسئله‌ی توجیه رفتار می‌پردازد...
به این مسئله که شرایطی که بقای انسان را به خطر می اندازند چگونه شناخت انسان را نسبت به یک انسان دیگر در عرض چند ثانیه از عشقی عمیق به آرزوی مرگ تبدیل کند.
          

            در سه پرده مردی که به دنبال مقابله با قدرت همیشه قاهر زنش بر خود بر می‌آید و تلاش می کند با امر و حکم، وی را متبوع خود سازد، در دام ظن افتاده، مجنون و بی‌چاره می‌گردد. 
گویا مرحوم کلا زندگی مشقت‌بار و رنج‌آوری را از سر گذرانده و در زناشوئی نیز توفیقی کسب نکرده، ناگزیر زنان آثارش فریبکار و بدجنسند. 
شخصیت‌پردازی‌ها از طریق دیالوگ‌ها و روند داستان نمونه‌هایی جالبند برای آموختن.

          

            خیلی وقت پیش این کتاب رو خوانده بودم. ولی همیشه منتظر یک فرصت برای بازخوانی این اثر بی نظیر بودم. 
من به شخصه معمولا هر کتابی که وارد سیر مطالعاتی آن می‌شوم، حاشیه نویسی و خط‌کشی زیر جملات را به عنوان یکی از ملزومات مطالعه‌ی آن به کار می‌بندم. 
در خصوص این اثر باید بگویم که پس از پایان بازخوانی متوجه شدم که تعداد جملات خط‌کشی نشده کمتر از تعداد انگشتان دو دست بود‌...
در نهایت چیزی جز تعریف های بیشمار برای ارائه ندارم که به قول سعدی: حسن گل بیش از قیاس بلبل بسیار گو ست .
لذا به جای تعریف از این اثر، عزیزانی که مفتون نوشتن و داستان‌سرایی‌اند را مورد خطاب قرار می‌دهم و پیشنهاد می‌کنم زبانِ درستِ داستان پردازی را از این اثر تقلید ( تاکید می‌کنم، تقلید) کنند.

هربار که بخش دوم داستان را می‌خوانم انگشت حیرت به دندان می‌گزم ... 


          

            جدا از بحث نژاد پرستی سازمان یافته‌مطرح شده در کتاب که به نظرم موضوعیتی در روزمرگی حال حاضر ما ندارد بحث به شدت تامل برانگیز در خصوص مباحث جنایی ناکارآمدی نیرو های پلیس است که به خودی خود جای بحث دارد.

پلیس هایی غم زده، مفلوک ، گاها تنبل و ناراضی از شرایط خود ، متعصب ، ناآگاه و با حداقل آشنایی با مفهوم مسئولیت پذیری از هر مجرمی از آفتابه دزد تا قاتل سریالی بی رحمی که مجسم شده‌ی مفهوم شخصیت ضد اجتماعی است به مراتب خطرناک تر است. 

اصول اولیه‌ای که در این کتاب مامورین قانون آنرا رعایت نمی‌کنند شاید در نگاه اول به چشم نیاید اما این کتاب به شدت شما را کنجکاو می‌کند که با ریزبینی بیشتر به وقایع جنایی و حقوقی و با دید به مراتب درونی تر و فارغ از محاسبات اداری بنگرید.

از سوی دیگر مواجهه های قلیل و رقیق شده با صحنه‌های جرم در این کتاب پل خوبی برای رسیدن به توانایی مطالعه‌ی پرونده‌های حقیقی برای علاقه‌مندان ایجاد می‌کند.
          

            یکی از بدترین منابعی ست که برای ویرایش متن به نوآموزان ویراستاری پیشنهاد می‌شود. در سراسر کتاب استدلال‌های بسیار اشتباهی در باب فارسی‌نویسی و ترجیح کلمات یافت می‌شود.
اگر کسی ویرایش را با این کتاب شروع کند، نگاهی کاملاً وارونه و درک نادرستی از ویرایش صوری و زبانی به دست خواهد آورد.
اگر ابتدای راه ویرایش هستید، این کتاب را شروع نکنید.

علی‌رغم نارسایی‌ها و اشتباهات این کتاب، متاسفانه همواره در کارگاه‌های ویرایش این کتاب را پیشنهاد و تدریس می‌کنند.
          

            چنانکه از عنوان کتاب مشخص است، بررسی مختصری از وضعیت فلسفه در جهان اسلام است. مولف با پیگیری ریشه‌های فلسفی مباحث به پیداش گفتگوها و برخوردهای فلسفی بعد از آغاز اسلام در بین مسلمانان می‌پردازد. آدامسون با تسلط چشم‌گیری که در تاریخ فلسفه اسلامی دارد سیر مباحث از کندی تا ملاصدرا به خوبی به نمایش می‌گذارد. اشاراتی جزئی‌ای هم به فضای پس از ملاصدرا دارد.
این کتاب برای کسانی که اندکی آشنایی با فلسفه دارند و در پی این هستند که سیرِ تطور فلسفی در جهان اسلام را درک کنند، بسیار مناسب است.