در سه پرده مردی که به دنبال مقابله با قدرت همیشه قاهر زنش بر خود بر می‌آید و تلاش می کند با امر و حکم، وی را متبوع خود سازد، در دام ظن افتاده، مجنون و بی‌چاره می‌گردد. 
گویا مرحوم کلا زندگی مشقت‌بار و رنج‌آوری را از سر گذرانده و در زناشوئی نیز توفیقی کسب نکرده، ناگزیر زنان آثارش فریبکار و بدجنسند. 
شخصیت‌پردازی‌ها از طریق دیالوگ‌ها و روند داستان نمونه‌هایی جالبند برای آموختن.

          

            استریندبرگ و ایبسن از پایه‌های نمایشنامه‌نویسی مدرن سوئد هستند و پدر اولین نمایشنامه‌ای بود که از استریندبرگ خوندم. نکته‌ی جالب این بود که نمایشنامه به شدت از شرایط زندگی نویسنده با همسرش متأثر می‌شد. استریندبرگ به سیری، همسرش شک کرده بوده و به هر طریقی حالی جنون‌آمیز بهش دست داده بوده و البته سالیان بعد بستری هم می‌شه... اما انگار این نمایشنامه بیشتر خطاب به نزدیکانش مخصوصاً سیری بوده و اعتقاد داشته اونا به جنون کشوندنش. نمایشنامه من رو یاد فیلم «چراغ گاز» می‌انداخت... بد نیست این فیلم هم ببینید.