یادداشت محمد صدرا فراست کیش

                خیلی وقت پیش این کتاب رو خوانده بودم. ولی همیشه منتظر یک فرصت برای بازخوانی این اثر بی نظیر بودم. 
من به شخصه معمولا هر کتابی که وارد سیر مطالعاتی آن می‌شوم، حاشیه نویسی و خط‌کشی زیر جملات را به عنوان یکی از ملزومات مطالعه‌ی آن به کار می‌بندم. 
در خصوص این اثر باید بگویم که پس از پایان بازخوانی متوجه شدم که تعداد جملات خط‌کشی نشده کمتر از تعداد انگشتان دو دست بود‌...
در نهایت چیزی جز تعریف های بیشمار برای ارائه ندارم که به قول سعدی: حسن گل بیش از قیاس بلبل بسیار گو ست .
لذا به جای تعریف از این اثر، عزیزانی که مفتون نوشتن و داستان‌سرایی‌اند را مورد خطاب قرار می‌دهم و پیشنهاد می‌کنم زبانِ درستِ داستان پردازی را از این اثر تقلید ( تاکید می‌کنم، تقلید) کنند.

هربار که بخش دوم داستان را می‌خوانم انگشت حیرت به دندان می‌گزم ...