ونگوگ در یکی از نامه هایش به برادرش می نویسد:
" آتشی در وجود من است که نمی توان بگذارمش تا خاموش شود. بر عکس باید آن را تیز کنم، گرچه نمیدانم به سوی چه فرجامی ره خواهد کشانید؛ به احتمال قوی، این فرجامی تیره است، لیکن در موارد خاصی بهتر است که آدم مغلوب باشد تا غالب "
          

            به توصیه‌ی دوستان قبل از خوندن مقدمه‌ی مترجم
رفتم سراغ متن اصلی کتاب و حس یه سفر ماجراجویانه دریایی رو داشتم‌ و از سیر داستانی لذت بردم..
داستان ساده شروع شد ولی ساده تموم نمیشه :)
البته که پر بود از توصیفِ موقعیت‌های ترسناک، دردآور و دلهره‌دار‌...

کلی اطلاعات سخاوتمندانه درباره‌ی خطراتی که کشتی ها و ملوانان رو تهدید میکنه، نحوه‌ی بار زدن بار، نحوه‌ی هدایت کشتی و .. به دست میده که در نوع خودش کم سابقه‌ست.
و جالب بود که در تمام طول کتاب با دو نوع تقابل اصلی روبه‌رو بودیم: تقابل انسان با طبیعت، و تقابل انسانِ متمدن با انسانِ بدوی.

با وجود این‌همه کتاب و فیلم و سریال‌هایی که امروزه در ژانر هیجانی و رازآلود می‌بینیم، شاید این کتاب، مورد پسند یه عده نباشه.. اما "آلن پو" این کتاب‌ رو حدود ۲۰۰ سال پیش نوشته، 
و اون زمان چیزی به اسم داستان رازآلود و جنایی و... هنوز وجود نداشته و از پو، به عنوان مبدع "داستان‌های کاراگاهی" یاد میشه. همچنین از نخستین افرادی بود که از ژانر علمی_تخیلی استفاده کرد.و اگر پو این خلاقیت و جسارت رو نداشت که دست به نوشتن چنین آثاری بزنه؛ و روی نویسنده‌های بعد از خودش مثل داستایوفسکی، کافکا ، آندره ژید، گارسیا مارکز و .. تأثیر بذاره، شاید ما امروز بخش بزرگی از این گونه ادبیات رو نداشتیم.